The Bride's Man Series: Now that I've Found You

Kabanata 26 (4/6/15)

I just need to be away from him. Dahil sa tuwing nagkakalapit kami ng ganito palagay ko ay nanghihina ang mga tuhod ko.

"Dammit, Maja. Stop thinking. Wala lang ang nangyari kanina. Wala lang talaga."

Nagmadali akong lumabas at hinanap si makoy, nagpalinga-linga ako ngunit wala akong makoy na makita. I even shout for his name, but he didint answet.

"Nasaan na ba iyon" Iniwan ko lamang siya rito. Ang sabi kk ay wag siyang aalis. Saan na naman kaya nagpunta ang lalakeng iyon. Kinuha ko ang phone ko "shit! Kung kailan na kailangan mo doon po walang charge"

"You need a ride?" Tanong ni harold sa akin habang nakasandal ito sa hamba ng pinto. Seryoso siyang nakatingin sa gawi ko. I felt my knees weaken. At lalo ang pagtibok ng puso ko, kumakabog sa sobrang kaba. He smirked bago lumapit sa akin. Umusod ako ng bahagay at nag-iwas ng tingin.

"I dont need your help!"

"Wala ang driver mo. Iniwan kana" nakaramdam ako ng konting kasiyahan sa boses nito. Parang may ginawa siya upang iwan ako ni makoy, i can sense it. Pakana niya siguro kung bakit wala si makoy.

"Maglalakad na lang ako"

"Seriously??? Sasakit ang mga paa mo. End ng village ang bahay na ito. Aabutin ng oras bago ka makarating sa exit" he is sound so concern pero parang masaya naman siya sa nangyayari. Masaya niyang makitang wala akong choice kundi ang sumabay sa kanya.

Lumapit na ito sa sasakyan niya at pumasok roon. He open the windor at dumungaw roon. "Are you sure?" Tanong niya ulit. Binuhay na nito ang makina "okay, iiwan na kita!" Akama na nitong isasara ang bintana ng pumasok ako sa loob ng sasakyan nito.

"Hanggang sa exit lang ako, then magtataxi nalang ako nun" sabi ko sa kanya habang hindi tumitingin.

"Okay, as you wish my queen!" Nagsimula na itong mah drive. Nakatingin lang ako sa daan. Walang kumibo sa aming dalawa. Nanatili kaming tahimik lang. Ngunit kung gaano katahimik ang paligid ganoon naman kaingay ang tibok ng puso ko, ramdam na ramdam ko ang malakas nitong pagtibok.

Tumingin ako sa kanya. He was busy driving. Walang kangiti-ngiti ang mukha nito. Bagamat gwapo pa rin ay hindi mapagkakaila na may nagbago sa kanya. He looked so mature now. Ang dating makinis na mukha nito ay tinubuan na ng stables. Nangingitim din ang mga ilalim ng mga maya nito. Pansin ko din na ngayayat sipya ng konti.

I dont know what happen?

Maybe he was jusy to depress sa pagkawala ni Veron. I know, pagkakita ko pa lamang sa kanya kanina. Alam kong nasasaktan pa rin ito. I saw pain in his eyes, at may palagay akong si Veron ang dahilan nito.

Maybe he is still in grieving process.

Nakita ko na ang exit ng village.

"Diyan na lang ako sa tabi. Thank you" wala akong nakuhang sagot rito. Nagulat na lamang ako ng nagtuloy ito palabas ng village at hindi hininto ang sasakyan. I'am so shocked kaya hindi muna ako nakakuha ng tiyempo. Nanlaki ang mga mata ko ng bigla itong lumiko somewhere na hindi ko alam kung saan.

"Where do you think were going?" Pagalit kong tanong sa kanya. "Hihinto mo!" Sigaw ko rito pero patuloy lang siya sa pagdadrive. "Hihinto mo sabi" but he didint listen nagpatuloy lang ito sa ginagawa niya.

Bakit niya ginagwa ang bagay na ito. Bakit ba niya kailangan akong pahirapan.

"Ano ba ang kailangan mo?. Okay na diba i gave you the freedom you want, isinuko kita, hinayaan kitang mging masaya kay veron. Ano pa ba ng gusto mo."

"I want you" ako? Bakit ako. Hindi ako malapaniwala sa sinabi nito. Ano bang kailangan niya sa akin.

"Bakit ba kailangan mong pahirapan ako. Paano kita makakalimutan kung patuloy mong hahayaan ang sarili mong maging malapit sa akin, paano kita. Makakalimutan?" Sabi ko rito na naging dahilan ng pagpatak ng luha ko.