saudade || TsukiYama

❄️

Bozuk wattpad yüzünden 2. ve 3. bölümlerin yerleri karışmış lütfen önce sonraki bölümü okuyun♥️

Tadashi'nin testleri ve akciğer röntgeni doktor tarafından kontrol edilirken Kei endişeyle izliyordu onları. Tadashi'nin hasta olma ihtimali bile çok sinir bozucuydu, bunun zatürre olması ihtimali ise daha da sinir bozucuydu.

Adam Tadashi'den uzaklaşırken Kei ve Tadashi'nin annesine çevirdi gözlerini. "Hemen tedaviye başlanılması gereken bir zatürre. Yatış vermek zorundayım."

Kadın endişeyle ağzını kapatırken Kei Tadashi'yle göz göze gelmiş, çocuğun gözündeki korkuyu fark edip dudağını dişlemişti. Yine de endişesini ona belli etmedi ve konuşmaya devam edecek olan adama döndü. "Sizin bir şeyiniz olmasa da her ihtimale karşı ilaç vereceğim." dedikten sonra Tadashi'ye bir oda hazırlanması için bir görevli çağırmıştı. Özel hastane olduğundan dolayı en azından tek kişilik bir odada kalacaktı.

"Ne kadar ciddi? Nasıl bir tedavi uygulayacaksınız?" Kadının telaşlı konuşması Tadashi'yi de daha çok gererken Kei'ye bakıp "Korkuyorum." diye mırıldanmıştı sadece onun duyabileceği şekilde. 

Kei ona yaklaşıp "Korkacak bir şey yok, sadece tedavi göreceksin. Sorun olmayacak." diyerek rahatlatmaya çalışsa da bu pek işe yaramamıştı. Kei de bunun farkında olduğundan dolayı Tadashi'nin elini tutup hafifçe sıktı.

"Bunu takman gerek. Ve kimseyle yakınlaşmaman." Doktorun uzattığı maskeyi alırken Kei'nin elini bırakmıştı çocuk. Ona dokunmaması gerektiğini biliyordu.

"Çok yakın durmayın." diyerek Kei'yi uyardı adam, çocuk da o an geri çekilmek zorunda kaldı her ne kadar istemese de. Bu sırada gözleri tekrardan buluştuğunda Tadashi'ninkilerin dolmuş olduğunu görünce sertçe yutkundu. Şu an ona sarılıp her şeyin iyi olacağını söylemesi gerekse de o karşısında dikilmişti ve tek yapabildiği bakmaktı. Bu başında bir ağrıya neden olurken yumruğunu sıktı ve Tadashi'ye gerginliğini belli etmeden bakmaya devam etti.

.

Şimdi odaya geçmişlerdi. Tadashi'nin annesi doktorla konuşurken Kei çocuğu yalnız bırakamayacağı için dinleyememişti, şimdi de soramıyordu Tadashi'nin duymaması gereken bir şey olması ihtimaline karşın. Odada sessizce duruyorlardı, tek ses Tadashi'nin burun çekme sesiydi.

"Ne kadar kalacağım?" deyip ilk konuşan Tadashi olmuştu. Kadın gözlerini yerden ayırmazken "İyileşene kadar." diye yanıtladı sorusunu. Bu pek tatmin edici bir cevap olmamıştı.

"Ne zaman iyileşeceğim? Ortalama bir süresi vardır, değil mi?"

"Herkeste değişiklik gösteriyor."

Tekrardan sessizlik olduğunda Kei kalkıp çocuğun ayak ucuna oturdu ve boştaki elini tuttu. "Endişelenme, seni burada yalnız bırakmayacağım."

"Okula gitmek zorundasın." diye bir cevap aldığında dudaklarını birbirine bastırıp gülümsemeye çalıştı. "Afedersin, onu unuttum bir anda."

"Onun dışında da sürekli burada olmak zorunda değilsin." Her ne kadar söylediği şey bu olsa da içten içe hep burada olmasını istiyordu aslında.

"Bunu biliyorum, zorunda hissettiğim için yaptığım bir şey olmayacak merak etme."

"Peki.."

"Diziye devam etmek ister misin? Aklın dağılır." deyip cam kenarında duran sandalyeyi yatağın yanına çekmişti. Bu hareketine karşılık Tadashi doğrulup biraz yana çekildi. "Yanımda oturmaman lazım."

"Ne?"

"Bulaşıcı bir hastalığım var ve yanıma oturmaman lazım."

"Sadece oturmaktan bulaşacak bir şey yok. Masken de var zaten. Hem, bulaşacak olsa şimdiye kadar bulaşırdı değil mi?"

"Böyle düşünerek riske atamayız."

"Tadashi, izin ver oturayım."

"Hayır, hasta olman riskini alamam."

Kei sesli bir nefes alıp bir adım kadar uzaklaştırdı sandalyeyi ve tekrar konuştu. "Şimdi iyi mi?"

"Bu olabilir.."

"Hep böyle mi yapacağız?"

"Evet."

Kei onun duymayacağı şekilde "Hiç sanmıyorum." diye mırıldandıktan sonra sandalyeye oturdu ve diziyi açarak telefonu Tadashi'ye uzattı karnına koyması için.

"Görmen zor olmayacak mı?"

"Hayır."

Onlar izlemeye başlamışken Tadashi'nin annesi lavaboya gideceğini söyleyerek odadan çıkmış ve gördüğü ilk sandalyeye çökmüştü. Gözyaşları ardı ardına akarken başını ellerinin arasına aldı ve sakin olmaya çalıştı. Doktor Tadashi'nin hastalığının ilerlemiş olduğunu ve iyileşememe ihtimali olduğunu söylemişti. Hastalığın başında fark edip gelmiş olsalardı hiçbir aksilik çıkmadan iyileşebilirdi ama ilerlemesi sıkıntı olmuştu.

"Tanrım..lütfen Tadashi'ye bir şey olmasın."

Atmayı unutmuşum habxjandja

Of umarım hızlı girdiğimden dolayı saçma olmamıştır