One Of My Poisons (Bodyguard Series #1)

CHAPTER 17: I Feel Like I'm Naked

"S-Sergiel!" Natutup ng nanginginig na kamay ko ang nakabukas na labi. Fear paralyzed me as i saw her naked body with full of blood! Nagalanganin akong lumapit sa kanya pero sa huli ay lumapit pa rin ako.

"S-Sin? Ikaw ba 'yan?" Halos hindi na niya maibukas ang kanyang mata mata dahil namamaga ito. Ang salamin sa mata ay nakatabingi na at may crack din. 

P-parang binugbog siya...

For the last time, i traveled my eyes through her body. She has a lot of bruises but the thing that makes me scream into my lungs that there's a fresh blood in her private part!

"Oh my g-god! What happened! W-what happened to you?!" I hysterically ask her. Halos mabaliw ako pabalik balik na tanong na iyon pero wala siyang sinagot kundi ang pagpipilit niyang ngiti kahit pa't parang may punit din sa gilid ng labi niya.

Oh God!

Dali dali kong hinubad ang cardigan ko at dahan dahang ipinatong sa hubad niyang katawan. Ang panggabing hangin ay humaplos sa hindi makinis na balat ko. My sando spaghetti strap exposed in the middle of darkness.

Isinawalang bahala ko nalang yun at gulat na napabaling sa likod dahil parang may narinig akong kaluskos ngunit pag tingin ko ay wala naman. Pati si Sergiel ay natigilan din.

"S-Sin, umalis k-ka na. H-hindi ka ligtas dito!" Tumaas ang boses niyang kanina'y mahina lang. Kinunotan ko siya ng noo at inayos ang cardigan na nasa katawan niya pero marahas niya lang iyon na tinulak kaya napasama ako at napaupo.

"Ano bang pinagsasabi mo. Sandali tatawag ako ng mga pulis saka ng ambulance-"

"No! Wag please. N-nag mamakaawa ako,"

"Sergiel, mauubosan ka ng dugo!" Agad kong nilabas ang telepono kahit pa't hindi ko mapigilan na manginig ang kamay ko. Hindi lang kamay ang nanginginig sa akin, pati kalamnan, bituka, at kahit saang parte ng katawan ko ay nanginginig sa takot.

Ayaw ko makain ng hinala ko. Shit! Mariin akong pumikit at halos napaluhod dahil sa panghihina. H-halos parehas lang kami ng posisyon ni Sergiel noong ginahasa ako. Sana lang... Sana lang mali ang akala ko. Ayoko nang may matutulad sa akin.

P-pero sino ang gagawa nito kay Sergiel?

Tinawagan ko ang ambulance hotline number, ngunit ganon nalang ang pagkataranta ko ng wala palang signal sa lugar na ito.

"Sandali lang, Sergiel. Hihingi ako ng tulong, dito ka lang. Sumigaw ka kung may mangyayaring hindi maganda dito. Promise, babalikan kita,"

"N-no, huwag na, please. Baka madamay k-ka pa, kaya ko naman na ito, p-paki kuha nalang siguro ako ng d-damit. Uuwi nalang ako."

"What? No way. Hindi ako papayag. Sergiel may nangyari sayong masama at parang wala lang sayo! Dito ka lang, hihingi ako ng tulong."

"You are all insane!" Anger roared through  me and my voice boomed all over the office of police station.

Sa kabila ng sinabi ni Sergiel ay umalis ako para matawagan ang hospital ng kungsod at ang sabi ay darating sila. Hindi na ako lumabas sa kakahuyan dahil may nasagap naman na akong signal sa malapit kahit mahina lang.

Yun na nga't dumating sila at may kasamang dalawang nakauniporming mga pulis. Nagtaka ako dahil parang nagmamadali sila at parang ayaw mag likha ng ingay dahil naguusap lang sila gamit ang mga mata at sa likod kami ng people's park dumaan.

Tumaas ang balahibo ko ng makitang ganon nalang nila tingin ang katawan ni Sergiel na sinandal ko lang sa ugat ng puno, hinawakan ko ng mahigpit ang cardigan ko at inayos ang pagkakalagay sa katawan nito. Napalunok ako nang tapunan din ako ng tingin ng mga malalaking tyan na mga pulis.