🌼မြတ်နိုးရသောပန်းတစ်ပွင့်🌼(Completed)

အပိုင်း (၃၀(Uni+Zawgyi)

မြတ်နိုးရသောပန်းတစ်ပွင့်
အပိုင်း (၃၀)

မြင့်မိုရ်ခေါင်းလျှော်ရေချိုးပြီးထွက်လာတော့ တီချယ်က ကုတင်ပေါ်တွင်ခြေထောက်အောက်ချထားပြီးထိုင်ကာ စာအုပ်ဖတ်နေလေသည်။ဖတ်နေသည့်စာအုပ်အားသေချာကြည့်မိတော့ ဘုရားစာအုပ်ပင်။
"အမယ်..ဒီအပျိုကြီးအကွက်တွေထုတ်သုံးနေတာ ဒီလောက်တော့အေးဆေး"စိတ်ထဲတွေးလိုက်ပြီး တီချယ့်ရှေ့သွားရပ်လိုက်မိသည်။လျှော်ထားသည့်ခေါင်းမှာမခြောက်သေးတာကြောင့်ရေစက်အချို့မှာ ကျနေလေသည်။
"သမီးငယ်...အဝတ်လဲလေ ဘာလို့ဒီတိုင်းကြီးရပ်နေတာလဲ..ခေါင်းတွေကလည်းမခြောက်သေးဘဲ"
"မြင့်မိုရ်ရဲ့အမျိုးသမီးလေးဘာစာအုပ်တွေဖတ်နေတာလဲလို့အရင်လာကြည့်တာ"
"ဘာအမျိုးသမီးလေးလဲ ကျော်ကျော်ကျူးကျူးလူကိုများခေါ်တတ်တယ် သွားအဝတ်လဲ..."
"ဒါက မြင့်မိုရ်အမျိုးသမီးမဟုတ်ဘူးလားလို့..."ရေမခြောက်သေးသည့်လက်သွယ်သွယ်လေးဖြင့် တီချယ့်မေးလေးအား ကိုင်ကာမော့စေပြီးမျက်ဝန်းတွေအားစိုက်ကြည့်ရင်းပြောလိုက်မိသည်။
"မဟုတ်ပါဘူး..ဖယ် ဒီမှာဘုရားစာဖတ်နေတာ ငရဲကြီးမယ်"ဘုရားစာအုပ်အားအကြောင်းပြကာပြောနေသည့်တီချယ်ကြောင့် မြင့်မိုရ်မှာအသည်းယားနေတော့သည်။
"အွန်း ဒါဆို ငရဲမကြီးစေမဲ့နည်းရှိသားပဲ"ဟုဆိုကာတီချယ့်လက်ထဲမှ စာအုပ်အားဆတ်ကနဲဆွဲယူပြီး မှန်တင်ခုံလေးပေါ်တင်လိုက်မိသည်။
"သမီးငယ်ကကွာ..စာဖတ်နေတာကို"ဟုဆိုရင်းထရပ်လိုက်သည့်တီချယ်အား ကုတင်ပေါ်ပြန်ထိုင်စေလိုက်သည်။
"ရှူး...အကြောင်းပြချက်တွေကအသုံးမဝင်ဘူးဆိုတာမသိဘူးလား တိတ်တိတ်လေးနေ"ဆိုတော့ မျက်လွှာလေးချကာ ခေါင်းလေးအားတစ်ဖက်စောင်းကာနေလေသည်။ဘေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး တီချယ့်ကိုယ်လေးအားဖက်လိုက်တော့ ခေါင်းလေးအားတစ်ဖက်သို့ပိုယိမ်းသွားလေသည်။
"သမီးငယ်ကကွာ အအေးပတ်နေမယ် သူ့လက်တွေကအေးပါဘိနဲ့.."နွေးမှာပြောလို့မရနိုင်မှန်းသိသည့်တိုင် စကားလုံးများအားရှာနေမိသည်။
"တီချယ့်ကိုချစ်လို့.."
"သိတယ်လေလို့..တီချယ်ကလည်းသမီးငယ်ကိုချစ်တယ်လေ။ အဝတ်အစားသွားဝတ်တော့နော်"ဘယ်လိုပဲပြောပြော ပိုတိုးဖက်လာသည့်သမီးငယ်လက်တွေကြောင့်နွေးမှာ ရင်တလှပ်လှပ်ဖြင့်သာ။
"တီချယ်သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ..ရွှတ်"ပါးလေးအားတစ်ချက်နမ်းရင်းဆိုတော့တီချယ်ဟာ ရှက်သွေးဖြာသွားလေသည်။
"သမီးငယ်ကကွာ..."
"တီချယ့်ကို မြင့်မိုရ် အမျိုးသမီးဖြစ်စေချင်လို့ ဖြစ်ပေးမယ်မလားဟင်.."
"အို...သမီးငယ်"အဖြေစကားတောင်မပြောရသေးပါဘဲ ကုတင်ပေါ်အားလှဲချခံလိုက်ရတာကြောင့် နွေးမှာယောင်ကာအော်လိုက်မိသည်။မျက်နှာလေးအားတစ်ဖက်လွှဲထားရင်းနှုတ်ခမ်းပါးလေးအားကိုက်နေမိသည်။
"မြင့်မိုရ်အမျိုးသမီးလေး ဖြစ်ပေးမယ်မလားဟင်"ထပ်ပြီးတောင်းဆိုလာသည့်အသံလေးကြောင့်နွေးသမီးငယ်အားကြည့်လိုက်မိရင်း
"နှုတ်ကဖွင့်ဟပြီးခွင့်ပြုပေးဖို့လိုသေးလို့လားသမီးငယ်ရယ်...တီချယ့်အသွေးအသားတွေက သမီးငယ်အပိုင်ပါ"
"တီချယ့်ကိုချစ်တယ်နော်"
ဆေးမကူပါဘဲရဲနေသည့်နှုတ်ခမ်းပါးလေးအားမက်မက်မောမောနမ်းရှိုက်နေမိသည်။အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အနမ်းတွေဟာကြမ်းရှကာ နှစ်ဦးစလုံးမောဟိုက်လာတော့သည်။
