One Of My Poisons (Bodyguard Series #1)

CHAPTER 7: Little Girl No More

He took away my worth, my privacy, my intimacy, my safety, my confidence, my own voice, until now.

"Dad..." Naestatwa ako as aking kinatatayoan nang napagtanto na parang na ulit lang ang paborito kong linya dati. It's like a curse de javu in his office and it gives me fears into my bones.

Tumaas ang kanyang kilay, sinyales na narinig nya ako ngunit walang ipinagbago, ang kanyang mga mata ay nasa harap parin ng kanyang lamesa at walang hangganang pagtutok ng kanyang atensyon sa kanyang laptop.

"About the bodyguard– you should fire him" Natigilan pa ako dahil hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko ay umangat na agad ang kanyang ulo.

Great. Great, Dad.

"Anak..." Binitawan niya ang mga papel at itinuon ang lahat ng atensyon sa akin.

Bago pa niya maibuka ulit ang bibig nya ay inunahan ko na siya. Nagsuot ako ng pantalon na ang makikita lang ay ang tuhod ko at ipinakita ko sa kanya. "See that? Nadapa ako dahil sa lalaking iyon. He chased me and it scared out of me dahil ang agresibo niya!"

Tinignan niya ang tuhod ko kaya taas noo kong mas inilapit pa sa kanya para ma eksamin niya ng maayos.

Kunot noo niyang binalik ang mata sa akin. "Yevhen explained that you were tripped because you ran away. And i saw it in the CCTV na ipinakita pa ng hardenero na muntik mo nang suntokin si Yevhen. Nag sumbong din yung isang katulong na nakasaksi sa pinagagagawa mo Sin. Anak, He is a good guy, maaasahan mo talaga siya lalo na sa seguridad mo," Umirap ako sa hangin dahil mas pinagtatanggol pa niya ang lalaki na iyon

"Huwag kang marahas sa ibang tao, Anak. You should be happily genuine because there is someone that will protect you."

Nagtagis ang bagang ko at Naunahan pa talaga ako ng lalaking iyon na magsumbong 'tsaka parang gawa-gawa nalang siguro ng Yehven na 'yon na kuhuma ng witness tsk tsk.

"Halos araw araw na akong nakakatanggap ng death threats and it gives me terrified that my daughter is going out without any protection."

Eh?

I rolled my eyes lazily, he's words gives my cringe into my bones. Hinintay ko siyang matapos sa pagsamba kay Yevhen na iyon at sa lahat lahat bago ko mas hinihila pa ang pisi ng aking pasensya 'tsaka nag salita.

"I didn't took mixed martial arts for nothing. At isa pa halos walang nakakakilala sa akin na kalaban mo sa politico, so, i'm safe." A mockery smile plastered in my lips. He will run for a senate, of course death threats are always present in the industry of politics.

"What are you trying to say that I'm hiding you to everyone?" Ani ng ama. Bahagyang tumaas ang boses niya at napukaw ang damdamin.

Tumaas ang dalawang kilay ko. Wala akong ibang sinasabi ngunit na dali ko nanaman ang pasensya niya. I always pulls the trigger about this, and his reaction is often like this. I tilted my head on the other side just to hide my confusion.

"Sumali ka sa martial arts na iyan para matutunan mong ipagtanggol ang sarili mo pero inaabuso mo na ang kakayahan mo"

Parang may biglang bumukol sa aking lalamunan na hindi ko mmalunok-lunok, bumaling muna ako sa gilid para maka pag-ipon ng lakas at walang bakas ng sakit sa mukha nang lumingon sa kanya ulit. "How could you meddle into my life, and i just want to reminds you that you are not the one who raised me. Ang mga katulong." Kasing lamig ng yelo ang mga salitang kumalawa sa aking bibig at nanlaki ang kanyang mata dahil doon.

