Lotte Salvatore (Kol Mikaelson love story)- DUTCH

Chapter 8

POV Lotte

*1 jaar later*

Ik loop door de straten van New York. Ik zie gezinnen met hun kinderen en koppels hand in hand over de straten lopen. Ik ga de Starbucks binnen en zie Lynn, mijn goede vriendin die ik vorig jaar leerde kennen, al zitten. Ik loop naar haar toe en als ze me ziet, staat ze op om me te omhelzen. Ze weet dat ik een vampier ben, zijzelf is een heks. We praten elkaar bij en al gauw is he tijd om naar huis te gaan. Ik loop naar huis en zie dat ik een gemiste oproep heb van Klaus. Ik bel hem snel terug om te vragen wat er aan de hand is. ''Hallo love'' hoor ik door de telefoon als hij opneemt. ''Klaus, is alles in orde?'' ''Ik wou vragen of je langs wou komen. Ik weet dat je dat niet graag doet, maar kom naar hier. Er is een verrassing voor je.'' Ik wacht even met antwoorden, maar zeg uiteindelijk toch ja. Ik heb hier over nagedacht het afgelopen jaar. Ik wist dat ik ooit wel eens op bezoek zou moeten gaan en me over mijn angsten en verleden zetten. We nemen afscheid en beëindigen het gesprek. Ik begin alvast te zoeken naar een huis. Ik ga nu naar Mystic Hell om me over alles heen te zetten. Eens ik een huis gevonden heb, begin ik in te pakken voor mijn reis naar Mystic Hell. Eens ik dat heb gedaan laad ik alles in de auto en rijd weg van de parkeerplaats, op weg naar Mystic Hell.

*Enkele uren later*

Ik ben nu aangekomen bij mijn nieuwe huis. Ik heb alles al uitgeladen en ga dan naar de plaats waar Klaus zei dat ik moest zijn. Het grote huis dat hij gekocht heeft vorig jaar. Eens ik daar aankom is het natuurlijk al avond. Ik zie aan auto's dat ik hier niet alleen ben. Ik loop naar de deur en druk op de bel. Meteen doet er iemand open, Klaus. ''Lotte! Ik ben blij dat je er bent.'' zegt hij en hij omhelst me. Klaus toont nooit hoe hij zich voelt, maar als ik bij hem ben is het anders. Dan is hij een lieve jongen. ''Ik ben blij dat ik je terug zie.'' zeg ik lachend terwijl ik terugtrek uit de omhelzing. ''Hoe was het in New York? Heb je een leuke jongen gezien?'' vraagt hij blij. ''Ik dacht dat Rebekah erg was.'' zeg ik. Hij kijkt me quasi-beledigd aan, maar lacht dan. ''Kom love, we gaan naar de verrassing.'' zegt hij nu met een glimlach. We stappen weg van de deur richting de salon. Daar zie ik 2 mannen staan. Bij het horen van voetstappen draaien de mannen zich om en ze kijken me met verbazing aan. Ik kan mijn ogen niet geloven. Voor mij staan mijn broers. ''Lotte?'' vraagt Damon voorzichtig. Je hoort aan zijn stem dat hij emotioneel wordt. ''De enige echte.'' zeg ik met een glimlach. Er staan nu ook tranen in mijn ogen. Hij opent zijn armen en ik loop naar hem toe. Eindelijk kan ik mijn broer weer omhelzen. Dat was geleden van voor ik een vampier werd. ''Ik heb je gemist kleine zus.'' ''Ik jou ook grote broer.'' We trekken terug uit de knuffel en ik kijk nu naar Stefan. Ik loop ook naar hem en ik omhels hem stevig. Dit doet me denken aan de droom die ik vorig jaar had. Na onze familiereünie, vraagt Klaus of we hem willen volgen naar de eetkamer. Er staat al de hele tijd een man waarvan ik de naam niet meer weet. Ik weet zeker dat ik hem al eens heb gezien. Eens we zitten komen er vrouwen met eten. Ik bedank ze en kijk de man doordringend aan. Hij ziet het en kijkt mij ook aan, er valt een stilte. Na enkele minuten staren, doorbreekt iemand de stilte en kijk ik op. Ik zie dat Klaus me aankijkt en ik kijk hem vragend aan. ''Lotte, dit is mijn broer, Elijah.'' ''Ik dacht al dat ik je van ergens kende. We hebben elkaar al eens ontmoet toch?'' ''Ja inderdaad in 1919, New Orleans. Ben ik juist?'' ''Ik denk het wel. Het is leuk je weer te zien, Elijah.'' Klaus keek me met grote ogen aan. ''Wat is er?'' vraag ik hem na een tijdje. ''Hoe komt dat je me daar niets over hebt verteld? Ik ben je beste vriend.'' ''Ja, weet ik. Maar jij vroeg er niet bepaald naar, dus zag ik niet waarom ik dat zou moeten vertellen.'' zeg ik met een glimlach. Damon begon plotseling te lachen. ''Goed gedaan zusje. Ik ben trots op je.'' ''Oké, laten we nu naar de zaken over gaan. Daarom zijn jullie hier natuurlijk.'' zegt Klaus terwijl hij zijn vork en mes neer legt. Ik kijk alle 4 de mannen aan en zucht. Dit gaat lang duren. Terwijl zij aan het praten zijn zit ik na te denken over alles. Als ik plotseling Damon vaag zie opstaan van zijn plaats, kijk ik op. Wat is er gebeurd? Ik kijk vragend naar mijn broer, die mijn blik door heeft en zegt dat hij een frisse neus gaat halen. Elijah staat ook ineens op. ''Ik ga even met hem mee.'' zegt hij voor hij verdwijnt door de deuropening. Nu zit ik hier nog alleen met Stefan en Klaus. Geweldig. Na een tijdje, en een 'klein gevechtje' tussen Klaus en Stefan, komen Elijah en Damon terug. ''Ik dacht dat je weg was.'' zegt Klaus tegen zijn broer. ''Waar zijn je manieren? Je bent het dessert vergeten.'' met dat gezegd te hebben neemt Elijah een doek van een schaal. Op de schaal liggen 2 dolken. Ik herinner me dat Klaus me ooit heeft verteld over de dolken. Ik kijk naar Klaus en zie dat hij bang naar de schaal kijkt. ''Wat heb je gedaan?'' vraagt hij. Je hoort aan zijn stem dat hij bang is. ''Wat heb jij gedaan. Zie je ik heb geleerd om je vulgaire beloften niet te geloven. Dit zijn mijn beloften.'' Plotseling komt er een man de kamer binnen. Klaus ziet eruit alsof hij een spook heeft gezien. ''Kol.' Hij heet dus Kol. ''Lang geleden, broer.'' zegt de man als hij naar Klaus toe loopt. Plotseling komt er een andere man naar Klaus toe. Hij neemt vliegensvlug een dolk. ''Finn, nee.'' En nog geen seconde later hoor ik schreeuw van pijn. Finn had de dol ik Klaus zijn hand gestoken en dan haalt hij die er weer uit. Klaus loopt weg op vampieren snelheid maar word gestopt door mijn beste vriendin, Rebekah. ''Rebekah.'' Ook zij heeft een dolk in haar handen. Ze steekt de dolk in zijn buik. ''Dit is voor onze moeder.'' Als ze de dolk eruit trekt valt hij achteruit. Kol vangt hem op en houd hem tegen. ''Lotte? Ik ben blij dat ik je terug zie.'' zegt Bekah als ze me ziet. Ze kijkt terug naar haar broer die nog altijd bij Kol is. ''Je bent vrij om te gaan. Dit is familie- business.'' Stefan en Damon gaan weg. Ik wil ook gaan maar word tegengehouden door Rebekah. ''Alsjeblieft ga nog niet weg. Als dit voorbij is gaan wij een meidenavond doen en ga jij me alles vertellen wat ik heb gemist.'' ''Ja is goed ik ga wel even mijn broers zeggen dat ik niet meega. Als dat mag van jou?'' vraag ik haar met een lach. ''Ja hoor, maar haast je.'' ''Ja mama.'' roep ik als ik weg stap.

