Divergent fanfictie

Hoofdstuk 2

'Ik voel me wel een beetje misselijk' zei ik tegen de lieve vrouw. Zij heeft me geholpen om uit het net te komen en heeft me naar de kantine gebracht ookwel 'De Kolk' genoemd. Waarschijnlijk omdat het hier bruist van het leven.

We gaan zitten aan de tafel, ze besteld twee warme chocolademelk en het water loopt me al meteen in mijn mond.
'Hoe heet je eigenlijk?'
Ik kan nu overnieuw beginnen, nieuwe plek, nieuwe mensen en een nieuwe naam.
'Ik heet Chris'
dat vind ik wel een coole naam.
'En jij?' Vraag ik.
'Ik heet Melanie. Ennhee... Ben je niet een beetje jong om van factie te veranderen?? Of ben je hier geboren. Dat zou kunnen maar ik heb je nog nooit gezien..'

Ohhh shit ohh shit!

'Weet je, ik heb zicht voor verandering daar sta ik bekent om hier in Onverschrokkenheid. Toen ik zestien was stapte ik over van Vriendschap naar Onverschrokkenheid. Ik voel me hier zo thuis weet je wel? Nee vast niet want je bent nog zo jong. Maar ik mijn oude factie mochten we zulke dingen nooit zeggen, nooit schelden. We moesten altijd dat vieze brood eten waar een middeltje in zat.'

Oke deze meid is dus een prater..
Gewoon lachen en knikken en mummelen en het komt allemaal goed.

'Ik vind het echt niet kunnen dat ze dat doen, mensen drogeren dat is eigenlijk war ze doen. Niet de orde houden!
Waar had je het lef vandaan om te springen? Je ziet eruit als elf!'

Ze kijkt me verwachtingsvol aan.
Ik knik. Maar meteen merk ik dat dat de verkeerde handeling was.
'Sorry wat zei je?'
'Ik vroeg waar je de ballen vandaan haalt om te springen.'
'Onverschrokkenheid zit in mijn bloed. Mijn gedachten wilden niet maar mijn lichaam stond al op de rand.'
'Woaw ik durfde pas te springen toen in zestien was, misschien kwam dat omdat het toen pas moest maar je snapt wat ik bedoel. Je weet wel kijken, denken dat je doodgaat, schudden als een naaktemolrat...
Ohh ik heb er trouwens een als huisdier! Hij heet Schurfie. Ik heb hem gekre.....'

Na dat geweldige verhaal over een naakte hamster, en een heerlijke mok warme chocolade melk loop ik een groepje jongens achterna. Zij brengen me wel naar een slaapkamer ofzo. Op zijn minst naar een paar
Huizen.
Het is toch raar? ik kijk al mijn hele leven maar deze
Mensen,naar dit gebouw. Maar om er zelf te zijn is het zo anders, veel vrediger.

In de verte hoor ik water ruisen.
De.. uhhm ik ben de naam vergeten.

De jongens die ik achtera liep zijn weg, ik zat te veel na te denken dat ze weg
Zijn.
'Of..' Zei ik hardop. Of ze waren hier net nog.
Ik kijk naar de wand van het water, een kleine waterval. Ik ga op een lage steen staan maar die is te glibberig. Als ik dan mijn hele gewicht erop zet glij ik weg en val ik sowieso. Die hoge steen dan? Daar zit ook geen water op en is nog droog.
Ik zet een voet op de rand en hou met mijn hand de kleine brug vast waar ik net nog overheen liep. Ik ben bijna bij de waterval en strek mijn arm uit om bij het wster te komen.

'Hé, gek! Kom daar vandaan man'
Ik kijk om het is een jongen van middelbare leeftijd ongeveer achtien.
Maar omdat ik keek zag ik niet dat ik mijn hand verkeert onder de waterval had staan en werd helemaal nat gesproeid.

'Wat doe je dáar' vraagt hij.
'Ikeh..'
'Hier kom, ik heb bij mij thuis een paar handoeken'
Ik wil zeggen dat ik geen hulp nodig heb, maar dat heb ik wel.
Ik ga weer op de
Steen staan en klim terug de brug op.

'Ik heet Four' hij steekt zijn hand uit zodat ik hem kan schudden.
'En ik geef training aan nieuwe Onverschrokkenen, meestal overstappers'
Ik pak zijn hand en zeg: ' mijn naam is Chris en ik ben een overstapper.'

We staan nu voor de deur van Four' appartement. Hij is best stil maar niet onplezierig stil.
Hij pakt een sleutel en duwt zijn deur open.
De kleuren van zijn appartement zijn rood en blauw, dat zie je niet veel in Onverschrokkenheid.
Hij duwt me zachtjes en beleefd naar binnen, duwt me de hoek om en..
Dit is de woonkamer. Op de bank zit een meisje ongeveer een jaar jonger dan four is. Ze is best klein maar niet lelijk.
'Tris'
Dus dat meisje heet tris, vast een afkorting.
' dit is Chris. hij was aan het zwemmen toen ik langsliep..'
Ze kijken me allebij onderzoekend aan.
'Hoi' zeg ik verlegen.
Four loopt weg maar gebaart dat ik moet blijven staan.
Het meisje, Tris, kijkt me nog steeds aan.
'Ben jij zijn zus?' Vraag ik dan. Meer om de stilte te doorbreken dan echt nieuwgierig te zijn.

'Hahaha, lijk ik op hem? Nee,
Ik ben zijn zus niet. Ik ben zijn vriendin.' Ze steekt haar hand uit en die schud ik.
'Ik heet Tris' zegt ze. ' Maar dat had je vast al begrepen.'
'Chris'

Four komt terug met een paar handdoeken en een setje nieuwe kleren. Ik weet niet waar hij ze vandaan haalt maar ze zijn mijn maat.

Ik ga zitten op die bank die ze aanwezen.
'Wat deed je eigenlijk in het water?'
'Om eerlijk te zijn ben ik nieuw hier, en ik had geen plek om te slapen. Ik volgde twee jongens maar die waren ineens verdwenen op de brug dus dacht ik dat ze misschien achter de waterval waren.'

'Je kan wel hier overnachten..?' Zegt het meisje en keek vragend naar Four.
'Uhhh ja de
Bank is nog vrij, dan slaap jij bij mij in bed tris?' Zegt four met een vragende ondertoon.
'Oke'
'Ik pak wat beddengoed, Tris blijf jij hier samen met Chris?' Tris knikt.
'Tot zo'.