A great story of a small sense.Dramione♥️(დასრულებული✔️)

Part 19 the end

თავი XX

ფინალი

სახლის კარი  გავაღეთ და შიგნით შევედით ოთახში სრული სიბნელე იყო დრაკოს ვთხოვე თვალები დაეხუჭა და შუქი ავანთე

-თვალები ნელა გაახილე და ფოტო ნახე_დრაკოს ხმამაღლა ვუთხარი და მის წინ დავდექი მანაც თვალები გაახილა

გული საგულედან მალე ამოვარდებოდა. ფოტოს როცა დახედა, თითქოს გაქვავდაო ადგილზე გაიყინა. აქ გული ლამის გასკდა. ჯინის უკვე მოთმინება ეწურებოდა, დრაკოს ხელებს დახედა და სიხარულით წამოიკივლა:

-ვაიმეეეეეეეეეეე ჰეეეეეერრრრრმმმმმიიიიოოოოოონნნნნნნნნ!!!!!!!

-ჯიიიიინნიიიიიიი!!!!_შევყვირე მეც სიხარულით და მეგობარს გადავეხვიე

-შეეენნნ.. ესს როგორრ.. როდისსს.. რანაირადდდ.. ღმერთოოოო, ჩემიიი პატარააა!!_ჯინის სიხარულს საზღვარი არ ქონდა.

მამა, რეი და მამიდაც გახარებულები იყვნენ, გადამეხვივნენ და მომილოცენ. აი დრაკო კი ისევ ქვასავით იდგა. მასთან ახლოს მივედი, ხელზე ნაზად შევეხე და სევდიანი ხმით ვუთხარი:

-დრაკო..

-..

-დრაკო არ გაგიხარდა?

-რ რა?_აი როგორც იქნა ხმა ამოიღო

-თუ არ გაგიხარდა მე შემიძლია რომ ის.._დასრულება არ მაცადა, ხელი ტუჩებზე ამაფარა და დავინახე როგორ ჩამოუგორდა ლოყიდან ცრემლი. დრაკო მალფოი ტირის? მას ტირილი შეუძლია?

-ესს.. ჰერმიონ ესს.. მეე სიტყვები არ მყოფნის, ეს სიმართლეა?

-კი დრაკო სიმართლეა და ხო, დაბადების დღეს გილოცავ მომავალო მამიკო_ვუთხარი და გადავეხვიე.

ჩვენი ბავშვობის სახლში ვიყავით ყველა დრაკოს დაბადების დღეზე და თბილ მოგიზგიზე ბუხართან ვისხენებდით ჩვენი ბავშვობის ტკბილ წლებს. დრაკოს ყველაფერი დავათვალიერებინე, რაც კი მნიშვნელოვანი იყო. დილით კი დედაჩემთან გადავწყვიტე მისვლა, მინდოდა მისთვისაც მეთქვა ახალი ამბავი.