"Oh, what? Isn't true? Hindi ka dito nakatira dahil may sariling bahay ka, all of my life you are busy, and do you know what's the worse? Na alam kong para akong halimaw na tinatago sa gubat dahil ganito ang kaisa-isang  anak manamit babae pa naman! At ang pangalan kong parang pinaglihi sa kasalanan, Sin? What the fuck? Sino bang mag papangalan ng 'Sin'" Pagak akong tumawa at pinipigilang kumawala ang mga butil ng luha sa aking mata.

"Sin!" Ang boses ng aking ama ay nanunuot sa bawat sulok ng opisinang ito. lumingo-lingo ako bilang pagka dismaya.

How could people gave such a sin name like this. Noong bata pa ako ay wala naman akong pakealam sa binigay nilang palayaw sa akin pero ngayon na malaki na ako ay parang labag na sa kalooban kong makarinig ng pangalan na iyon. Noong nagdadalaga na ako ay lagi kaming pumupunta sa mga ka associates niya sa politika ngunit ni minsan hindi ako naka tabi sa gilid niya dahil pa uupoin niya ako sa malayong gilid o iiwanan sa tabi na may bantay na gwardya.
                                      ***
Nagmumukhang dagat ang mga tao sa aking harapan at mayroon ding mga nagsasayaw na mga ilaw at ang nagdidilim na kalangitan ay nagpapahiwatig na nakalubog na ang araw.

Tumingkayad ako para makita si Dad sa 'di kalayoan. Inangat ko ang simple kong gown at sumingit sa mga tao sa harapan na nagsisigawan ng elegante ang kanilang kasuotan.

Lumunok ako ng laway nang nakita kong nakikipag usap siya sa mga katulad niyang politiko at kasama na roon si Nikolaus Valencia isa ring mayor at nasa tabi ang anak nito na si Pyrrhos Valencia, nakita ako ng bata at tumagilid ang ulo nya 'tsaka unti-unting sumilay ang ngumiting hanggang tainga. Iniwas ko sa kanya ang tingin ko at  hinawakan ang likod ni Dad.

Naagaw ko ang atensyon nilang lahat noong humarap si Daddy sa akin na may pagtatanong ang mga mata.

"Oh, Jayce anak mo na ba 'yan?" Tanong ni Mayor Nikolaus. "What's you're name again, iha?" May pala kaibigan din siyang ngumiti pero unti-unti ring napalitan ng pagkakonot ng noo nang 'di ako ngumiti at siniksik lang ang sarili sa likod ni Dad.

"O-oh i guess, your daughter is a shy-type girl." Bahagya itong tumawa at binalingan niya ang kanyang anak at inutosan itong makipag kaibigan sa akin pero nakatitig lang ang bata sa akin at parang inieksamin ang kaibuturan ng mga lihim ko.

"Dad-"

Bumuga siya ng hangin at tinignan ang suot gown ko na kamay lang 'tsaka ulo ang nakikita. Yumuko ako nong nakita siyang tumalikod at dinala ang mga ka asosyo sa may kanilang mga lamesa. Ngayon ay pinagtitingan ako ng mga tao sa paligid at narinig ang mga kapintasan sa suot ko.

"Enough! Hindi kita ikinakahiya, Anak! Hindi ko alam kung bakit ka nag kakaganito, simula noong bata ka pa ay para kanang nag rerebelde ng palihim! ano ba ang gusto mo?!"

Mapait akong ngumiti. "Pakingga mo lang ako pa, iyon lang. Binibigay mo sa akin ang lahat, Dad, pero ang tainga mo ang gusto kong nakatapat sa bibig ko. Hindi ko na alam kong anak mo ba talaga ako dahil hindi ko maramdaman" Hindi ko na napigilan ang sunod-sunod na tulo ng luha ko. Ang aking emosyon ay parang talon na walang tigil na pag agos.

Sa nanghihina kong boses ay huminga ako ng malalim at may diin siyang tinignan, sa huling sasabihin ko gusto ulit maging matapang dahil ito ang nakikita nila isang matapang na nag tatatapangan.

"Fire that man, I will be contented. Since the day you were not being my father, I quite to be your daughter, too. I'm not your little girl anymore."