32. Bölüm

2.2K 146 76
                                    

Medya: Barış Manço- Kol Düğmeleri

(Kesin dinleyin.)

Veee beklenen an.....

Barış Sayer

             Önümdeki duvarı tırmanıp atladım ve bahçeye girdim. Bu korumalarda salaklar yemin ediyorum. Mallar be. Bir düşman girse kim koricak ulan bu insanları. Hiç.

Beyine dair hiç bir şey.

Neyse.

               Evin salonunun camı boydan olduğu için rahatlıkla onları görebiliyordum.

            İçeride iki erkek bir de kız vardı. Savaş neredeydi peki? Peki bunlar kimdi? Belkide arkadaşlarıdır. Yarın araştırmalıyım. Tam o sırada içeri Savaş girdi. Onu görmemle gözlerim dolmuştu. Yüzümde istemsiz bir gülümseme oluşurken gözlerimin dolmasına engel olamamıştım. Halada yakışıklı hee.

              
           LAN!! Yoksa bu kız Sacaşınmı?? Vaayy çakkaall. Bekliyememiş bir kaç yıl daha. Bu yaşta çocuk bakıyorsa kessin daha çekilmez olmuştur lan. Ama olsun. Özledim keratayı.

            Bir an önce karşısına çıkıp ben yaşıyorum kardeşim demek istiyorum. Ama cesaretim yok. Nasıl açıklicam ona yaşadıklarımı? Nasıl açıklicam ona neden yıllardır olmadığımı?


            Bunları düşünürken Savaşların bu tarafa geldiğini görünce hızla duvardan geri atladım ve koşarak uzaklaştım.

            Az kalsın yakalanıyordum lan. Offf. Bunun sebebi olan herifi bir elime geçiriyim var yaaa. Ebesinden girip dedesinden çıkacak puşt herifin. Evin önüne gelince anahtarımı çıkardım ve eve girdim. Yukarı çıkıp odama geçtim ve bilgisayarımı açtım.

             Savaşın evinin adresini bulduğum gibi hemen evine gitmiştim. Hayatını filan araştırmamıştım. İnternete vardır herhalde.


            İnternete Savaş Sayer yazdım ve çıkan bir haberi okudum.

         'Savaş Sayer ünlü iş adamı. Sayerin özel hayatı hakkında fazla bilgi edinmemiş olsada Sayerin üç kardeşi ile birlikte yaşadığını biliyoruz.

         Asel Sayer, Asil Sayer ce evin en küçük üyesi Miya Sayer.'



              Okuduğum haberle içimde aynı anda hem hüzün hemde mutluluk aynı anda oluşmuştu. Benim üç tane kardeşimmi vardı? Ve o küçük kız. O tatlış şey benim kız kardeşimmiydi?


          "Hah. İnanamıyorum." dedim kendi kendime gülerek. Çok mutluluk versede onlar bana ve bende onlara yabancıyım. Belkide ailelerinden istemezler beni. Kabul etmezler.

            Belkide ikizim de beni istemez. Yıllardır beni öldü biliyor sonuçta.

         Bunları düşünmek bile istemediğim için kalktım ve üstğmdekilerden kurtulup banyoya girdim. Güzel bir duş iyi gelirdi.










Veee bölüm bitti.

Nasıldı?

Beğendinizmi?

Oy ve yorum atmayı unutmayın.

SİZİ ÇOK SEVİYORUM.

Yeni bölüm yarın.

10 nımıroyu bilen varmı?

BABA VE KIZI | TAMAMLANDI |Where stories live. Discover now