Eat an Apple Everyday to Keep the Doctor Away

Chapter Nine

Mother, Daughter Talk

Argh I can't sleep.

Kanina pa ako pagulong-gulong dito sa kama. Hindi ako makatulog. Hindi mawala sa isip ko yung nangyari kanina. Azzam is such a ......

Pinaghahampas ko ng unan ang mukha ko. Inis na inis na ako. May exam pa kami bukas sa anatomy. I already study last week, nag scan lang ako ng notes.

I really hate Azzam. Lagi nalang istorbo. What's with my mind, kanina ko pa iniisip yung mga sinabi ko sa kanya. Did I hurt him? Did I disrespect him? Kapag nalaman ni mommy ang pinagsasabi ko kay Azzam magagalit yun sa akin. Kahit naman galit si mommy sa isang tao ni-re-respeto niya parin iyon. Tinuro iyon sa aming magkakapatid pero ako lang yata ang nakakalimut minsan—palagi.

Nabilang na ako ng kambing, aso, tupa, elephante, crocodile, ibon, panda halos lahat na ng hayop siguro sa zoo hindi parin ako makatulog. Lumabas na ako ng kwarto at nag punta sa garden namin. Mom loves to plant flowers pero hindi ako interesado sa mga bulaklak. Tangin si Alarik lamang ang may hilig sa bulaklak dahil interesado daw siya kung ano ang ibat-ibang klase ng mga bulaklak.

Hindi ako mahilig sa nature pero na a-a-ppreciate ko naman ang kalikasan natin at isa ako doon sa mga taong sumasali sa tree planting programs kahit hindi ko talaga type ang mga bagay na iyon. Meron isang tao lang talaga na pumilit sa akin sumali sa mga ganon program. At ayaw ko na siyang maalala. He gave me a hard time recovering from... Well... Almost everything I guess.

"Bakit hindi ka pa natutulog?" Napalingon ako kay mommy ng magsalita siya sa likuran ko.

"I can't sleep." Ngumiti ako sa kanya ng bigyan niya ako ng isang baso ng mainit na gatas. Natawa nalang ako ng palihim ng maalala ko kanina na halos limang baso na ng gatas ang halos ma ubos ko.

"Why? Is something bothering you?" Na pa iwas nalang ako ng tingin dahil sa tanong ni mommy. Mothers can really read their children.  Kahit anong tago mo, malalaman at malalaman parin iyon nila. "Hey, darling." Iniharap ni mommy ang mukha ko sa kanya.

"It's nothing." Umupo siya tabi ko at tumingin sa mga bulaklak niya. Nag lagay si daddy ng mga spot lights sa may mga halaman para raw kapag gabi makikita parin namin ang mga bulaklak.

Are garden is so beautiful. Alagang-alaga ang mga bulaklak. Naisip ko nanaman yung nangyari kanina. Medyo nag overreact yata ako kanina. Bawat araw na nagkakasama kami ni Azzam nag babago na ang ugali ko. Bumabalik nanaman ako sa dati, at yun ang kinakatakot ko.

"Alisha, how's Azzam?" I stilled when mom ask that question. Ito yata ang unang beses na nagtanong siya tungkol sa kanya.

“Hes fine mom.” It's a bit akward for me to talk about him knowing that ito yung una beses na kinamusta niya si Azzam. And I feel little, little happy that mom still cares for him. I'm not that heartless not to worry about him sometimes.

"Mmm, that's good. Eh Ikaw kamusta ka? Okay ka lang ba na bumalik siya?" That question made me shut. I don't really know kung anong mararamdam ko na bumalik na siya. I feel happy na makita ko ulit siya but ng maalala ko ang nangyari noon, angre strike me.

"I don't really know how to answer your question, mom," I answered honestly. There's no used lying around mom, she will know it eventually. "Mmm, how come. You always has answer in any questions that people will throw at you. I sometimes think why did you even choose medical field, you will perfectly fit in law school."

Napaling nalang ako sa sinabi ni mom. I'm soft spoken person and happy go lucky girl. Not until he came back. I become irritated and blunt with my words. "Tsk. I love my field right know mom."

"Hay nako anak. Alam kong galit ka parin sa kanya, but you need to let go of that anger in your heart. It's been a very long time na naman. Matuto ka naman mag patawad. Wag mong hayaan na kainin ka niyan galit mo. It's very bad thing, and it's heavy." Gusto ko sanang sundin si mom pero hindi pa sa ngayon. Di ko pa siya kayang patawarin.

Galit na galit parin ako sa kanya how come na inuna pa niya ang ibang tao kesa sa amin. Because of his stufidity decesion someone very close to me die. Because of his wrong choice I lost my lolo.

That's why I choose this field para ako na, ako na ang mag-aalaga sa kalusugan namin, ako na.  Di na ako aasa pa sa kanya. At ipapangako ko sa sarili ko na aalagaan ko 'tong pamilya na ito at hindi na ako aasa pa sa kanya.

And i don't think mapapatawad ko pa siya. But I have to, ayaw ni mommy na nagtatanim ako ng galit sa kahit sino pang tao. "It's okay anak, take you time. I know forgiving someone is hard lalo pa sa nangyari sa inyo. But please, I hope someday you'll forgive him. Mmm?" Niyakap ako ni mommy at pinasadal niya ako sa dibdib niya. Habang hinahaplos ang buhok ko at kumakanta.

Mom has a good voice. Nakuha rin namin iyon na magkakapatid kaso ayaw kumanta ni Alarik. It's look gay daw. Ako naman is ayaw ko kumanta dahil nahihiya ako.

Ipinikit ko ang mga mata ko ng magsimula na siyang kumanta ng With you smile. I miss this feeling, mom and I will talk, and she will sing me a song and hug me. Dahil siguro sa ka-bi-sihan namin di na namin nagagawa ito.

When lolo is still alive, every Sunday is family day. Kahit ano pa iyang trabaho mo iiwan mo 'yan para mag bonding. Will set a picnic blanket or go to the beach or park. We will spend Sunday there after church. That's lolo number one rule. Sabi niya hindi pwede na sa isang linggo ay hindi mo makakabonding ang pamilya mo kahit gaano ka pa ka busy.

When lolo died everything change, at iyon ang pagbabago na ayaw ko.

N E E T S R I K