Divergent fanfictie

Hoofdstuk 3

"Ben ik weer." Four komt de kamer binnengelopen en ik zie dat hij zijn handen vol heeft aan beddengoed. Hij legt ze neer naast de bank en kijkt dan wat om zich heen. "Zo" zegt Tris, om de stilte te verbreken. "Je zei dat je was overgestapt. Van welke factie?"
"Oh, van Erudtie" zeg ik snel. Het was de eerste factie die me te binnen schoot. Tris en Four wisselen snel een donkere blik uit.
Wat is er aan de hand? Is er iets gaande tussen Onverschrokkenheid en Eruditie? Ik besluit er niet naar te vragen. Four maakt het 'bed' op en even later vertrekken hij en Tris naar de andere kamer. Ik plof neer op het bed en merk opeens hoe zwaar mijn oogleden zijn en hoe moe ik ben. Vijf seconden later val ik in slaap.
~~~~~
"Wakker worden." Ik word wakker van een zachte stem en zie Tris aan het bed staan. Ik sta op en haal snel een hand door mijn haar. "Goedemorgen" zegt Tris terwijl ze het beddengoed van de bank afhaalt en het opvouwt. "Goedemorgen" zeg ik terug. "Waar is Four?"
"Hij komt er zo aan."
Een paar minuten later komt Four de kamer binnengelopen. "Chris, heb je zin in een training vandaag?" Ik kijk hem niet-begrijpend aan. "Zoals je weet train ik de overstappers, en jij bent een overstapper."
Ik knik enthousiast. Dat word echt leuk.
Even later lopen Four en ik door de gangen van Onverschrokkenheid. Het is een heel doolhof van slecht verlichten gangen en zonder Four was ik allang verdwaalt.
Four maakt een deur open en ik zie een grote sportzaal. Hij is leeg. Four legt uit dat er nu geen trainingen zijn en dat we alle tijd hebben. Hij brengt me naar een grote mat waar hij tegenover me gaat staan. "Begin maar eens met slaan. Ik ben benieuwd" zegt Four. Ik kijk hem niet-begrijpend aan. "Je wilt dat ik je ga slaan?"
Four haalt even zijn schouders op. "Ik wik zien wat je in huis hebt."
"Oke dan" zeg ik en haal even diep adem. Ik zet me schrap met mijn handen beschermend voor mijn gezicht. Dan haal ik uit met een vuist. Four grijpt hem makkelijk vast en houd het tegen. "Dit is een fout die iedereen maakt. Je miet niet direct op het gezicht raken. Dat is te verwachten." Ik knik en neem weer positie in.
We oefenen een paar uur en na de training ben ik uitgeput. Four zegt dat ik het goed heb gedaan en stelt dan voor om naar de Kolk te gaan. Daar komen we Tris tegen, samen met een ander meisje. Tris stelt haar voor als Christina. Ik schud even haar hand en loop met de groep mee naar de eetzaal.
In gedachten verzonken denk ik aan deze geweldige dag. Wat ben ik blij dat ik ben weggegaan van huis! Dit is mijn echte thuis. "Waar zijn de toiletten?" vraag ik even later en Four wijst naar een gang. " Derde deur links. "
" Bedankt."
Ik loop weg van de groep in de richting van de aangewezen gang. Het is stil in de gang en ook hier hangen weer de zwakke lichten waardoor alleen maar delen van de gang verlicht zijn. Ik schrik dan ook als plots iemand uit de schaduwen stapt.
Het is een meisje rond mijn leeftijd. Een meisje met lang goudblond haar en donkerblauwe ogen. "Hoi" zegt ze. Ik merk dat mijn adem een beetje stokt. Wat is ze mooi. En wat heeft ze een mooie stem!"
"Hoi" zeg ik terug en tot mijn ergernis merk ik dat mijn stem een beetje hakkelt. Het meisje neemt me even op en zegt dan: "Ik heb jou hier nog nooit gezien. Ben je een overstapper?"
Ik knik.
"Je ziet er niet oud als zestien."
"Dat ben ik ook niet."
Ze knikt maar zegt niets. Ze is schijnbaar niet het type dat lastige vragen stelt. Gelukkig maar. Dan steekt ze plots haar hand uit met een brede glimlach. "Ik ben Emma trouwens. Emma Matthews."