Lotte Salvatore (Kol Mikaelson love story)- DUTCH

Chapter 4

Toen Rebekah onderweg was naar haar huis, schrok ze enorm. ''L-L-Lotte? B-Ben jij dat?'' vroeg ze voorzichtig. ''In levende lijven.'' Rebekah vloog haar beste vriendin om de hals. ''Je bent terug. Maar, ik dacht dat je mijn bloed niet kon drinken omdat je dood was.'' ''Wat bedoel je bloed? Ik weet niet wat er gaande is, maar ik heb net iemand gedood. Ik loop ook heel snel, ik hoor heel goed. Wat is er met me aan de hand Rebekah?'' ''Je bent een vampier geworden, omdat ik je mijn bloed gaf toen je op sterven lag. Het wordt tijd dat je het hele verhaal kent.'' ''Welk hele verhaal?'' ''Enkele eeuwen geleden heeft mijn moeder een spreuk gedaan op mij en mijn broers. Daardoor zijn we onsterfelijk geworden. Wij zijn de originele vampieren.'' ''En ik wist dit niet? Ik ben je beste vriendin, Bex.'' ''Weet ik. Kun je het me vergeven?'' ''Tuurlijk, maar ik ga even alleen vandoor. Ik wil niet dat Stefan of Damon weten dat ik leef. Ik ga opzoek naar Katherine Pierce, als ze daar achter komen gaan ze mee willen gaan en ik kan het gewoon niet. Katherine brak hun harten, maar ik weet zeker dat ze me kan helpen.'' ''Ik kan je ook helpen.'' ''Weet ik, maar ik moet de wereld gaan verkennen.'' ''Wanneer zie ik je terug? Ik kan niet zonder mijn beste vriendin.'' ''Ik ga naar Chicago in 1920, ontmoet me daar.'' ''Tot snel Lotte.'' ''Tot snel Rebekah.'' Met dat gezegd te hebben ging Lotte weg en liet ze Mystic Falls achter zich om een nieuwe start te maken.

*Chicago, 1920*

Rebekah was de afgelopen jaren veel aan het denken over hoe 1920 zou zijn. En hoe zou het met Lotte gaan? Dat vroeg ze zich elke dag af. Ze kreeg wel eens een brief, maar dat was niet genoeg voor haar. Ze miste haar beste vriendin. Rebekah was ondertussen ook verder gegaan met haar leven en was nu met Stefan aan het daten. Zij en Klaus waren samen met Stefan naar een bar gegaan toen ze plots iemand zag binnenkomen die ze onmiddellijk herkende. Ze excuseerde zich even bij de jongens en ging dan naar die persoon. ''Lotte! Je bent er.'' ''Hey Bex.'' zei Lotte terwijl ze haar beste vriendin een knuffel gaf. ''Hoe was je reis? Heb je Katherine gevonden?'' ''Tuurlijk heeft ze me gevonden. Ze is tenslotte een Salvatore. Als zij iets willen of naar iets zoeken bereiken of vinden ze het.'' ''Hallo Katherine.'' zei Rebekah rustiger dan daarnet. Nadat Katherine eens knikte naar haar, ging ze weg om jongens te vinden. Na een tijdje kwam ze terug. ''Goed, Lotte, ik moet gaan. Jij mag hier blijven als je wilt, maar ik wil morgen doorreizen.'' ''Ik kom met je mee.'' ''Moet je echt al weg?'' vroeg Rebekah. ''Sorry Bex, maar als Stefan hier is kan ik niet blijven. Dan zal hij zich vragen stellen en dat wil ik vermijden. Ik schrijf je nog wel.'' ''Oké, ik denk dat ik maar eens terug ga naar de anderen. Het was leuk je weer gezien te hebben Lotte. Tot snel.'' ''Tot snel.'' Nadat ze dat had gezegd ging Lotte met Katherine weg van Chicago. Toen ze een eindje van de bar weg waren en bijna bij hun verblijfplaats waren, vroeg Katherine aan Lotte of het goed was dat ze even alleen ging zitten eens ze daar waren. Lotte zei dat het goed was, want ook zij had dat nodig, maar ze vroeg zich af waarom Katherine even alleen moest zijn.
Toen ze aankwamen ging Katherine gelijk naar haar kamer. Lotte ging naar de keuken en nam een glas dat ze vulde met Bourbon en in één keer leeg dronk. Daarna keek ze eens rond en ging ze de trap op naar haar kamer. Toen ze aan haar slaapkamerdeur stond dacht ze aan toen ze klein was en Damon naar haar toe kwam als ze verdrietig naar haar kamer ging. Meestal stond Stefan iets later er dan ook en dan knuffelde ze haar broers. Ze miste haar grote broers enorm, maar ze kon onmogelijk verschijnen en zeggen''Surprise!!! Hey grote broer. Ik was al die tijd gewoon levend hoor. Ik ben een vampier en ik heb niets gezegd omdat ik jullie de pijn wou besparen die jullie zouden lijden als ik iemand vermoord. Soms denk ik dat dat niet de enige reden is. Ik weet het ik ben dan een beetje egoïstisch maar dat is niet zoveel als jullie, want jullie besloten om mij niet te zeggen dat jullie vampieren zijn.'' Dat was gewoon onmogelijk. Ze hoopte op weer een nieuwe start. Dit keer een goede. Ze zou weer naar een andere stad gaan en daar blijven. Zo kan ze terug beginnen aan een nieuw avontuur.