GÜL ÇIKMAZI

14. BÖLÜM : "VERİLEN KARARLAR"

Uzun bir aradan sonra tekrar sizlerleyim. Eski bölümleri tekrar okuyarak hatırlatma yapabilirsiniz.🥰

Sınır 20 vote!

Bölüm şarkıları:
Lena - Love
Cihan Mürtezaoğlu - Sen Banasın

Keyifli okumalar!

14. BÖLÜM

Verdiğin tek bir kararın tüm hayatını etkileyecek olması biraz garipti doğrusu. En başından Çınar'la hiç gelmeseydim mesela, şu an acaba ne halde olurdum?

Tahmin edeyim, babamın beni sattığı adamla evlenmiş, her gün ağlıyor olurdum. Düşüncesi bile tüyler ürperticiydi.

Ama Çınar gelmişti ve beni bulmuştu. Annesi istemişti ama fark etmezdi. Annesine minnettardım. Burada kimse istemediğim bir şey yaptırmıyordu bana. Üstelik bana değer veren insanlar bile vardı.

Şimdiyse verdiğim bir karar daha hayatımı tümüyle değiştirecekti.

Olalım bakalım, demişti. Yalancı sevgili.

Ayaklarımızın ucu birbirine değiyordu ve nefesini direkt yüzümde hissediyordum. Bu kadar yakınımdayken ve nefesi yüzüme çarparken konuşmak zordu. Titrek bir sesle sordum.

"Neden kararını değiştirdin?"

Burnundan sesli bir soluk verdi. Bayık bakan gözleri yüzümü inceliyordu. Omuzlarını abartılı bir şekilde indirip kaldırdı. "Canım kız arkadaşım olmanı istedi."

Gözlerim büyüdü. Kalbim göğüs kafesimi zorlamaya başladı. "Ne?"

Dudakları büküldü ve gülmeyle karışık homurdandı. "Saf kızım benim."

Gözlerim daha da büyüdü. Adam resmen sarhoş haliyle benimle dalga geçiyordu! Tam ağzımı açıp kızacaktım ki hiç beklemediğim bir şey oldu. Çınar'ın kafası boyun boşluğuma düştü. Bedeninin ağırlığını üzerime vermişti ve düşmemesi için ellerim istemsizce omuzlarını kavradı. Telaşla konuştum.

"Çınar, iyi misin?"

"Hı hı." dedi ve yüzünü iyice boynuma yerleştirdi. Dudakları boynuma değiyordu. Yutkundum. Onun sarhoş olduğu gerçeğini unutmamaya çalıştım. Sarhoştu ve ne dediğini, ne yaptığını bilmiyordu.

Ağırlığını biraz daha üzerime verince dengemi sağlamakta zorluk çektim ve bir iki adım gerilememle Çınar da benimle birlikte geriledi. Düşmemesi için ellerim sırtına doğru uzandı ve bunu yapmamı bekliyormuş gibi ellerini belime sardı, bedenimi sıkıca kendine bastırdı. Tekrar yutkundum ve kalbimin atışını duymamasını diledim.

Kısık çıkan sesimle "Hadi seni şuraya oturtalım." diyerek ilerlemeye çalıştım ama Çınar kıpırdamadı. Aksine kollarını iyice sıkılaştırdı. Alnımda ter damlacıkları oluşmaya başlamıştı.

"Çınar bana yardımcı olur musun?"

Omuz silkti.

"Ama yükünü benim üzerime veriyorsun ve ben seni taşıyamıyorum şu an."

Tekrar omuz silkti.

Ofladım. Nasıl ikna edebilirdim ki? Kocaman adamdı, çok ağırdı ve ben onu yerinden kıpırdatamıyordum. Tekrar şansımı denedim.

"Belim ağrımaya başladı ama."

Birkaç saniye olduğu yerde durdu. Dudakları hala boynumda yerini koruyordu. Derin bir nefes alıp kendini geri çektiğinde boynumdaki nefesi de çekildi. Üşüdüm.