Το πρωί βρήκε την Άννα στο σπίτι της Αθηνάς. Ο άντρας της έλειπε οπότε η Αθηνά βρήκε ευκαιρία να πάρει ρεπό απ' την δουλειά της για να βοηθήσει την φίλη της. Ευτυχώς η Αθηνά ήξερε να μετατοπίζει το αφεντικό της με εύκολο τρόπο, και έτσι την άφησε. Μόλις η Άννα σηκώθηκε δεν έχασαν χρόνο απ' το να ξεκινήσουν μαζί κάποια τηλεφωνήματα σε διάφορες εταιρίες. Μα όσο και να προσπαθούσαν οι δύο φίλες δε τα κατάφερναν με τίποτα. Το πρόσωπο της Άννας άρχιζε να χλωμιάζει πάλι. Σε κάθε άκυρο τηλεφώνημα απογοητεύονταν όλο και πιο πολύ. Μέχρι που στο τελευταίο ξέσπασε. Η Αθηνά την κοίταξε σοβαρή ενώ ακούμπησε το τηλέφωνο στο τραπέζι.
<<Άννα.. Να σου κάνω μια ερώτηση;>> η Άννα ύψωσε το κεφάλι της ενώ ρούφηξε την μύτη της. Για κάποιο λόγο η Αθηνά δεν την κοίταζε στα μάτια και έπαιζε συνεχώς νευρικά με τα δάχτυλα της.
<<Ναι.. Αλλά>>
<<Πόσο ανάγκη έχεις να δουλέψεις αυτή τη στιγμή;>>
Την διέκοψε αμέσως.
<<Όσο τίποτε άλλο>> είπε ξεφυσώντας, ενώ τα μάτια της έπεσαν κατευθείαν στο κενό.Τότε η Αθηνά βούτηξε κατευθείαν το τηλέφωνο και έκανε εκείνο το τηλεφώνημα που δε τόλμησε να κάνει ποτέ της γιατί ήξερε τι κρυβόταν πίσω από αυτό. Απλώς θα το έκανε για την Άννα. Έβλεπε πόσο ανάγκη το είχε και εξάλλου ήταν η παιδική φίλη της. Θα έκανε τα πάντα για αυτήν. Η Άννα κοίταζε τα χαρακτηριστικά που σχημάτιζε το πρόσωπο της Αθήνας, καθώς μιλούσε πολύ σοβαρά, σαν επαγγελματίας. Μάλιστα όπου χρειαζόταν να βάλει σάλτσες τις έβαζε και με το παραπάνω! Η Άννα άρχιζε να ξαφνιάζεται. Τι είχε σκοπό να κάνει η Αθηνά; και γιατί μιλούσε τόσο επιχειρηματολογικά; Η Αθηνά από την άλλη ευχαρίστησε την άλλη γραμμή και έκλεισε με το χαμόγελο να ομορφαίνει το πρόσωπο της.
<<Τι έγι>>
<<ΣΕ ΠΗΡΑΝ>> τσίριξε και η Άννα έπεσε στην αγκαλιά της τρισευτυχησμένη.
<<Σε ευχαριστώ σε ευχαριστώ σε ευχαριστώ πάρα πολύ!>> της είπε και η Αθηνά την αγκάλιασε πιο σφιχτά από τι πριν.
<<Μόνο μια ερώτηση.. τι δουλειά θα κάνω;>> την έπιασε σφιχτά από τους ώμους ενθουσιασμένη!
<<Γραμματέας σε επαγγελματικό γραφείο! θα δουλεύεις όλο το εικοστετράωρο αλλά θα πληρώνεσαι καλά και θα σου στείλω την διεύθυνση .. Οι συνθήκες είναι λίγο άθλιες όμως η δουλειά μετράει!>> η Άννα την ευχαρίστησε για άλλη μια φορά και έφυγε για το σπιτι της χαρούμενη, μη υπολογίζοντας ακριβώς τα λόγια της Αθηνάς. Ωστόσο η Αθηνά έβγαλε την ψεύτικη "μάσκα" της και καθησε στην καρέκλα συντετριμένη. Πως άφηνε έτσι την φίλη της να πάει εκεί; Πως την άφηνε έτσι απλά να μπει μέσα στο στόμα του λύκου; γνώριζε πολύ καλά το αφεντικό εκεί, τον Κρίστιαν! Έναν πονηρό άντρα με δολερές προθέσεις. Έναν άντρα που ότι ήθελε το 'παιρνε είτε με το καλό, είτε με το κακό. Γνώριζε πολύ καλά πόσο ισχυρός ήταν και από την δύναμη των χρημάτων του ζούσε πάντα στην άνεση. Η Αθηνά άρχισε να κλαίει. Πως άφηνε έτσι την Άννα να περάσει από εκείνο το σκοτεινό δρομάκι μόνη της; Προσπάθησε να το ξεχάσει. Ρούφηξε την μύτη της και πήγε να παίξει με τον γιο της, να ξεχαστεί λιγάκι. Να της δώσει δύναμη. Γιατί αυτά που περίμεναν την Άννα σίγουρα δε θα ήταν μια απλή δουλειά και σίγουρα δε θα έβγαινε από 'κεί μέσα ζωντανή. Κανείς δεν έβγαινε.
.
.
.
Η Άννα βρήκε επιτέλους δουλειά. Θα ξεχρεώσει και θα ζήσει ευτυχισμένα και άνετα. Η τουλάχιστον έτσι νομίζει; Θέλω τις απόψεις σας στα σχόλια!😈
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Μόνο δικιά μου
Fantasy> πλησίασε το χέρι του στα χείλη της αγνοώντας τελείως τα λόγια της και άρχιζε να χαϊδεύει το σημείο, ενώ με το άλλο του χέρι κρατούσε σφιχτα τα χέρια της πάνω απ' το κεφάλι της. Η Άννα πίεσε τα χείλη της προς τα μέσα ενώ έγυρε το πρόσωπο της όσο πι...
