Cassalini

25.Bölüm | 1.Kitap Finali

1.KİTAP FİNALİ: 29 ARALIK 2021

Bölüm Şarkısı: Ayna – Ölünce Sevemezsem Seni

Keyifli okumalar!

&

"BİRİCİK!"

Lorenzo'nun banyo kapısının dışında delirdiğini biliyordum ama şu an ona cevap verecek halde değildim. Klozetin içine yeteri kadar öğürdükten sonra ayağa kalkıp sifona bastım, lavaboya gelip suyu açtığımda eş zamanlı olarak kapı da içe doğru göçerek duvara çarpmış ve kırılmıştı. Aynadan irileşmiş gözlerle Lorenzo'ya bakarken endişe dolu gözleriyle bana baktığını fark ettim ve hızla yanıma geldi. "Neden kilitliyorsun kapıyı?! Delireyim mi istiyorsun?!"

Halsizce ona baktığımda siniri saman alevi gibi söndü. " Hasta mısın sen?"

Kollarımdan tutarak dudaklarını alnıma dokundurup bir süre tuttu ve geri çekildi, yanaklarımı avuçladığında, "Ateşin de yok. Kusuyordun sanki. Duydum seni."

Kulaklar da... keskin.

"Gözünden de hiçbir şey kaçmıyor," Lorenzo dalga geçmemi göz ardı ederken tüm dikkatle yüzümü inceliyordu. "Hastane gidiyoruz hemen!"

"Lorenzo dur!" dedim onu sakinleştirmek istercesine. "Dün gece balkonda kaldık ya üşüttüm sanırım, ondandır."

"Beni mi yiyorsun sen?" dedi kaşlarını çatarak. "Hava o kadar soğuk değildi bir, sen üşütsen ben de üşütürdüm iki."

"Ya sen yırtıcı hayvansın sana bir şey olmaz," diyerek lavaboya döndüm. Yüzümü yıkamaya başladım. Lorenzo'nun oflayarak kudurduğunu ellerinin saçlarından hırsla geçirdiğini biliyordum. Ağzımı da çalkalayarak musluğu kapattım. Lorenzo benden önce davranarak havluya uzandı ve saçlarımı geriye atarak yüzümü kurulamaya başladı. Aynada onu izliyordum.

"Dün gece neden öyle dedin?

"Ne demişim?"

"Ayrılık konusu... Sordun ya..." Deli gibi aklıma takılmıştı.

"Öylesineydi."

"Bir şey olmuş olmalı," dedim Lorenzo'nun istifini bozmadan yüzümü silmesini izlerken. "Durduk yere sormazsın."

"Durduk yere değildi zaten." Dedi geri çekilerek havluyu yerine astı. "Tamam işte nedenini merak ediyorum ben de. Söylesene."

Bana döndü. "Konumuz bu mu cidden? Sen hastasın, kahvaltı etmemişiz, tatilimiz ilk günden zehir olmuş." Durdum. "Neden kahvaltımızı yapıp denize gitmiyoruz Biricik? Sonrasında gezeriz."

Anlamıştım ki söylemeyecekti o an.

"Tamam." Dedim uzatmadan. Nasıl olsa uzayacağı, uzatılacağı zamanlar da gelecekti.

&

"Lorenzo Cassalini."

"Kendileri evde yoklar, buyurun bana söyleyin." Kurye kutuyu elinde tutmaya devam ederken, kadına, "Kimlik görmeden teslim yapamam." Dediğinde Angela çaresizce kalakaldı. O sırada Honor merdivenlerden iniyordu, ağır Katalanca aksanı ile İtalyanca konuştu. Bazen İspanyolca da konuşurdu. Angela ona döndü. "Bay Cassalini'nin paketi var ama kendisi ya da kimlik olmadan teslim alamıyoruz." Honor temkinlince kuryeye baktı. O an kuryenin bileğine takıldı gözleri. Bileğindeki küçük yıldız dövmesi kaşlarının çatılmasına neden olurken kurye, "Dilerse paketi şu adresten alabilir," diyerek küçük bir not kâğıdı uzattı Honor'a. Ardından kurye etrafındaki korumaların bakışları altında ezilerek malikanenin çıkışına doğru yürüdü.