The hospital boys

15. Truth or Dare?

'P.o.v Ashton
Luke zat daar maar in zn rolstoel, hij moest straks naar de fysio waar hij straks moet proberen te lopen, we kwamen langzaam omhoog 'Sorry Luke, maar binnenkort kan jij ook weer mee doen' zei Calum 'Ja hopelijk wel Cal, het jeukt ongeloofelijk erg' 'Gaan we nog wat doen?' 'Laten we truth or dare spelen? zei Michael enthousiast 'Uh ja waarom niet' 'Ik begin' zei ik vrolijk 'Michael truth or dare?' 'Truth' 'Okay als je een meisje was, wie van ons zou je daten en waarom?' 'Uhhuh ik denk Luke omdat hij van die mooie blauwe ogen heeft zoals alle meisjes vinden' zei Michael met een meisjes stem. 'Okeey Julia truth or dare?' 'Dare denk ik' 'Pak een glas met water en gooi het over 1 van de bewakers buiten' 'Waarom verbaast het me niet dat jij zo iets bedenkt Mikey?' ze stond met een zucht op vulde een glas met water liep naar buiten 'Sorry' zei ze en gooide het glas over Bart heen liep snel naar binnen en sloot de deur achter zich. Na nog een half uur van die stomme opdrachten gedaan te hebben zei Luke 'Truth or dare? Hope?' na een twijfel zei ze 'Dare' Luke begin te glimlachen als een idioot 'Zoen Ashton voor 5 seconden op zijn mond' 'Okay dan' ze liep naar me toe en kwam naast me zitten ze had een fijne tinteling in haar ogen, we bleven elkaar in de ogen aankijken en toen werd Hope naar voren geduwd door Calum 'Beetje hulp mag toch wel?' zei hij lachend. Toen zoende we en het leek wel uren te duren 'Heee das wel meer dan 5 seconden!!' zei Mikey 'Laat ze met rust joh' hoorde ik Julia zeggen en ze gaf hem een tik tegen zijn acherhoofd zo te horen, daardoor moesten we allebei lachen en verbraken we deze al zo mooie betovering, toen waren we er allemaal wel een beetje klaar mee en moest Luke naar de fysio en Julia ging met hem mee.

