Eat an Apple Everyday to Keep the Doctor Away

Chapter Two

Talk

After I shout those words, there's a long silent in our classroom, no one is moving nor talking. They maybe wonder-struck about my sudden behavior, cause they knew me as an silent student.

"B-bess," nagugulat na tinawag ako ni Suncha siguro nag-tataka siya sa inaasal ko at kung bakit ko sinigawan ang bago namin ka blockmate.

"What?!" Na iinis kung binalingan siya.

"Bakit mo sinisigawan ang bago natin kaklase?" She's seems confused about my behavior and my sudden anger. Hindi ko masagot ang tanong ng kaibigan ko dahil nag pupuyos parin ako sa galit.

The newcomer is shock after making an eye contact with me. He must not expecting to see me this soon, neither me. Ano nanaman kaya ang ginagawa niya dito. "A-Alisha," he whispered my name but since the room is so quiet, I heard him spoke my name.

"What do you think your doing her?" Galit na sabi ko lalaking na sa harapan ko habang ako ay unti-unting nag lalakad papunta sa harapan mag ka cross ang braso, matalas ang matang nakatingin at taas noong nag lalakad.

Walang sino man ang nag sasalita sa loob ng classroom, all of them are just watching, even my professor is shock but he didn't stop me from making a scene, "answer me you punk," he staring me with a blank face but full of emotion eyes, "nag-aaral ako dito," he's trying to make he's voice straight but he didn't succeed.

"You have the most thick's guts I've ever known," he's embarrassed, "but I have no idea that you go her," pilit niya pinapakalma ang sarili niya. "Wala kang karapat na magpakita dahil sa mga ginawa mo," matalas na sabi ko habang kaharap siya.

"Alisha, please stop making a scene and may I remind you that we are in our classroom," I just shake my head with disbelief, "Like I care, may I remind you too that I lost my sanity everytime I see you."

Nawawalan ng pag-asa siyang bumaling sa mga taong nasa loob ng classroom. Tumigin siya sa professor namin at nag susumamo ang mga mata humihingi ng tulong, "a-amm class umuwi muna kayo,  bukas nalang tayo mag patuloy sa ating topic," nag sipag kilosan na ang lahat ng mga ka blockmate ko at nag mamadaling lumabas, di na siguro matagalan ang namomoong tensyon sa loob ng room.

Tiningnan ko mona siya sa mga mata bago ko mabilis na dinampot ang bag ko at umalis. I heard him call me but I just ignored it. Mabilis ang mga hakbang ko papunta sa gate at doon ko nakita si Suncha mukang hinihintay ako, "hey there miss war freak," bati niyan sa akin ng makalapit ako at inakbayan.

"Gusto mo bang pag usapan natin yan?" nanonoyo niyang tanong sa akin. "I don't know if I can't tell you...  Not that I don't trust you, I just... I'm not ready yet," nahihiya ako kay Suncha dahil feeling ko di ko siya pinag kakatiwalaan at baka masaktan ko siya. Lahat kasi ay sinasabi niya sa akin habang ako ay nag-aalangan mag sabi sa kanya.

"Ano kaba bess, okay lang, naiintindihan kita. Kung ayaw mong sabihin sa akin." Ngumiti siya sa akin at inakbayan papunta sa may sea side, malapit lang kasi doon ang University namin. I'm so lucky to have Suncha as my friend she's so understanding and loving kahit minsan sinusungitan ko siya at na sisigawan hindi parin niya ako iniiwan. 

"Here," she gave me a burger and a soda. Uminom muna ako ng bigay niya sa akin na inomin bago tinanaw ang dagat. I smile bitterly when memories flash in my mind like and HD series. I honestly try removing it my mind, smashing my head so that I could have an amnesia but nothing happened. It's just.... useless.

"Suncha... do you think, life is unfair?" Wala sa sarili kong tanong habang nakatingin parin sa dagat at tinatanaw 'yun, palubog na ang araw, senyales na pagabi na, patapos na ang araw na ito,

"No," maikling sagot niya habang kumakain.

