Not: Bölüm Malia'nın babasını öğrendikten sonrasını anlatmaktadır. Ama hemen kaynaştıklarını ve Peter'ın ona babalık yaptığını düşünün. Corinne diye biri yok.
(Umarım not açıklayıcı olmuştur. Biraz anlatamadım gibi ama.)
Malia'nın son zamanlardaki olduğundan daha da garip davranışlarını herkes fark etmişti. Sürekli dalıp gidiyordu. Ayrıca bazen ortalıktan kayboluyor nereye gittiğini de kimseye söylemiyordu. Sorduklarında da onarı tersliyor ve konuyu değiştiriyordu.
"Lanet olsun Malia! İyi misin?"
Elindeki kalemi derisine batırıp kanamasına sebep olan Malia Stiles'ın bağırmasıyla yaptığını fark etti.
"Tamam yeter artık neler olduğunu anlatmalısın."
Malia oflayarak önüne döndü. Stiles anlayışla kendini Malia'nın yanına biraz daha yaklaştırarak az önce kanadığına dair hiçbir izin bulunmadığı elini tuttu.
"Tamam, hadi anlat hepimiz seni dinliyoruz. Bize güvenebileceğini biliyorsun."
Malia Stiles'ın gözlerine baktıktan sonra masaya döndü. Herkes ilgisini ona vermiş, dinliyordu.
"Ormanda bana annelik eden bir çakal daha vardı. Bildiğiniz beni yavrusu olarak görüyordu. Scott beni insan formuma döndürmeden yaklaşık iki üç hafta önce ortadan kaybolmuştu. Ama geçen hafta geri geldi. Bu kadar zaman sonra nasıl, nereden geldi bilmiyorum. Hala aramızdaki bağı hissedebiliyor. Beni tanıyabiliyor, hatırlıyor. Nasıl olduğunu bilmesem de."
"Vay canına! Böyle bir şey beklemiyordum. O nerede şimdi?"
"Bir çakal nerede olabilir acaba? Bunu bir düşünmek lazım. Ormanda tabi ki aptal."
"Haydi gidiyoruz."
Scott yine her zamanki gibi öne atılmış, bir şeyler yapmak istiyordu.
"Hey, sizi oraya götüremem. Yine kaçabilir."
"Malia onunla aranda nasıl bir bağ hissediyorsun?"
"Bilmiyorum, bunu tarif edemem."
"Bu bağı aynı cins olduğunuz için hissettiğini düşünüyorum. Sen çakalken değil. Şimdi de."
"Ne yani onun sadece bir çakal olmadığını mı söylüyorsun?"
"Aynen öyle. Şimdi gidebilir miyiz"
Kimse başka bir şey dememişti. Hepsi de Scott'ı takip etti. Sense onları uzaktan izliyordun. Seni arayacaklardı. Oysaki onların dibindeydin. Bunu düşününce gülmeden edemedin.
Malia'yı seviyordun. Kendi kızın gibiydi. Dediği gibi de ona annelik etmiştin. Gitme sebebinse başka çakalların da sana ihtiyacı olmasıydı. Ama geri geldiğinde onu çakal olarak değil, insan olarak bulmuştun. Oysa seni sadece çakal zannediyordu.
Şu ana kadar.
Çocuklar ormana varmıştı. Malia senin kaldığın ine götürmüştü onları. Arkalarından girdiğinde hepsi irkilmişti.
"Burada ne işiniz var gençler?"
Hepsi birbirine bakarken Malia ağzı açık bir şekilde sana yaklaşıyordu. Ona gülümsedin.
"Sensin. Öylesin, değil mi?"
Başını sallamanla boynuna atladı.
"Bunca zaman bana baktığın, beni kolladığın için teşekkür ederim. Sana minnettarım."
Senden ayrıldığında ufak çaplı bir tanışma gerçekleşti. Malia seni aldı ve babasıyla tanıştırmak istediğini söyledi. Onun enerjisini fark etmiştin. Bu yüzden ona ayak uyduracaktın.
