Κεφάλαιο 4

494 58 84
                                    

Επιστρέφω στην καμπίνα με κακή διάθεση. Ξέρω ότι όλο αυτό θα πάρει αρκετό καιρό, όμως είμαι απελπισμένη. Δεν σκοπεύω να μείνω κλεισμένη εδώ χωρίς να κάνω τίποτα. Η άλλη επιλογή που έχω είναι να πάω στο πάρτι στη λίμνη που ο Μάνος ανάφερε. Τουλάχιστον θα με βοηθήσει στο να γνωρίσω περισσότερα άτομα και να λάβω κάποια σημαντική πληροφορία.

Την στιγμή που η νύχτα φτάνει, τελειώνω με το μακιγιάζ και αλλάζω ρούχα, επιλέγοντας κάτι πιο κατάλληλο για την περίσταση. Ο Μάνος και η Λυδία με παρατηρούν έκπληκτοι όταν τους συναντώ στο σαλόνι.

«Πες μου ότι άλλαξες γνώμη» ο Μάνος χαμογελάει.

Ανασηκώνω τους ώμους.

«Ναι άλλαξα, και ελπίζω να μην το μετανιώσω».

Εκείνος περνάει αργά την γλώσσα απ' τα χείλη του.

«Φαίνεσαι καταπληκτική».

Κοκκινίζω.

«Ευχαριστώ».

Η Λυδία προσποιείται πως ενοχλείται και σταυρώνει τα χέρια κάτω απ' το στήθος.

«Είμαι και εγώ εδώ αν δεν το ξέρετε» Κοιτάει τον Μάνο «Δεν θα πεις τίποτα για την εμφάνισή μου;»

Εκείνος ανασηκώνει τους ώμους.

«Σου θυμίζω κάθε μέρα πως είσαι όμορφη, όμως δεν σε ένοιαξε ποτέ μέχρι σήμερα».

Αυτό έχει γίνει άβολο.

«Θα πάμε με το αυτοκίνητο μου;» Λέω, προσπαθώντας να σπάσω τον πάγο.

«Έχω ένα ημιφορτηγό». Ο Μάνος κάνει λες και δεν συνέβη τίποτα «Πάμε;»

«Φυσικά» Απαντάω.

Μετά κατευθυνόμαστε στην διάσημη φωτιά κατασκήνωσης. Καθώς ο Μάνος οδηγεί, κοιτάω μέσα απ' το παράθυρο του οχήματος και χάνομαι στις σκέψεις μου. Είχα την ευκαιρία να ζήσω και να ξεχάσω το παρελθόν, όμως η συνείδησή μου δεν θα με αφήσει ποτέ ήσυχη. Έχω ανάγκη να κρατηθώ απ' την ιδέα πως ο αδερφός μου ίσως είναι ζωντανός και πως θα τον βρω.

Λίγα λεπτά αργότερα σταματάμε κοντά από ένα καλλιεργημένο χωράφι με καλαμπόκια δίπλα στην λίμνη. Τεράστια δέματα σανού καλύπτουν την περισσότερη έκταση του τοπίου όσο μπορώ να δω. Σχεδόν όλα τα κορίτσια φοράνε μαγιό μπικίνι, καθισμένες στα πόδια των αγοριών καθώς πίνουν. Μπορώ να αισθανθώ την μυρωδιά μπύρας αναμεμειγμένη με τον σανό και τον καπνό της φωτιάς.

Κάποιος σταθμεύει το αυτοκίνητο του και ανάβει τα στερεοφωνικά. Μπορώ να αναγνωρίσω το τραγούδι του The Weekend με τίτλο The Hills. Για μια στιγμή αισθάνομαι λες και είμαι ένα φυσιολογικό κορίτσι που θα περάσει υπέροχα με τους φίλους της.

Η ομορφιά του σκότους Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα