Μόνο δικιά μου

Επεισόδιο 29

<<Θα μάθεις να απαντάς στις ερωτήσεις που σου κάνουν>> είπε. Την έπιασε απ' τον λαιμό και άρχισε να την παίρνει από μπροστά αυτή τη φορά. Εκείνη τσίριζε και πάλι αδύναμα. Δε το πίστευε ότι όντως είχε έρθει για την Άννα. Όλα για αυτήν έγιναν λοιπόν. Αλλά όσο κιαν ήθελε μετά από αυτό να την σκοτώσει με τα ίδια της τα χέρια δε μπορούσε. Δε θα ξανά βίωνε ότι βίωσε σήμερα. Άφησε την ανάσα της βαριά και κοίταξε τον Κρίστιαν. Φαινόταν νευριασμένος. Πονούσε. Μετά κοίταξε τον Στέφαν. Του χαμογέλασε αδύναμα για να τον ηρεμίσει.
<<Κρίστιαν σε παρακαλώ.. σταματα>> είπε κουρασμένη.
<<Συγγνώμη. Συγγνώμη! Δε θα της ξανά κάνω κακό>> είπε και ο Κρίστιαν σταμάτησε.
<<Το καλό που σου θέλω. Αλλιώς θα σε γαμήσω μπροστά του και μετά θα τον σκοτώσω>> είπε ενώ έδειξε τον Στέφαν και εκείνη έγνεψε καταφατικά.
<<Εντάξει.. συγγνώμη>> επανέλαβε. Ο Κρίστιαν πήγε να φύγει αλλά η Λάουρα τον σταμάτησε.
<<Τουλάχιστον μπορείς να μου δώσεις τα κλειδιά για τις αλυσίδες;>> Της τα πέταξε ευθεία ώστε να τα φτάσει με δυσκολία και έφυγε από εκεί. Όταν μπήκε στο αμάξι χαμόγελασε πονηρά. Μόλις είχε εξασφαλίσει την ζωή της Άννας. Αλλά αυτό θα το έκανε έτσι κι αλλιώς. Μόλις μπήκε στο σπίτι βρήκε τον σοφέρ που την παρέλαβε.
<<Που είναι;>>
<<Επάνω κύριε. Κοιμάται>>
<<Έκανες ότι σου είπα;>>
<<Μάλιστα. Την φροντισα καλά. Της έδωσα καθαρά ρούχα και έφαγε καλά>> είπε.
<<Ελεύθερος>> είπε και ο σοφέρ ευχαριστώντας τον έφυγε. Ο Κρίστιαν ανέβηκε πάνω. Άνοιξε ελαφρά την πόρτα και είδε την Άννα που μισό άνοιγε τα μάτια της.
<<Σσς κοιμήσου>> είπε ελαφρά ενώ έκατσε κοντά της.
<<Η Λάουρα; Πώς είναι;;>>
<<Μην ανησυχείς. Δε πρόκειται να σου ξανά κάνει κακό>> χαμόγελασε πονηρά.
<<Την έστειλες;;;>> Είπε ενώ ανασηκώθηκε.
<<Όχι. Αλλά πλήρωσε. Αυτό μετράει>> είπε ήρεμος.
<<Ευχαριστώ>> είπε ενώ γύρισε στο πλάι κοιτώντας τον.
<<Τίποτα μικρή>> είπε και πήγε να σηκωθεί αλλά η Άννα τον σταμάτησε. Εκείνος την κοίταξε.
<<Μπορείς να κοιμηθείς μαζί μου ..για σήμερα;>> Σχεδόν παρακάλεσε και εκείνος αφού το σκέφτηκε είπε :
<<Στρώσε και για εμένα, έρχομαι. Πάω να κάνω ένα μπάνιο πρώτα>> η Άννα χαμογέλασε και του έγνεψε καταφατικά.
<<Α και μη μπεις στο μπάνιο. Θέλω τον χώρο μου>> είπε τελείως πονηρά και η Άννα τα 'χασε.
<<Εντάξει>> είπε ενώ ένιωθε τα μάγουλα της να έχουν πάρει μια κόκκινη απόχρωση. Ο Κρίστιαν έφυγε και μόνο τότε άφησε ελεύθερη την αναπνοή της. Της έκανε μάγια αυτός ο άντρας. Δε μπορούσε να τον ψυχολογήσει. Την μια ήταν ένας άκαρδος σκληρός άντρας και την άλλη ο μεγαλύτερος της φύλακας. Άφησε όμως αυτές τις σκέψεις και προσπάθησε να σκεφτεί τι θα έκανε τώρα. Μόλις έστρωσε ξεκίνησε για να κάνει την καθημερινή προσευχή της πριν τον ύπνο. Αλλά άκουσε το ντους και θυμήθηκε τα λόγια του. Ανατρίχιασε. Αλλά πρώτα θα έκανε την προσευχή της και ίσως μετά θα πήγαινε να ελέγξει τι γινόταν Καθαρά από περιέργεια και τίποτε άλλο.