Chapter 12

5K 134 6
                                    

Lumipas ang araw na lalo naging mabait sa akin si Damon.Ang bilis rin lumaki ang tiyan ko.Mag tatatlong buwan pa lang naman.

"D-Damon, puwedi bang dalawin ko si Daddy,p-pangako hindi na muulit ang ginawa ko dati"-

"Okay, sasamahan kita"-

"S-salamat,"-

"Ngayon na ba?"-tanong niya.

"Kung puwedi "-

"Okay, magbibihis lang ako"-

Masaya ako kahit papaano dahil okay naman kaming dalawa.

"Let's go,"-hinawakan niya ang aking kamay at lumabas na.

"Huwag na kayo sumama"-ani ni Damon sa kanyang tauhan.

Siya na ang nagdala ng sasakyan.

"Kailan ka magpapacheck up?para masamahan na rin kita"-

"Pag three months na siguro"-

"Gusto ko lalaki,if ever"-nakangiti na saad niya.

Napangiti rin ako.Kahit ano basta healthy sila.

Pagdating namin sa hospital,nagtanong muna kami sa Nurse.

"Excuse me,Nurse, nilipat na po ba si Felip Fernando?"-tanong ko dito.

"Yes, Ma'am may nag asikaso kay Mr.Fernando nasa private room na siya,at okay na rin ang lagay "-

"Really?okay na ang Daddy ko,"-sobrang saya ko,sa wakas okay na si Daddy.

"Yes Ma'am,pati rin nga po kami nagulat na biglang naging okay na ang kondisyon niya"-

"Salamat Nurse,anong room si Daddy?"-

"Nasa 2nd floor,room 102"-

"Sige po,salamat"-

Pumunta na kami ni Damon sa Elevator.

Naramdaman ko ang pagpisil ni Damon sa kamay ko.

Tumingin ako dito.

"Masaya ako na makita kang masaya, Mary"-

"Thank you kasi pinayagan mo ako na puntahan si Daddy"-mangiyak ngiyak na saad ko rin dito.

Bigla lang niya akong hinalikan sa labi.

"Of course,gusto ko na maging masaya ka"-

Pagdating ng 2nd floor,hinanap namin ang room 102.

"Ayan ang room 102"-saad ko kay Damon.

Ako na ang nagbukas ng pinto.

Pagbukas ko,may naabutan kaming nakatalikod na babae,nakaupo ito na  kaharap si Daddy na tulog na tulog.

Ang lakas ng tibok ng puso ko.Parang iba ang aking kutob.

"S-sino ka?"-kinakabahang tanong ko.

Humarap ito sa amin.Nanlalaki ang aking mga mata.

"A-ate M-Mariel?!"-gulat na saad ko.

"Mariel?!"-gulat na sabi ni Damon.

Magkamukha kami pero ang pinagkaiba lang ,ang kulay ng aming mga mata, kulay abo ang mga mata ko,samantala kulay tsokolate naman kay ate Mariel.

"Shit!You're alive!"-agad lumapit si Damon at niyakap ito.

Pakiramdam ko,na out of place na ako.

"Damon,sorry ngayon lang ako bumalik at nagpakita"-umiiyak na sabi ni ate Mariel.

Hindi ko rin namalayan na tumulo na rin ang aking mga luha.Dali dali ko naman itong pinunasan.Lumapit ako sa kanila.

She's With LuciferWhere stories live. Discover now