"Why?" tanong ko ulit.Na walan na ako ng gana kumain ng maalala ko ang mga nangyari noon.

"Mmm, dahil lahat tayo nakatapak sa iisang lupa, iisang hangin, iisang langit, kung may meron mang tayo pinag-kaibaiba 'yun siguro ang meron mayaman at mahirap, pero patas lang naman kasi meron mayayaman na hindi masaya kahit na sakanila na lahat at mahirap na walang-wala pero masaya. Alam mo Alisha life isn't unfair sadyang kay langan lang natin mag kaiba-iba para mabalanse ang mundo.

"Isipin mo ito ha? Pano kung lahat ng tao sa mundo mayayaman at yong tipong utos lang ng utos ehhh sino na ang pag uutusan mo kung lahat ng tao mayaman. Pano kung yung kompanya mo eh yong sinusuplay bigas sino na ang mag-aani kung lahat mayaman like duhh bilang lang ang tao na mayaman na kaya pang tumapak sa palayan. Sana na kukuha mo pinag sasabi ko bess."

Hindi ako ang sasalita habang nag papaliwanag si Suncha. Yeah, I get it, kung ano ang pinupunto niya. Life need to be balance. Lahat tayo pantay-pantay sadyang na sa atin na yun kung paano natin masasabi na life is fair.

Ang sarap ng hangin para kang inaalalo sa bawat pag tama nito sa balat ko. Kumakalma na ako ng dahil kay Suncha at sa hangin hindi ko na alam ang gagawin ko kung wala si Suncha, she always give me some advice and explaing me somethings that I couldn't not understand, cause of my sudden out brust of emotions. Yeah I'm an smart girl but when my feelings is taken me, I can't think straight. "Bess tara na hatid na kita sa bahay niyo at mukang nakalimutan mong mag pa sundo."

Hinatid ako ni Suncha hanggang sa gate ng subdivision namin. Kaunti lang ang mga bahay dito dahil lahat, mansion at ang bawat agwat ay pwede ng paglagyan ng isang simpleng bahay na may katamtaman ang laki di ko nga alam kong bakit ganon. Medyo may pagka-arte rin ang mga tao dito. Misan ko na ngan tinanong si mommy kung bakit ganon ang sabi niya ayaw daw ng mga may bahay dito ang dikit-dikit.

"Mom, I'm home," agaw ko ng pasin kay mommy habang nag luluto siya sa kusina. "Ohh honey, nag-lakad ka lang ba pauwi?" bati sa akin ni mommy bago kami nag beso. Niyakap niya ako na parang ngayon lang kami nagkita. Mommy is very sweet and likes to hugs. A lot. "Yeah mom, Suncha and I kinda... Talk a little," ngumiti ako sa kanya.

"Mom, what are cooking?" Umupo muna ako sa high chair namin at uminom ng tubig habang tinatanaw ko ang niluluto niya, "ohh adobo, fride fish and some vegetables," mom love to cook food whenever she had time, she's kinda busy with her work in the  office. She's a CPA.

"How about you honey, what's your request? Your little brother Alarik request is adobo," my little brother favorite food is adobo he always request it. Hindi ko nga alam kong nag sasawa pa siya sa ulam na iyon. Napailing nalang ako.

"I'm okay with fride fish, mom," ngumit ako sa kanya. I'm actually finding a perfect timing to talk to Mom about my new blockmate and I think ito na yong timing na iyon. Wish me luck.

"M-mom," jezz why am I stammering, "Yes honey," lumingon sa akin si mommy ng naka-ngiti, "Do you want to talk about something?" Malumay na tanong niya sa akin. Gosh I love my mom for being calm all the time but I hope she would stay calm after what I'm going to tell him.

"M-mom he's back, Azzam is back," malumanay kong sabi kay mommy but what I'm not expecting is nahimatay siya.

"MOMMY!"

N E E T S R I K