Medya -> Arya
O gün eve dönerken arabada sessizlik hâkimdi.Bir an da hayatımıza giren insanları düşünmeden edemiyordum.Matt'i yemekhanede yaşanan olaydan sonra gün içinde okulda görememiştik arkadaşları ise okul çıkışına kadar bizimle ilgilenmiş eve bırakmayı bile teklif etmişlerdi.Bir yandan arkadaş edindiğimize sevinsem de içimdeki endişeyi bastıramıyordum.
Yanımda düşünceli bir şekilde dışarıyı izleyen Arya'ya baktım.Dönüşte arabayı benim kullanmam için ısrar etmişti ki bu bile kafasının ne kadar karışık olduğunu anlamama yetiyordu.Araba kullanmayı çok sevdiği için daha öncesinde şoför koltuğuna oturmak bana nasip olmamıştı.
"Arya,tatlım ne düşünüyorsun öyle dalgın dalgın?" derin bir nefes alarak karşılık verdi:
"Matt'i düşünüyordum.Bugün yaşadığımıza mantıklı bir açıklama bulmaya çalışıyorum ama galiba mantığım bir süre önce beni terk etti."
"Merak etme canım arkadaşım.Mantığı kullanma görevini her zamanki gibi ben devralıyorum." dedim rahatlaması için gülümsemeye çalışarak.
"Peki sen bu konu hakkında ne düşünüyorsun mantık hanım?"
Matt'in bakışlarının yanı sıra diğerlerinin davranışları da pek normal sayılmazdı.Kendi grupları dışında kimse ile muhattap olmayan bu insanların bir anda nasıl bizi hayatlarına aldıklarını hâlâ anlamıyorum,gerçi daha çok Arya ile ilgileniyorlardı.Doğaüstü olaylara karşı ilgili olan birisi olarak aklımın köşesinde görülmeyi bekleyen teorimi tekrardan görmezden geldim.
Arya'yı daha fazla endişelendirmek istemiyorum.
"Bence sadece duygularını en uçta yaşamayı seven fazla heyecanlı insanlar." sadece bu olmadığını ikimiz de hissediyorduk.
Eve geldiğimizde ılık bir duş alarak kaygılarımın suyla birlikte akmasına izin verdim.Kıyafetlerimi giyerken aynadaki yansımama gözüm takıldı.Bazı pantolonlarımın bana bol gelmesinden kilo verdiğimi tahmin ediyordum ama bu denli zayıfladığımı aynadaki yansımama bakınca yeni idrak edebildim.
Annem bu hâlimi görseydi bana çok kızardı.Onun artık olmadığını hatırlayınca boğazıma bir yumru oturdu.Tekrardan bir ağlama krizine girmemek için hızlıca giyinip saçlarımı kuruladım.
Mutfakta yemek hazırlayan Arya'yı görünce gülümsememe engel olamadım.Ondan başka kimsem kalmamıştı.
"Yardım edilecek bir şey var mı?" salata malzemelerini doğrarken bana baktı "Yemek hazır sayılır,masayı kurabilirsin canım."
Başımla onaylayarak tabakları masaya yerleştirmeye başladım.Mutfaktan küçük bir çığlık sesinin gelmesiyle endişeyle oraya koştum.
"Arya!Ne oldu?" eline tutuşturduğu peçete yığınından parmağını kestiğini anladım.
"Küçük bir kesik sadece önemli değil" tam ona cevap verecekken kapı çaldı.Bu mükemmel zamanlamaya sahip kişinin kim olduğunu merak ederek kapıya yöneldim açtığımda ise oldukça endişeli görünen Matt ve arkasında duran Sam ile karşılaştım.
Ben burada ne aradıklarını daha da önemlisi evimizi nasıl bulduklarını düşünürken Matt kendini içeri attı.
"Buradan geçerken Arya'nın çığlığını duydum.Ne oldu,o iyi mi?" cevabımı beklemeden koşarak Arya'nın yanına gitti.
"Tabi içeri girebilirsin!" dedim ima dolu sesimle ama o endişeyle Arya'nın kesilen parmağına bakarken beni pek duymuşa benzemiyordu.
"Salata yaparken kestim ama çok küçük acımıyor bile" diyerek kendini açıklayan Arya'dan gözlerimi alarak Sam'e yöneldim:
"Buranın bizim evimiz olduğunu nereden biliyorsunuz?" kısa bir an için Matt ile bakışıp bana cevap verdi:
YOU ARE READING
MÜHÜR (ARA VERİLDİ)
FantasyElimin altında duran nabzının hızlandığını hissediyordum.Hiçbir şey söylemeden gözlerime bakıyor ve bakışları içimde daha önceden var olduğunu bilmediğim bir şeyleri uyandırıyordu.Bu zamana kadar kimse bana bu kadar derin bakmamıştı ve bundan sonra...
