Κεφάλαιο 32

244 38 6
                                    

Απόλλων.

Μπορώ να νιώσω το φόβο της. Φοβάται τις αλλαγές, αλλά είναι κατανοητό. Ένιωσα το ίδιο. Η πρώτη φορά ήταν πριν από τέσσερα χρόνια, όταν ήμουν δεκαοκτώ ετών. Ακόμα θυμάμαι τον τρόπο με τον οποίο έσπασαν τα κόκαλά μου κατά τη διάρκεια της μεταμόρφωσης. Ήταν δώδεκα ώρες βασανιστηρίων και αγωνίας. Κανείς δεν ήταν εκεί για να με καθησυχάσει. Σε αντίθεση με τις γυναίκες, εμείς οι άνδρες περνάμε αυτή τη διαδικασία μόνοι μας. Είναι ένας τρόπος για να γίνουμε πιο δυνατοί, αλλά είμαι σίγουρος ότι εκείνη τη στιγμή θα είμαι με το κορίτσι μου. Κανείς δεν πρόκειται να με σταματήσει.

Όταν η εκπαίδευση της Ζαΐρα τελειώνει, αποφασίζουμε να μείνουμε μόνοι μας για λίγο ακόμα στο δάσος. Δεν είπε τίποτα ξανά, η σιωπή της με ανησυχεί.

«Τι συμβαίνει;» ρωτάω.

Με κοιτάζει με ένα θλιμμένο χαμόγελο.

«Σκέφτομαι τα γεγονότα των τελευταίων ημερών», απαντά σιγανά. «Έχασα τη μαμά και τον Νικηφόρο, αλλά τώρα έχω ένα αγόρι που με λατρεύει και έναν πατέρα που νοιάζεται για μένα».

Ακούμπησα την πλάτη μου στο δέντρο και χαμογέλασα.

«Και τα αδέρφια μου σε λατρεύουν, Ζαΐρα. Έχεις μια νέα οικογένεια».

«Και είμαι τόσο τυχερή».

Αμέσως, την τραβάω πάνω μου και ενώνω τα χείλη μου με τα δικά της. Χαϊδεύω την πλάτη της, τους γοφούς της και το πρόσωπό της καθώς τη γεύομαι. Μου αρέσει που πάντα επηρεάζεται από το άγγιγμά μου. Τα μικρά της χέρια τρέχουν στο στήθος μου, αγγίζουν την άκρη της μπλούζας μου. Η αναπνοή της βροντοχτυπάει όπως και η δική μου, γελάω όταν βογκάει.

«Τι είναι τόσο αστείο;» ρωτάει, αναψοκοκκινισμένη.

«Το γεγονός ότι συνεχίζεις να αγνοείς τις ανάγκες σου».

Δαγκώνει τα χείλη της και το σώμα μου δεν μπορεί παρά να αντιδράσει.

«Δεν ξέρω πώς άντεξα να ζήσω χωρίς αυτό για τόσο καιρό». Γελάει. «Είσαι εθιστικός».

Με την ησυχία μου μελετώ τα χαρακτηριστικά της. Τα πράσινα μάτια της είναι λαμπερά, τα χείλη της είναι πρησμένα και τα μάγουλά της είναι αναψοκοκκινισμένα. Είναι όμορφη και μου κόβει την ανάσα.

«Μπορείς να έχεις ό,τι θέλεις από μένα», ψιθυρίζω.

Και μετά με φιλάει στο λαιμό και με αναγκάζει να βγάλω το πουκάμισό μου. Φαίνεται να γοητεύεται από το σώμα μου. Είναι αξιολάτρευτη. Τα φιλιά μας συνεχίζονται για αρκετά λεπτά, με τη ζέστη να ανεβαίνει ανάμεσά μας.

Η ομορφιά του σκότους Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα