After Sophie said her yes, bigla na namang nagwala yung kumpulan ng mga tao. Kanya-kanya silang bati at tapik kay Lawrence. Pero mas nangingibabaw talaga yung puro ‘sanaol’ nila jusko. Nakisama pa sa ingay yung mga kaklase namin na kino-congratulate din si Sophie. Pero yung dalawa, si Lawrence at saka si Sophie, ayun nakatitig lang sa isa’t-isa. Walang mga paki-alam sa mga nasa paligid nila. Kahit may kalayuan yung agwat nila sa isa’t-isa, mararamdaman mo pa rin yung totoong pagmamahal nila sa isa’t-isa base sa paraan ng titigan nila. Hayst. Baka mamaya matunaw na sila sa kinatatayuan nila diyan ah.
“Sanaol ba may jowa?” biglang nawala yung iniisip ko dahil sa sobrang lapit na bulong na may halo pang pang-aasar galing kay Kate.
“Ano ba naman yarn Kate! Kung hindi mo nilalapit yung mukha mo sakin, anlapit mo namang magsalita. Ano ba talagang trip mo sa buhay ha? Saka mamaya niyan magkagulatan na lang tayo nagkapalit na pala tayo ng mukha.”
“Eh kasi naman teh! Ansaya-saya nung ganap oh. Tapos ikaw, tulala ka lang dyan. Lalim-lalim ng iniisip mo. Wait. Baka naman nililipad yung isip mo? Wait. Anuba talaga?!”
“Ewan ko sayo,” I just rolled my eyes at her nonsense question.
Tinawanan lang ako ng gaga.
“Ay, wag ko na ngang pahirapan yung sarili ko sa pag-iisip. Batiin na lang natin si Sophie, tara,” sabay hila ni Kate sa braso ko.
But even all her efforts to pull me with her, I didn’t even moved a bit and just remain standing where I am.
“Grabe kang babae ka! Kapayat-payat mong tao pero ang hirap mong hilahin! Jusko ka!” she said that after removing her hold on me and put both her hands on her knees while bending and puffing harsh breathes like she really gets tired doing that.
Ako naman ngayon ang tinawanan ang gaga.
“Babatiin mo, eh hindi naman tayo close sa kanya. Duh!” ako.
“Kahit na. Classmate naman natin siya ah. And btw, duh ka din!” si Kate na may pag-irap pa saken.
“Aba’y bahala ka sa buhay mo. Kung gusto mong mag-feeling close, go. Batiin mo kung gusto mo. Basta ako, uuwi na ako,” sabay kuha ko sa bag ko at naglakad na papunta sa kabilang dulong pinto since dun lang yung walang gaanong tao.
“Oy, Amarah! Saglit lang anuba! Apakabilis mo namang maglakad!” si Kate na ramdam kong sumunod na sakin.
“Akala ko ba babatiin mo pa si Sophie?” tanong ko kay Kate nung makalayo na kami sa classroom at papunta na ngayon sa gate ng school.
“Hmph! Wala akong sinabing babatiin ko. Ang sabi ko batiin nating dalawa. Hmph!” Kate said that with pouting lips and crossed arms.
This really goes to show how different we are, she loves being around with people and nakaka-sundo niya talaga lahat ng taong nakakasalamuha. While I on the other hand, prefer to just be alone. I am not the one who will initiate a conversation, kapag kinausap mo ako, saka kita kakausapin. But despite these differences, we still clicked. We are still best friends. Because we do share a common denominator and that is because parehas kaming may tinatagong kakulitan, aside from listening to gossips, of course.
“Hahaha. So galit ka sakin?” tanong ko sabay akbay kay Kate.
“Hmph!” sabay tabig niya ng braso ko sa balikat niya.
Hindi ko na ulit binalik yung braso ko sa balikat niya. Gusto ko sanang sabihin na sa inaasal niya, para siyang nagtatampo kunware na jowa na bet lang naman suyuin nung jowa niya. Hindi ko na lang sinabi kasi baka mas lalo pang magtampo sa akin, just Yuck! Hindi kami talo!
“Look, ayokong bumati kasi in the first place, hindi naman kami close. Saka alam mo naman na hindi ako gaanong nakikipag-usap sa mga hindi ko gaanong ka close diba?”
No response from Kate.
“Ako yung may problema, okay? Hindi siya. Ewan ko nga rin sa sarili ko bat ako ganto,” I sighed heavily.
“Nubayan! Ampangit ng atmosphere, ibahin natin!” si Kate.
“Eh ikaw kase dyan eh,” ako.
“Hehe. Don’t worry. You’re already forgiven,” sabay ngiti saken ng malapad ni Kate.
“Forgiven ka dyan, humingi ba ako ng sorry? Saka wala naman akong kasalanan ah?” biro ko kay Kate.
Kate on the other hand, glared at me sharply.
“Okay, okay. Sabi ko nga forgiven na ako,” sabi ko habang nagpipigil ng tawa. Then I raised both my hands in the air as if I’m surrendering.
“Ganito na lang, aminin mo na lang na insecure ka.”
“Insecure?! Excuse me?! Wala akong gusto kay Lawrence noh!” parang biglang uminit yung ulo ko sa sinabi ni Kate.
“Hahaha. Masyado ka namang galit dyan agad. Defensive much ah. Guilty ka noh? Hahaha,” pang-aasar pa lalo ni Kate.
“Of course not!”
“Hahaha. Okay. Sabi mo eh. Saka hindi naman kasi yun ang ibig kong sabihin eh. What I mean is kaya ka tulala kanina kasi insecure ka na sana gawin din yun sayo. Saka insecure ka kasi wala kang jowa,” si Kate.
“Aba’y gaga ka ah! May jowa ka?!”
Natahimik si Kate sa tanong ko sa kanya. Plus she also blushed. She whispered something but I didn’t hear what is it.
“Edi parehas tayong walang jowa. Ouch. Saklap. Sakit. Pighapain. Dalamhati. Sanaol na lang talaga.”
“Ay, ewan ko talaga sayo. Sabi nang wag mo akong sinasama sa kulto ninyo na puro sanaol may jowa eh," I said that while drawing an invisible quotation mark using my fingers on air on the sanaol may jowa part.
“Ay, dito na pala ko Amarah. Hindi ko man lang namalayan, hehe,” si Kate.
“Ang daldal mo kasi kaya hindi mo talaga namalayan," sabi ko naman.
“Sige na, bukas ko na lang ulit guguluhin buhay mo. Babush Amarah!” Kate wave at me.
I just shook my head to her words. “Sige na. Ingats. Ingats sila sayo.”
Bago pa siya tuluyang makaliko papunta sa bahay nila, may pahabol pa ang gaga.
“Makakahanap din tayo ng jowa Amarah, tiwala lang.”
I then shook my head again with her words.
BINABASA MO ANG
𝓝𝓸 𝓙𝓸𝔀𝓪? 𝓝𝓸 𝓟𝓻𝓸𝓫! (𝖤𝗆𝗉𝗈𝗐𝖾𝗋𝖾𝖽 𝖶𝗈𝗆𝖾𝗇 𝖲𝖾𝗋𝗂𝖾𝗌 1)
Teen Fiction...ON MAJOR EDITING... In a world full of "sanaol may jowa" ang laging bukambibig, ibahin mo si Amarah Quintos dahil para sa kanya, no jowa, no prob. Not until.... her brother and best friend got their own jowa themselves. She was already blessed by...
