BALCA

DÜŞÜNCELER 🕊️

Yol boyunca Deniz Elsima'yi koklamaktan bir an bile vazgeçmedi. Buram buram içine çekti, etrafın güzelliğini bile fark etmemişti. Onun için en güzel varlık kollarındaydı. Sağlık ocağına gelmiş Deniz attan indikten sonra:
" Yarın saat kaçta gelirsin? Elsima cevap vermeden oradan uzaklaştı. Sağlık ocağının küçük bir bahçesi vardı . Sağında Solunda bir kaç tane ağaç, bahçede ekilmiş kokulu çiçekler , yeşil çimenlerin ortasında küçük bir masa yakın arkadaşları Ayaz ve Bora vardı. İçtikleri su ayrı gitmezdi. Bahçede oturmuş çay içiyorlardı. Deniz ve Elsima'yi öyle görünce çok şaşırdılar. Deniz'i hiç bu kadar mutlu görmemişlerdi.
" Selam gençler ilk geceniz nasıl geçti ."
Ayaz cevap verdi.
"Gayet iyiydi asıl haberler senden bu köylü kızı filan ne oluyor hayırdır? Anlat bakalım."
" Nefes alayım her şeyi anlatacağım". Bana bir bardak çay verin içeyim başka içecek yok zaten."
Bora oturduğu yerden kalkıp içeriye geçip mutfaktan bardak alıp geldi. Bardağa yanında duran demlikten çay doldurup uzattı.
"Hadi anlat bakalım neler oluyor? Deniz her şeyi en ince ayrıntısına kadar anlattı. Ayaz kıza acımıştı.
" Abi ne olacak şimdi, bu kız bildiğin kızlara benzemiyor ayrıca sen sözlüsün yapma bu kızın kanına girme yazıktır.
"Deniz evet ama arzularıma engel olamıyorum ,onda beni çeken bir şeyler var. Adını bilmiyorum." Bora söze karıştı.
"Biz ona aşk diyoruz. "
"Aşksa güzel duygu ,daha önce bu duyguyu yaşamamışım."
Çaylarını yudumlamaya devam ettiler. Elsima dönüp dolaşıp göl başına gitti. Elisama'nın huzur bulduğu tek yerdi. Göl başında büyük bir çınar ağacı vardı. Nesillere dayanan bir ağaçtı. Gölgesi kocamandı. Küçük bir masa yaptırmış, sandalye olarak da odun kütüklerini kullanmıştı. Her tarafı çimenlerle kaplıydı. Düzlük alan bayağı büyüktü. Yarın olmasını dört gözle bekliyordu. Deniz'i buraya getirecekti.
Kendisi ile iç hesaplaşması başlamış doğrumu yapıyordu. İstanbul çocuğu nasıl olsa bir gün gidecekti. Gitmesine dayanamazdı. Alışmış mıydı?
Alışmak tan daha öte bir duygu vardı içinde . Sonra olmaz olamaz diyordu. Ben ve o zıt kutuplar gibiyiz. Hem onun hayatında kim bilir kimler var .Daha kim olduğunu bile bilmediğim bir insana gönlünü kaptıran. Ama hissettiği duygu muazzamdı.
Akşam karanlığı bastırmaya başlamıştı. Eve gitmeliydi ama içinden gitmek gelmiyordu. Rüzgarla birlikte köyün içinden geçip eve gitti. Rüzgar terlemişti. Terini kuruttu yemini verip Gülşeker'e gitti. Evleri tek katlı, müstakil bir evdi. Babası yeni yaptırmış maddi durumları iyiydi. Giriş kapısı sarmaşıklarla çevrili geniş bir bahçesi, bahçesinde büyük bir kamelyası vardı. Bütün yemekleri bahçede yiyorlardı . Mutfağın kapısı bahçeye açılıyor yemekleri taşımak kolay oluyordu. Akşam yemeğini yenmiş Halası ve Gülşeker çay hazırlığı yapıyorlardı.

✨YAŞANACAK HER NE VARSA YAŞANIR. KAÇIŞI OLMAZ OLAMAZ... ✨