ကုတင်ခြေရင်းတွင် စုပုံသွားသော အဝတ်အစားများနှင့်အတူ အခန်းထဲတွင်အသက်ရှူသံများပြင်းထန်နေသည်။
နမ်းရှိုက်နေရင်းလက်တစ်ဖက်မှာ တီချယ့်ကျောပြင်တစ်လျှောက်ပွတ်သပ်နေပြီးတစ်ဖက်မှာတော့ တီချယ့်ရင်သားအိအိလေးများအား ဆုပ်ကိုင်ကာညှစ်နေမိသည်။
"အင်း..အာ့..သမီးငယ်..နာတယ်ကွာ ဖြေးဖြေး"
နှုတ်ခမ်းလေးအားနမ်းလို့ဝတော့ လည်တိုင်တစ်လျှောက်အားခပ်ဖွဖွကိုက်လိုက် နမ်းလိုက်ဖြင့် အမှတ်အသားကလေးများပေးနေမိသည်။ညှပ်ရိုးကလေးအား အသည်းယားစွာကိုက်ချလိုက်မိတော့ တီချယ့်ဆီမှာ အသံတိုးဖွဖွလေးထွက်လာလေသည်။
"အား..နာတယ်..သ..သမီးငယ်.မကိုက်နဲ့လို့"
"ဟီး..အသည်းယားလို့ မကိုက်တော့ဘူး"
အနမ်းတွေအားနေရာပြောင်းကာ တီချယ့်လုံးဝန်းဝန်းအရာလေးတွေပေါ်သို့ရောက်ရှိလာလေသည်။တစ်ဖက်ကိုနှုတ်ခမ်းလေးဖြင့်ငုံထားပြီးတစ်ဖက်အား ညှစ်ချေမိတော့ သာယာတဲ့ညည်းသံလေးများမှာအဆက်မပြတ်ထွက်လာလေသည်။
"အင်း..အာ့..သမီးငယ်ရယ်...အင်း..ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ.."လုံးဝန်းဝန်းအရာလေးနှစ်ခုအား ဆုပ်ကိုင်လို့အားရတော့ လက်ကလေးတစ်ဖက်မှာ အဆီအပိုမရှိသည့်ဗိုက်သားချပ်ချပ်ကလေးပေါ် ပွတ်သပ်နေမိသည်။မြင့်မိုရ်ပြုသမျှအား မျက်လုံးလေးမှေးစင်းကာခံနေရရှာသည့်တီချယ့်မျက်နှာကလေးမှာ မီးရောင်မှိန်ပြပြအောက်တွင်​ချွေးကလေးများစို့ကာ လှပနေလေသည်။
"တီချယ်မြင့်မိုရ်ခေါ်ရာကမ္ဘာနောက်ကိုလိုက်ဖို့အဆင်သင့်ပဲမလားဟင်"မှေးစင်းနေသည့်မျက်လုံးကလေးတွေမှာပွင့်လာပြီး မြင့်မိုရ်အားတစ်ချက်စိုက်ကြည့်ကာ
"သမီးငယ်ခေါ်ရာနောက်ကိုလိုက်ဖို့ တီချယ်အဆင်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ"
နှုတ်ခမ်းလေးအားတစ်ချက်နမ်းလိုက်ရင်းချစ်ရသူအား အပိုင်သိမ်းယူရန် လက်ကလေးများမှာအလိုက်သိစွာ အောက်ဖက်ဆီသို့ဆင်းလာတော့သည်။
တဖြည်းဖြည်းတိုးဝင်လာသည့်လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးကြောင့် နွေးမှာ အိပ်ရာခင်းစလေးများအား တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးအားသွားလေးဖြင့်ဖိကိုက်ရင်းလူးလွန့်နေတော့သည်။ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်တာကြောင့်ရင်ဘတ်ထဲမှာလည်းတစ်လှပ်လှပ်ဖြင့်သာ။အချစ်ကပေးသည့်နာကျင်မှုအားတင်းခံနိုင်ရန် အပြစ်မရှိသည့်နှုတ်ခမ်းပါးလေးကိုသာရန်ရှာကာ ပိုတိုးကိုက်မိသည်။
"အာ့..သမီးငယ်ရယ်..အား..နာ..နာတယ်လို့..ဖြေးဖြေးလုပ်ပါရှင်"နှုတ်ခမ်းလေးအားဖိကိုက်ရင်း အိပ်ရာပေါ်လူးလွန့်နေသည့် ချစ်ရသူအား မြင့်မိုရ်မှာ ပိုပိုတိုးလို့ချစ်နေမိတော့သည်။
"သမီးငယ်ရယ်...နာတယ်.."
"ခဏလေးပါနော်..."ဟုဆိုရင်း အိပ်ရာခင်းစအားကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ကိုင်ထားသည့်လက်ကလေးတစ်ဖက်အားယူကာ မြင့်မိုရ်ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။အိပ်ရာခင်းစအားဘယ်လောက်တောင် ဆုပ်ကိုင်ထားသည်မသိ လက်သည်းအရှည်ကြောင့်အရာလေးတွေပင်တီချယ့်လက်မှာပေါ်နေလေပြီ။