POV Klaus

Als Lotte weg is zie ik dat Rebekah rond wandelt. ''Ik hou van wat je gedaan hebt met de nieuwe plaats, Nik.'' Ze pakt een glazen vaas op een gooit het naar de muur. De vaas raakt een schilderij, dat op zijn beurt dan ook op de grond valt. Ik kijk naar de grond. ''Ik wou dat het voor ons allemaal was. Een plaats dat we ons huis kunnen noemen. Een plaats waar we een familie kunnen zijn. Geen plaats voor ons om opnieuw alleen te zijn.'' zeg ik zacht maar toch verstaanbaar. ''Je hebt gelijk. Niemand van ons zal het zijn.'' zegt Elijah. ''Jij blijft achter.'' ''We verlaten je, Nik. Direct na dat ik de doppelganger heb vermoord. En dan zal jij alleen zijn. Always and Forever.'' ''Als jullie vluchten zal ik op jullie allemaal jagen.'' ''Dan word je alles wat je haat. Onze vader.'' ''Ik ben de hybrid! Ik kan niet vermoord worden! Ik heb niets te vrezen van iemand van jullie.'' ''Jij zult enkel de kist hebben.'' Ik kijk hem aan. Ik ben woedend maar ook gekwetst. was Lotte hier maar, dan zou ze het zonder twijfel voor me hebben opgenomen. Plotseling opent er een deur en kijk ik verbaasd naar wie er door de deur komt. ''Moeder.'' Moeder wandelt naar me toe. Ik snap niet hoe ze nog kan leven. Ik dacht dat ze dood was. ''Kijk me aan.'' Ik kijk haar voorzichtig aan. ''Weet je waarom ik hier ben?'' ''Je bent hier om me te doden.'' ''Niklaus, jij bent mijn zoon. En ik ben hier om je te vergeven.'' Ik weet niet goed wat ik net hoorde. Ik zie dat ze zich omdraait naar mijn broers en zussen. ''Ik wil dat we weer een familie zijn.'' Wel moeder dat gaat moeilijk zijn want mijn familie haat me. De enige persoon dat me niet haat is Lotte, die hier nu niet is. Waar is ze eigenlijk? Dan komt Lotte de kamer binnen. Ik zie dat Rebekah naar haar toe loopt en haar omhelst. ''Kom jij en ik gaan nu bijpraten. Dag moeder.'' En ze lopen samen giechelend weg. Ik zie Kol staren naar de twee meisjes die nu al druk bezig zijn met praten. 
Wat is hij van plan?

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hey,

Hier is het 8ste hoofdstuk. Waarom is Kol zo aan het kijken naar Lotte en wat is hij van plan?

Laat me weten wat je van het verhaal vind tot nu toe.

Liefs

lezer645