- ელას და მე მოგვეცი უფლება რომ ერთად ვიყოთ.
- ისევ იმავეს იმეორებ!! - შეყვირა იუნგიმ.
- ვიმეორებ რადგან ცივ სისხლიანი ხარ!! შენთან ელა ბედნიერი ვერ იქნება!!! შენ მასაც კი მოკლავ შენი წყურვილის დასაკმაყოფილებლად!!! უბრალოდ გაგვიშვი აქედან შორს! შენგან შორს!
- კარგი! კარგი! - მშვიდად თქვა იუნგიმ - გაგიშვებთ, მხოლოდ მას შემდეგ რაც ყველაფერს ვიტყვი. მას შემდეგ რაც სიმართლეს გაიგებს ელა, შემდეგ თავად გადაწყვიტოს პრინცესა ელამ ვისთან დარჩება.
- იუნგ....
- ელა შემოიყვანეთ! - უბრძახა მსახურებს და რამდენიმე წუთში ელაც შემოვიდა, მაშინვე დაუძლურებულ ჯონგუკს მივარდა რომელიც ძვლივსღა სუნთქვდა.
- რა უქენით!! - იკითხა ტირილით ელამ - ასე სასტიკად როგორ გაუსწორდით?!?
- მე არაფერი გამიკეთებია, მისი სიჯიუტის ბრალია - მშვიდად თქვა იუნგიმ და ელას ანიშნა მის წინ გასწორებულიყო - გადაწყვეტილება მივიღეთ.
- სიკვდილით დაგვსჯით? - ჩუმად თქვა ელამ.
- არა. იცი ელა მეგონა ყველაზე კარგად შენ მიცნობდი, მართლა ფიქრობ რომ ეს ტახტი ჩემთვის რამეს ნიშნავს??
- სხვა შთაბეჭდილება არ მრჩება მბრძანებელო.
- კარგი მაშინ გიამბობ შენს ახალ ,,თაყვანისმცემელზე" რომელმაც შენში კარგი შთაბეჭდილება დატოვა.
- იუნგი! - სუსტად წარმოთქვა ეს სიტყვები ჯონგუკმა ელამაც მაშინვე მზერა ჯონგუკისკენ გადაიტანა.
- რა ხდება? ჯონგუკ?!....
- შენთვის არასდროს მიღალატია ლი ელა! - მტკიცედ თქვა მეფემ - რას იტყვი ჯონ ჯონგუკ მოვუყვეთ ყველაფერი?
- იუნგი..
- მითხარი ვინ გითხრა რომ მე გიბარებდი იმ დღეს? - მშვიდად თქვა იუნგიმ.
- ერთ-ერთმა მცველმა.
- რომელიც ჯონგუკის ოთახის მცველია ხომ ასეა?? - ელამ ის დღე გაიხსენა და მართლაც ის ბიჭი ჯონგუკის მსახური იყო.
YOU ARE READING
ალისფერი სისხლი (დასრულებული)
Historical Fictionთავზე ტომარა ჩამოცმული ახალგაზრდა ასულები რომლებსაც ხელებიც და ფეხებიც კი შეკრული ჰქონდათ, წამებით ფეხშიშველი მოჰყავდათ ტყეში თან უყვიროდნენ და მთელი ძალით როზგავდნენ. ∆ - სასახლეში იპარებოდი? - გაკვირვებულმა იკითხა ელამ - როგორ ბედავ? - შენ კი სას...
