BALCA

FİNAL 😓

Deniz annesinin ve babasının ölümünden kendini suçluyordu. "Herkesin hayatını mahvettim. Allah kahretsin beni." 
Bir ay sonra ancak kendini toparlaya bildi. Bora ve Ayaz ayakta tutup moral veriyordu. Ayaz' canına tak etmişti. "Ne bekliyorsun abi haydi koş sevdiğine, kızına seni bekliyorlar daha fazla bekletme."
"Evet haklısınız daha fazla kayıp veremem yeter sevdiğime gidiyorum."
"Biz de geliyoruz yeğenimizi ,yengemizi getirelim İstanbul'da yepyeni hayat kuralım. Sen yeter ki iste, toparlan senin yaptığın ameliyatları kimse yapamaz. Derya psikopatını kim takar Allah aşkına."
"Ne bekliyoruz o zaman haydi gidelim."
Üç arkadaş birbirine sarıldılar eski günlerdeki gibi sımsıkı dostlardı.
Derya intikam almaya karar verdi. İntikam almak için Elsima'yı kullanmak istedi. İstanbul'dan kiralık katilleri araştırıp yüklü miktarda ödeme yaptı.
" Evini basıp yakın yıkın ölümü kolay olmasın, ona ait ne varsa yok edin. Dikkat çekmeyin gece yarısı işe koyulun bir sorun olursa beni tanımıyorsunuz sizin beceriksizliğinizin cezasını ben çekemem. Öyle bir ateşe verin ki cayır cayır yansın içinde nefes bile alamazsın."
Elsima  Gülşeker'le bahçede oturuyordu. Ara ara ağrıları, oluyor yorgundu gözleri.
" Gel canım odana kadar sana eşlik edeyim ."
" Yok seni bekleyenin var hadi daha fazla bekletme. "
Yavaş adımlarla yürüdü eve girip odasına çıkmak gelmedi içinden, salonda koltuğa kıvrılıp uzanıp, gözleri hemen uykuya daldı. Gece karanlığı çökmüştü güzelin üzerine. Derya'nın acımasız kiralık katilleri karanlığı aydınlatmaya gelmişlerdi.
Evi ve ahırın etrafına benzin yağmuruna tutmuşlardı. Havva Hanım'ın uyku tutmamış Mutfağı su içmek için inmişti. Evin etrafındaki gölgeleri görünce eşine haber verdi. Kendi aralarında konuşurken Elsima'nın bir anda evin dört bir tarafı ateşler içinde kaldı. Havva Hanım Sancar 'ı hemen aradı. Mustafa Bey silahını alıp önü arkası kesilmeyen kurşunlar yağdırdı.
Köy halkını ayağa kaldırdı. Küçük bir köy ve köyün çoğu yaz aylarında yaylada olduğu için az kişi vardı. Silah sesiyle uyanan gelmişti. İtfaiyeye haber verilmişti. Ev iyice alevlere kapılmış ahırdaki Rüzgar'ın sesini duymak can yakıyordu. Sancar kendini eve attı. Elsima uyanmış dumandan daha fazla ilerlememişti. Bir an çocukken yaşadıkları gelmiş, geçirmiş olduğu kazada alevler içinde kalışı, bir yabancı tarafından çıkarılışı Annesini babasını gözleri önünde yanılışı ve şu anda kendisi de aynı kaderi yaşıyordu. Karnına sarıldı.
"Hayır !
Diye bir çığlık koptu alevler evin içini sarmış dumandan göz gözü görmüyor çatı katında odun parçaları önüne düşüyordu.
" Bebeğim... "
Feryat ediyor, yangının alevinden sesi duymak bile mümkün değildi. Alevler yedi kat göğün üstüne yükseliyor Sancar zor da olsa sese doğru yöneldi. Elsima'nın elinden tuttu sarıldı ve zarar gelmemesi için engellemeye çalıştı. Kanaması artmış doğum başlamıştı.
Önlerine düşen alev toplarına aldırış etmiyor, delikanlı etkilenmeden sakince evden çıkmasının yolunu arıyordu. Bahçeye çıkması ile ev alevlerle çöktü. Elsima'nın can dostu Rüzgar alevler içindeydi diğer hayvanlar çoktan kül olmuştu. Rüzgar'ın sesini duyan Elsima hıçkırıklara boğuldu. Koşa bildiği kadar koştu "Rüzgar" diye bağırdı. Gülşeker engel olmaya çalıştı. "Hayır gidemezsin."
"Bırak bırak gitmem lazım benim canım yanıyor Allah'ım canımdan can o at benim her şeyim ailem arkadaşım sevgilim.
Ah bebeğim.!
Havva Hanım görmüş geçirmiş kadındı.
"Doğum başlamış ebe anaya haber verin."
Elsima'yı Havva Hanım'ın evine götürüp Gül şekerin yatağına yatırdılar. Gülşeker bahçede olduğu yerde kaldı. Bir adım bile atamadı. Güzel konuşuyordu fakat hiç kimse farkında değildi. Siyah bir cip yaklaştı, Elsima'nın evine. Deniz korku ile arabadan indi. Evden ve ahırdan eser yoktu. İtfaiye soğutma çabalarında idi.
"Elsima...
diye bağırdı koştu, külleri kalan evden geriye bir şey kalmamıştı. Yere yığıldı Bora ve Ayaz sakinleştirmeye çalıştı ama olmadı. Deniz'in çığlıkları yeri göğü inletti.
Elsima' nın gücü kalmamış doğuma yardımcı olamıyordu. Ebe ana çocuğu kurtarmıştı. Elsima için her şey geç kalınmıştı. Havva Hanım odanın camından bağırdı.
" Elsima ölüyor." cümlesi Deniz'i koşarak eve girdirdi. Arkadaşları da onunla beraber koştu.
Bir nefeslik canı vardı. Köylü kızının yüzü sisten simsiyahtı. Sevdiği adamı görünce mutluluktan ağladı. Deniz yaklaştı yavaşça başını kucağına aldı tek bir cümle.
" SENİ SEVİYORUM DENİZ GÖZLÜM NEFESİM SENİN KOLLARINDA SON BULSUN. " Deniz şaşkındı konuşmuştu prensesi İstanbul çocuğu...
" VARSİN ÖLÜM SENİNLE GELSİN ." Prensesin gözlerinden yaş süzülüp gözlerini dünyaya kapadı.
"Hayır olmaz aç gözlerini aç beni böyle bırakamazsın olmaz."
Kalp masajına başladı. Bora ve Ayaz ağlayarak
"Kardeşim."
" Bora bırak." dışarıdan gelen seslere aldırış etmedi. Bora denize engel olmaya çalışıyordu. Denize bir tokat attı,
"YETER ARTIK YETER BİTTİ ÖLDÜ O ÖLDÜ . KABULLEN GÜZEL BİR AŞKTI AMA KISA SÜRDÜ. "
Başucunda yüzüne dokunup ağladı. Düğüm olan sözcükler söylendi, belki duyar umuduyla. Deniz konuştu Elsima ağladı.

ÖLÜLER AĞLAR MI ?
AĞLAR AĞLAR EĞER GERÇEKTEN BİR AŞK VARSA , HER KELİMESİNİ DUYAR VE AĞLAR . ANILAR CANLANDI GÖZLERDE YAŞANAN ANILAR , ELSİMA'NIN SESSİZ HAYATI ÖLÜRKEN SESLİ SANİYELERİ...
GÜZEL OLAN HER ŞEY KISA SÜRERMİŞ BU HAYATIN TEKRARI YOK... 

                                                    SON