BABA VE KIZI | TAMAMLANDI |

40. Bölüm

8 OCAK CUMARTESİ.

İYİ OKUMALAR DİLİYORUM CANLARIM.

.

.

Asil Sayer

               Bugün abimle buluşucaktık. Çok heyecanlıydı. Abimle tanışıcaktım. Nasıl biri olduğunu çok merak ediyordum. Savaş abime benzeyip benzemediğinide çok merak ediyordum.

              Erkenden kalkmıştım ve hazırlanmıştım. Üstüme siyah sweatshirt ve siyah bir pantolon giyinmiştim. Üstümede Asel abimden aldığım siyah ceketi giyindim. Bol olduğu için çok hoş durmuştu bence.

                Son olarak parfümümüde sıkınca hazırdım. Batu abi yarın Miyaya anlatmamız gerektiğini söylemişti. Ama ona nasıl söyliyeceğimizi bilmiyordum. Bu yaşadıklarımızdan sonra ağır gelwbilirdi ve kabullenmek istemeyebilirdi. Ama normalde karşılayabilirdi. Bilemiyorum.

              Emin olduğum tek bir şey vardı. O da her türlü nedenini soracağıydı. Ve bunu öğrenemezdi. Ona bunu anlatamazdık. Henüz küçük bir kız. Ve yaşadıkları çok zor. Hala bunları üstünden atabildiğini düşünmüyordum.

                Bunları düşünürken aşağıya inmiştim. Abimler gelince evden çıktık. Savaş abim ve Miya farketmesin diye sabah erkenden parkta buluşucaktık.

              Park yürüme mesafesindeydi. Zaten mis gibi havaydı. Bu havada arabaya tıkılmak pekte mantıklı değildi. Abimler öndelerdi. Ben ise başımı önüme eğmiş yavaş yavaş yürüyordum. Konuştuklarını duysamda düşüncelere daldığımda hayattan soyutlandığım için ne dediklerini anlamıyordum.

               Birinin omuzuma kolunu atmasıyla yanıma döndüm ve kim olduğuna baktım. Asel abimdi. "Yine dalmışsın düşüncelere. Ne düşünüyorsun? " dedi. "Hiç. Yeni uyandım ya. Ondandır. " dedim inanmayacağını bildiğim halde hemde. Güldü ve "Seni tanımasam inanıcam bu dediğine. Ama seni ben büyüttüm oğlum. Sen çok düşündüğünde böyle soyutlanırsın her şeyden." dedi.

                 Gerçekten abim beni çok iyi tanıyordu. Her şeyimi biliyordu. Aslında tüm abilerimde öylelerdi. Hepsiyle sırlarımı paylaşıyordum. "Abimi düşünüyorum. Çok merak ediyorum nasıl birisi olduğunu. "dedim. Abim "Bende çok merak ediyorum. Sabret. Geldik bile." deyincr başımı kaldırdım. Parkta sadece bir kişi vardı. O da sadı saçlı mavi gözlü bir adam vardı.

              Yani. Abimiz. Derin bir nefes aldım ve abime döndüm. Omuzumu destek olurcasına sıktı ve başıyla işaret edip "Hadi." dedi.

              Batu abi "Biz gidiyoruz. Savaş şüphelenmemeli. Sizin arkadaşlarınızla dışarı çıktığınızı söylicem." dedi. İkimizde başımızla onayladık ve abimin oturduğu bamka doğru ilerledik.

Hadi bakalım.

Tanışalím abimizle.

Veee bölüm bitti.

Sizce nasıldı?

Beğendiniz mi?

Oy ve yorum atmayı unutmayın.

Bu arada finale yaklaşıakoruz.

Ne düşünüyorsunuz?

Sizce hikayenin gidişatı nasıl?

Bence güzel gibi.

Ama tabii sizin düşünceleriniz daha önemli benim için.

Hayde görüşürüz.

Sizi seviyorum.

İyi geceler.