BABA VE KIZI | TAMAMLANDI |

30. Bölüm

Yüzüme konan öpücüklerle araladım gözlerimi. Kızım üstüme uzanmıştı ve bana tatlı tatlı bakıyordu. Gülümsedim ve "Günaydın aşkım. "dedim. "Günaydın babaa. " dedi. Asel ve Asil daha uyanmamıştı.

"Hadi bebeğim sen abilerini uyandır. "dedim ve yataktan kalktım. Miyada yanıma gelmişti. "Bişeymi oldu bebeğim? "dedim. "Baba gitme."dedi. Anlaşılan kızım bu süreçte yanımdan ayrılmicaktı. Ve tabi bende onu asla tek bırakmicam.

Kucağıma aldım ve banyoya girdim. Elimi yüzümü yıkadım ve Miyanında elini yüzünü yıkayıpkuruladım. Sonra tekrar odaya geçtim. Miya "Baba."deyince ona dondüm. Gözleri dolmustu. "Babacim. Ne oldu. Neden doldu gozlerin?"dedim. Aglamaya başlamıştı.

"Baba elim acıyorr. Çok acıyor." dedi. Ağlaması şiddetlenmişti. "Şşt. Ağlama güzelim. Ağlama babacım. Kurban olurum sana. Şimdi aricam doktoru. "dedim. Eli kanıyordu. Asel ve Asilde uyanmıştı ve yanımıza gelmişlerdi. Asel "Abicim. Ağlama güzelim. İyleşicek elin."dedi.

Ama Miya hiç sakinleşicek gibi değildi. "Asel al Miyayı. Ben doktoru ariyim. "dedim. Asel Miyayı alınca telefondan Batunun attığı numarayı aradım. Doktor zaten olayları az çok bildiği için sorun olmicağını ve hemen geliceğini söylemişti. Telefonu kapattıktan sonra Miyayı tekrar kucağıma aldım. "Ağlama babacım. "dedim. O ağlayınca dayanamıyorumki.

"B-baba. Elim ç-çok acıyoo."dedi hıçkırıklarının arasında. Başından öptüm ve "Geçicek bebeğim. Şimdi gelicek doktor."dedim.

.

.

Çok geçmeden doktor gelmişti. Miya ile birlikte koltuğa oturdum. Doktor Miyanın önüne çöktü ve "Merhaba küçük hanım. Ben Melih. Şimdi eline krem sürüp sarıcam. Biraz yanabilir. Ama merak etme fazla canın acımicak. "dedi. Miya "Tamam. Ama fazla acıtma."dedi.

Melih "Söz prenses. "dedi.

.

.

Doktor gittikten sonra Miya uyumuştu. Asil " Kahvaltıda yapmadı. Hasta olucak böyle."dedi. "Yorgun düştü. Şimdi uyanmaz. Ben uyanınca yediririm bir şeyler."dedim. Asel "Abi. Barış abimi neden daha önce anlatmadın?"deyince ne diyeceğimi bilememiştim.

             "Zaten o anlari düşunmek bile kalbimin üstünde tonlarca yük varmış gibi hissetmemi sağlıyor. Ve bunu anlatmak için güçlü hissetmiyorum kendimi. Ha bu arada Miyanın bundan asla haberi olmicak. Çok üzülür. Zaten yaşadıkları çok ağır. Onu daha fazla üzemeyiz. "dedim. Asel "Tamam abi. Bunu öğrenmesi zaten çok kötü olur. "dedi.

                O sırada telefonum çalınca Miyayı Aselin kucağına verdim ve kalkıp mutfağa geçtim. Yabancı numaraydı. Açıp kulağıma koydum. "Alo? " dedim. Ama ses gelmemişti. Bir süre bekledim ama yinede ses gelmemişti. "Alo?"dedim tekrar. Ama yine bir ses yoktu.

            "Sesimi duyuyormusunuz?"dedim. Yine ses yoktu. Oyunmu oynuyorlar be. Telefonu kapattım ve cebime koydum. Dolaptan bardak aldım ve kendime su doldurup içtim. Tam bardağı yıkarken bahçedeki karartı dikkatimi çekti. Bardağı yerine koyup bahçeye çıktım. Etrafa bakktım ama kimse yoktu.

                 Tekrar içeri geçtim. Miya uyanmıştı. Beni görünce kucağıma koştu. Kucağıma aldım. Yanaklarımdan öptü ve "Baba acıktım ben. Hadi doyur karnımı. "dediğinde güldüm ve "Tamam bebeğim. Hadi o zaman."dedim ve mutfağa geçtim. Miyayı sandalyeye oturttum ve "Söyle bakalım bebeğim. Ne yemek istersin? "dedim. "Omlet. Yanındada domates olsun. Bide portakal suyu. "dedi. "Hemen yapıyorum babacım."dedim...

             Yemek hazır olunca masaya koydum tepsiyi ve bende sandalyeye oturdum. Miya "Baba ben sana bisey söylicem."deyince "Söye kızım."dedim. "Baba o adam beni yine yanınamı alıcak?"dedi titreyen sesiyle. Sandalyesini kenarlarından tutup kandime çektim. Elimi yanağına koyup okşadım yavaşça.

  
              "Yok öyle bişey bebeğim. Asla o adamla bir daha karşılaşmicaksın. Ben varken asla ö herif sana yaklaşamaz bir tanem."dedim. Kollarını belime doladı ve "Teşekkür ederim baba. Sen benim kahramanımsın. "deyince kalbim teklemişti yine. Bende sıkıca sardım kollaımı kızıma. "Ben seni hep koricam bebeğim. Ben her zaman yanındayım. "dedim.

                "İyiki yanımdasın babacım. "dedi. Başının üstünden öptüm koklayarak. O sırada içeri Asel ve Asil girdiler. İkiside gelip kollarını bize sardılar. Miya "Yıllar önceki gibi. Yine kocamaann bir sevgi yumağı olduk."deyince Asel "Hep böyle olucaz güzelim."dedi. Asil "Hepte böyle olmıyalım bee. Vıcık vıcık. "deyince Miya "Sen git o zaman."dedi.

               Bahçeden gelen sesle hemen kalktım ve bahçeye çıktım. Diğerleride arkamdan geliyorlardı. Etrafta kimse yoktu. Ama içimdeki bu his çok tanıdıktı. Yıllardır hissetmediğim bir duyguyu hissediyordum ama neydi bilmiyorum.

Veee bölüm bitti.

Bu uzundu ama.

Eee nasıl olmuş?

Hikayenin gidişatı nasıl gidiyor sizce? Saçmalamadım dimi?

Oy ve yorum atmayı unutmayın.

Sizi seviyorum.

Hadiii baaayy.