Κεφάλαιο 46

236 37 3
                                    

Ζαΐρα.

Μετά την προπόνηση, αποφασίζω να κάνω άλλο ένα ντους και να αλλάξω για απόψε. Ελπίζω να περάσω καλά και να ξεχάσω τα προβλήματα. Ο Απόλλων είναι ακόμα θλιμμένος για το θάνατο της Τζένη, αλλά όχι πια τόσο πολύ. Ξέρω ότι θα το ξεπεράσει με τον καιρό και θα παραμείνει απλώς μια κακή ανάμνηση. Αλλά δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την πράξη γενναιότητας που έκανε η Τζένη πριν πεθάνει. Αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος για να εξιλεωθεί. Έσωσε το μόνο άτομο που αγαπούσε.

Όπου κι αν βρίσκεται, ελπίζω να έχει βρει γαλήνη.

Ο Απόλλων είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι, μασουλώντας το μήλο του, καθώς του δείχνω δύο φορέματα διαφορετικού στυλ. Το ένα είναι πράσινο και το άλλο κίτρινο. Η περίσταση τα απαιτεί.

«Ποιο προτιμάς», ρωτάω τον Απόλλων με χαμόγελο.

Εξετάζει τα κοντά φορέματα ενώ μασάει ακόμα το μήλο. Φαίνεται να του αρέσουν και τα δύο λόγω της λαγνείας έκφρασης στο πρόσωπό του, αλλά τελικά αποφασίζει για ένα.

«Σίγουρα αυτό», δείχνει το πράσινο φόρεμα με τα μανίκια. Θα ταιριάζει με τα όμορφα μάτια σου, αν και είμαι σίγουρος ότι θα δείχνεις φανταστική με ό,τι κι αν φορέσεις. Είσαι πανέμορφη, Ζαΐρα».

Χαμογελάω. «Σταμάτα να λες τέτοια πράγματα γιατί με κάνεις να ερωτεύομαι περισσότερο».

Το χαμόγελό του διευρύνεται.

«Λοιπόν, παραδέχομαι ότι προτιμώ να είσαι γυμνή και να βογκάς από κάτω μου».

Τα μάγουλά μου καίνε, σίγουρα είμαι κατακόκκινη. Ο Απόλλων πάντα θα βρίσκει τρόπο να με κάνει να κοκκινίζω με τα πρόστυχα σχόλιά του. Είναι τόσο καλός σε αυτό.

«Εε...» Γδύνομαι σιγά-σιγά ώστε να εκτιμήσει τη θέα. Το φλεγόμενο βλέμμα του μένει στο σώμα μου και καταπίνει. Αυτό το παιχνίδι μεταξύ μας είναι πολύ διασκεδαστικό. «Έχω άγχος», παραδέχομαι αφού καλύψω το σώμα μου με το φόρεμά μου. «Οι λυκάνθρωποι με φοβούνται. Με βλέπουν σαν μια μοχθηρή μάγισσα».

«Απλά να είσαι ο εαυτός σου και θα σε αγαπήσουν».

«Δεν είναι τόσο εύκολο όσο λες. Έχουν δει τι είμαι ικανή να κάνω, Απόλλων», σκύψω το κεφάλι μου. «Έκαψα τα σπίτια τους, προκάλεσα σεισμό και παραλίγο να σκοτώσω ένα άτομο στην αγέλη τους. Δεν τους κατηγορώ που αισθάνονται έτσι. Νομίζω ότι πρέπει να φύγεις μόνος σου και να με αφήσεις εδώ. Πραγματικά δεν με πειράζει, δεν θα ήθελα να ενοχλήσω».

Η ομορφιά του σκότους Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα