The hospital boys

23. I'll take you

P.o.v Maya
Ik had een geniaal plan bedacht, al zeg ik het zelf waardoor ik Hope mee naar Amerika zou krijgen. Mijn plan was dat ik naar het weeshuis ging en daar Kelly zou adopteren, ik zou haar naar ons eigen huis brengen en dan naar Hope en de rest van de bende gaan en zeggen dat Kelly terug kwam als Hope mee gaat naar Amerika. Voor mijn plan was ik wat vroeger opgestaan dan normaal. Het was acht uur toen mijn wekker af ging, ik stapte uit bed nam snel een douche en pakte een appel uit de fruitschaal die ik onderweg naar de auto lopend op at. Ik zette de radio aan, startte de motor van de auto en toen ik goed naar de radio luisterde hoorde ik dat het 5sos, ugh gelijk af die zender, wat een rare jongens zijn dat. Ik reed met hoge snelheid over de snelweg opweg naar het weeshuis! Na bijna een uur in de auto gezeten te hebben kwam ik aan bij het weeshuis. Ik had Julia en Hope van de week gevolgd en wist toen dat ze hier heen gingen voor Kelly en haar mee namen, ik heb ze toen horen zeggen dat Michael zijn moeder haar wel wilde adopteren dus zo ben ik op mijn plan gekomen, het is gemeen dat weet ik maar als hun Hope van mij afpakken pak ik ook wat dierbaars van hun af. Ik had mijn paspoort en dat soort dingentjes allemaal bij me en liep naar binnen want de deur stond gewoon open. 'Hallo ik ben Sofie kan ik u ergens mee helpen?' vroeg de vrouw die blijkbaar Sofie heette aan mij 'Nou ja ik ben hier omdat ik Kelly de Boer wil adopteren' 'Oh maar ze is er niet ze is met haar zus en wat vrieden van haar mee' 'Ja dat weet ik maar ze hebben mij gestuurd zodat ze nog een leuke dag hebben en dan vertrekken we morgen naar Amerika' 'Oké loop maar mee naar mijn kantoor' ik volgde haar naar het kantoor verder op in de gang 'Wilt u wat te drinken' 'Ja lekker een kopje thee als u dat heeft graag' 'Één thee komt er aan' oke tot nu toe is alles goed gegaan, Sofie kwam terug met een kopje thee 'Dankje wel' 'Alsjeblieft en nu over Kelly ik moet wel haar zus bellen voor de zekerheid, want sinds ze weer contact hebben wil ze alles weten' 'Shit' 'Wat zei u?' 'Niks, niks ik zou zeggen gaat u gang maar ik denk dat ze u niet hoort want ze zijn in een pretpark' 'Oh nou als u het zegt dan zou het wel goed zijn' dat was mooi ze geloofde me en na 50 minuten had ik ondertekend voor adoptie, ik schudde haar de hand en liep naar buiten waar ik een andere auto zag aan komen snel liep ik naar mijn auto en stapte in, ik wachtte tot dat ik zag wie het waren het waren Michael, Julia, Kelly en een vrouw die ik niet kon, ik ree snel achteruit en crosste weg.

P.o.v Kelly

Ik was best wel zenuwachtig eindelijk zou ik geadopteerd worden en dan nog wel door de moeder van Michael, gewoon Michael Clifford uit de band van 5 Seconds Of Summer volgens mij droomt hoer iedereen wel van? We hadden gister gezellig wat met z'n 3en gegeten en gedronken, ik had Michael en Karen beter kleren kennen en zij mij ook. We liepen naar binnen en daar stond een blije Sofie 'Wat ben ik blij dat je eindelijk geadopteerd bent' ze liep naar me toe en gaf me een dikke knuffel 'Maar daarvoor zijn we er nu om te ondertekenen, ik heb nog niks gedaan' zei Karen 'Maar er was hier net een vrouw en die komt Kelly over een half uurtje halen, dus pak je spullen maar vast in' zei Sofie 'Maareh.... eh.......dat kan heelemaal niet' stamelde ik 'Hoe zo kan dat niet? Je bent in een weeshuis waar mensen je kunnen adopteren' 'Nou ik zou haar adopteren!!' zei Karen ongelofelijk 'Maar er was hier net een vrouw die jou wilde adopteren, Kelly' 'Hoe zag die vrouw er uit? Als ik vragen mag?' vroeg Julia 'Uhm vrij lang, blond lang haar, bruine ogen en haar naam was Maya Visser' 'Nee nee nee neee dat kan niet' zei Julia 'Wat kan niet?' zei Sofie 'Dat was de moeder van Hope' zei Julia ze werd helemaal rood en daarna trok alle kleur uit haar gezicht 'Omg dat deed ze vast expres toch?' zei Michael die ook helemaal wit weg trok, 'Ik ga Hope meteen bellen' Julia liep de trap op waarschijnlijk naar mijn kamer

(J = Julia, H = Hope)
H: Heyyy Juli hoe gaat het daar?
J: Je mmm.....mmoeder.
H: Wat is er met mijn moeder?
J: Ze was hier net en heeft Kelly geadopteerd.

Je hoorde op de achtergrond wat gevloek.

H: Nee dat meen je niet!!!
J: Ja helaas wel.
H: Ze is echt ugh ik weet niet eens een woord er voor.
J: Ze heeft gewoon Kelly van ons weg genomen.

Julia moest huilen

H: Niet huilen, we doen er alles voor om het ongedaan te maken!
J: Oké maar ik ga weer verder ik moet dit regelen ik wil Kelly niet nog een keer kwijt raken, vertel het alvast aan de rest zodat ze zich kunnen voorbereiden dat Kelly misschien niet mee naar huis komt.
H: Oké doe ik, hou je sterk.
J: Doe ik.

Er werd opgehangen aan de andere kant van de lijn. Julia begon heel hard te huilen 'Heey niet huilen het komt allemaal goed' zei Mikey die binnen kwam hij ging op mijn bed zitten en trok Julia en mij naar zich toe we zaten nu in een half broer en zussen knuffel, het voelde fijn om eindelijk weer geknuffeld te worden, we hoorden voetstappen en keken allemaal op en daar stond Karen voor onze neus en ze glimlachte breed 'Jullie zien er echt lief uit met z'n 3en' we moesten allemaal lachen 'En wat ga er nu gebeuren?' vroeg Mikey voorzichtig 'Ze gaat gezellig mee met mij' zei Maya die in de deur opening stond 'Dat kan je niet maken' schreeuwde Julia uit 'Ik kan alles maken, ik ben haar moeder nu' zei ze op een arrogante toon 'Maar heb ik er dan niks over te zeggen?' zei ik, want ik moet het ook willen 'Ja daar heb je een punt' zei Sofie die inmiddels er bij was komen staan, Karen had hopelijk heel het verhaal uitgelegd. 'Als je echt niet naar Maya wilt en ze heeft gelogen, dan kan je ook naar de rechter gaan' zei Sofie 'Maar dat is toch helemaal niet nodig, ik ben haar moeder nu' 'Maya je mag haar op dit moment mee nemen maar ik ga dit gelijk bij de rechter aankaarten' ik schrok erg dat ik mee moest. 'Kom Kelly we gaan' 'Ik wil niet' 'Je moet wel, maar ik ga nu gelijk naar de rechter, want dit kan niet door de beugel' Maya greep me bij mijn arm en trok me mee. Ik begin heel hard te huilen en bleef staan 'We zoeken een oplossing echt waar zo snel mogelijk, maar je moet nu gaan' zei Julia huilend, Michael sloeg een arm om Jul heen ook hij had het te moeilijk mee, Michael en ik kennen elkaar nog niet heel goed maar we hebben een speciale klik. 'Dag Jul, Mikey, Karen en Sofie. Tot de volgende keer' zei ik nog sneL. Julia wilde naar me toe rennen maar Michael hield haar tegen.

P.o.v Michael

Met spijt in heel me hard hield ik Julia tegen, ze draaiden zich om en viel in me armen en begon zachtjes te snikken en het gesnik werd steed harder, we gingen rustig zitten op het bed. En haar ademhaling werd rustiger en ze stopte met huilen 'Ze komt toch terug?' zei ze met een rustige stem 'Ja natuurlijk' ik aaide door haar haren en gaf haar een kus op haar hoofd, 'Ik snap wel waarom Kells jou als favoriet heeft van de band' 'Ben ik haar favoriet?' 'Ja heeft ze dat niet gezegd dan?' 'Nee maar zullen we hier weg gaan?' 'Ja lijkt me een goed idee' 'Het spijt me echt erg ik zei nog van ik moet eerst haar zus bellen maar ze zei dat je naar een pretpark was en je telefoon niet zo horen, dus liet ik me ompraten om het niet te doen, Joyce de andere begeleidster kan hier elk moment zijn en dan ga ik gelijk weg, ik bel als ik nieuwe heb' zei Sofie 'Okay en het kan iedereen gebeuren' we liepen langzaam naar beneden en ik had nog steeds een arm om Julia heen. Pas toen we in de auto kwamen liet ik haar los, ik ging rechts achter zitten en Julia kwam in het midden zitten in plaats van links achter, ze kroop dicht tegen me aan en legde haar hoofd op mijn borst, ze pakt haar mobiel en oortjes en gaf er 1 van de 2 aan mij zo zaten we samen muziek te luisteren. Op een begeven moment voelde ik een rustige ademhaling en ze was in slaap gevallen. We waren heel de tijd stil iedereen had natuurlijk gehoopt blij te zijn maar het was het tegenovergestelde, toen we aankwamen gingen we weer door se achteringang naar boven waar iedereen al op ons zat te wachten. 'Het spijt me zo erg' zei Hope tegen Julia die duidelijk ook gehuild was 'Het is niet jou fout, jij kan er niks aan doen!' kaatste Julia terug, je joorde iets van boosheid in haar stem 'Maar als ik met Maya mee gegaan was, was dit noot gebeurd' zei Hope droevig terug 'Dat weet je niet, je weet niet wat iemand opeens bezielt' Julia stond op het punt om weer te gaan huilen 'Daar heb je wel gelijk, wil je wat drinken?' vroeg Hope 'Water alsjeblieft' zei Julia terug. Julia liep naar de bank en ging daar liggen, toen Hope terug kwam met water dronk Julia het water op en viel inslaap, ik zou me ook gebroken voelen als je zusje opeens weg word genomen 'We kunnen hier toch niet blijven zitten en niks doen?' zei Luke die wat bozig maar wel met bezorgdheid in zij stem 'Nee dat kunnen me zeker niet doe !' zei Ashton en liep weg.