şehrin gürültüsü 1: still with you

-sekiz-

     

Yeni bölüm!!!!  Aslında bu bölümü biraz daha uzatacaktım ama son anda ikiye bölmeye karar verdim. Umarım beğenirsiniz, zamanınızı ayırıp okuduğunuz için teşekkür ederim <3 

medya: In silence, Janett Suhh Videoda Türkçe altyazı da mevcut, merak ederseniz bakabilirsiniz. 

7 YIL ÖNCE

"Hoş geldiniz Samet Bey."

"Teşekkürler, doktor."

"Oturun lütfen."

Samet yavaşça kadının masasının karşısındaki deri, kahverengi koltuğa yerleşti.

"Bugün nasılsınız Samet Bey, her şey yolunda mı?"

"İyiyim, teşekkürler. Her şey yolunda bir sorun yok."

"Pekâlâ" dedi doktor ve önündeki bilgisayara bir şeyler yazdı.

"İlaçlarınıza düzenli bir şekilde devam ediyor musunuz?"

"Evet," dedi Samet soğuk, ruhsuz bir sesle ve devam etti. "Doktor?"

"Efendim Samet Bey?"

"Ben, ilaçları bırakmak istiyorum."

Doktor bu cümleye şaşırmıştı çünkü hastasının büyük bir ilerleme kaydettiğini düşünüyordu.

"Yan etki mi yapıyorlar Samet Bey? Eğer böyle bir durum varsa hemen sizin için yeni ve daha iyi bir ilaç bulmaya çalışırım."

"Hayır," dedi Samet yine o soğuk sesiyle. "Başka ilaç istemiyorum. Sadece, bütün ilaçları bırakmak istiyorum."

Doktor ellerini bilgisayarın klavyesinden çekip masanın üzerine koydu ve gözlerini hastasından çekip odanın bir köşesine bakıp düşünmeye başladı.

Hastasının ilaçları bırakmasına izin veremezdi çünkü ilaçları almaya başlayalı çok olmamıştı ve bir anda bırakırsa kontrolü kaybedeceğini biliyordu. Söylediklerine göre ilaçların yan etkisi yoktu, aksine günlük hayatını kolaylaştırıyorlardı fakat bir anda neden bırakmaya karar vermişti?

Yaklaşık bir dakika süren bir sessizliğin ardından doktor hastasına döndü.

"Samet Bey, ilaçların sizin için çok yeni olduğunu biliyorum. Rahatsız olmuş olabilirsiniz veya birkaç küçük yan etkiyle karşılaşmış olabilirsiniz ama buraya geldiğiniz ilk günü hatırlamanızı istiyorum. Bana asla vazgeçmeyeceğinizi, bunu kızınız için yaptığınızı söylemiştiniz."

"Vazgeçmedim!" dedi Samet normalden daha yüksek bir sesle. "Vazgeçmedim. Sadece, başka bir yol istiyorum. Terapileri daha çok arttırırız, olmaz mı?"

"Samet Bey, üzgünüm fakat ilaçlar olmadan sadece terapi almanız sizin için pek fayda etmeyecektir. Sizde depresyon veya travma sonrası kaygı bozukluğu gibi şeylerden bahsetmiyoruz. İlaçlar kendinizi kontrol etmenizi sağlıyor. Böylece, kendi söyleminiz gibi sevdiklerinize zarar vermeyeceksiniz. İlaçlar olmadan sadece terapiyle devam edersek, atakların tekrarlanmayacağı garantisini veremem ki, ilaçlarınızı düzenli bir şekilde alsanız dahi bunun garantisini veremeyeceğimi söylemiştim. Elinizden gelenin en iyisini yapıyordunuz. Bugün ne değişti? Bir sorun mu var?"

"İlaçları kullanırken kendim gibi hissetmiyorum," dedi Samet. "Kendim gibi hissedemiyorum ve kendim gibi hissedemezsem resim yapamam."

"İlaçların vücudunuzda birtakım şeyleri değiştirdiği hakkında yanılmıyorsunuz fakat tedaviniz kesinlikle resim yapmanıza engel değil. Bence ilaçlar sizin için yeni olduğundan henüz aradaki dengeyi bulamadınız. Zamanla her şeyin yerli yerine oturacağını düşünüyorum. Yeni bir şey deneyimlerken, bazen yeteneklerimizi kaybetmiş gibi hissederiz fakat aslında, yetenekleriniz hâlâ oradadır: ruhunuzda. Onları uzun süre geçmeden yeniden bulacağınıza hiç şüphem yok. Eğer bir süre geçtikten sonra da zorlanmaya devam ederseniz, belki de deneyimlediğiniz bu yeni şeyi resmetmeyi deneyebilirsiniz."