P.o.v Luke

'We gaan als eerst het gips er af halen, dan doen we wat oefeningen voor je been en dan mag je proberen te lopen' 'Okay en als alles goed is hoef ik dan ook niet meer in een roelstoel?' 'Als het echt goed gaat geen rolstoel meer maar wel krukken' de dokter pakte een gipsmes en begon bijna met snijden 'Wowwhh wat gaat u daar mee doen?' vroeg ik een beetje bang 'Nou wat dacht je er van om het gips los te snijden?' 'Ohja dat is wel logisch, maar snijt u dan niet mijn huid open?' 'Luke tuurlijk niet ik heb vroeger mijn arm gebroken en toen gingen ze ook het gips er af halen met z'n mes maar zodra het je huid raakt stopt het met snijden' zei Julia om me gerust te stelen, ze pakte zijn hand op en wreef zachtjes over zijn knokkels, ik lachte zachtjes toen het gips er af was. 'Het voelt als een bevrijding' 'Ja dat geloof ik best, maar nu de oefeningen probeer je been is te buigen' het ging makkelijker dan ik dacht 'En nou helemaal strekken' ook dat ging niet slecht 'En rondjes draaien?' ging ook goed 'OK nu mag je voorzichtig proberen te staan eerst op je goede been en dan heel langzaam je evenwicht verdelen over je andere been' Julia hield me ene hand vast en de dokter mijn andere hand, op 1 been staan lukte goed maar nu mijn andere been nog 'Het lukt je wel' zei Julia die zag dat ik aan het twijfelen was. Toen heel voorzichtig zetten ik mijn andere been neer en ik stond gewoon weer na een week lang niet gestaan te hebben mocht ik weer staan, het voelde als een echte bevrijding 'Probeer is te lopen, wij blijven je vast te houden' voetje voor voetje liep ik naar voren. Toen liet de dokter los en hield alleen Julia me nog vast, ook daarna liet ze me los na z'n 5 meter begon ik te wankelen en vingen Julia en de dokter me op. 'Nou het ziet er al hartstikke goed uit je hoeft niet meer in een rolstoel maar moet wel met krukken lopen, ik doe nog wel een stevigheid bant om je been voor ondersteuning en je moet elke dag je oefeningen doen dan verwacht ik dat je binnen 4 dagen en een week met 1 kruk mag lopen en binnen 1 week en 2 weken helemaal zonder krukken' 'Thnx dokter' 'Julia moet jij nog onderzocht worden?' 'Nee ik voel me echt stukken beter, geen last meer van die vervelende hoofdpijn en kan al langer lopen en recht op zitten' 'Dat is fijn om te horen, Luke dan zie ik jou over 5 dagen weer en denk er om, om.......' 'Je oefeningen te doen' haakte ik de dokter af met een diepe zucht 'Ja dat ja, fijne dag nog' 'Het zelfde' daar liep ik dan met krukken het voelde fijn om weer een soort van te mogen lopen. 'Je bent blij hé?' vroeg Julia, ik knikte 'Ik zie het aan je, je glundert helemaal' ik lachte. We kwamen aan bij onze kamer en Ashton deed open 'Luke je mag weer lopen' zei hij enthousiast en liet ons binnen 'Jups je ziet het, maar nog miet te veel en met krukken' 'Maar alles beter dan in een rolstoel zitten' zei Hope 'Dat kan maar 1 ding betekenen' gilde Michael 'GROEPSHUG' maakt Calum, Michael zijn zin af. Nu kon ik mee doen het voelde fijn om met z' n alle lekker dicht bij elkaar te staan. Ashton en Hope gingen boodschappen doen en Julia en ik gingen middageten want de rest had dat al lang gedaan. Daarna zouden we misschien ene film gaan kijken.

P.o.v Hope

Het was rond 2 uur in de middag en Luke was net weer terug van de fyio hij mocht weer lopen, maar dan alleen met krukken en hoefde niet meer in een rolstoel te zitten. Ashton en ik gingen weer boodschappen doen, we gingen weer samen koken en als hij het goed zou doen kreeg hij zijn cadeautje, dit keer gingen we hamburgers eten maar dan wel zelf gemaakt dus we hadden veel nodig: broodjes, sla, gehakt, uien, tomaat, kaas, eieren, bacon, saus en dan allemaal ingrëdienten om het gehakt klaar te maken en natuurlijk ook nog wat te drinken, we hadden allebei een grote zonnebril en een muts op zo werden we niet herkend ook liepen we weer hand in hand, toen ik tijdens de truth or dare Ashton moest zoenen voor 5 seconden op zijn lippen vond ik het best wel ene beetje eng, maar aan de andere kant helemaal niet erg maar het was jammer dat we allebei moesten lachen daardoor was de betovering verbroken. Toen ik hem moest kussen werd ik helemaal rood en ook hij werd rood toen ik hem kuste, werden we allebei nog roder dan eerst. Iedereen moest lachen door Michael zijn uitspraak en wij trouwens ook. We waren inmiddels bij de AH aangekomen, toen we binnen kwamen liep ik naar het fruit want ik had trek in een appel, ik pakte 2 appels en gooide er 1 naar Ash hij zag het niet aan komen en ik gooide precies tegen zijn voorhoofd aan. 'Hope dat doet pijn' 'Sorry, kusje er op?' 'Ja graag' zei hij met een big smile 'Oke dan' ik liep naar hem toe, ging op mijn tenen staan en gaf hem een kusje op zijn voorhoofd 'Kom we gaan verder met boodschappen doen' ik trok hem met me mee. Nadat we alles hadden gepakt gingen we naar de kassa en betaalden we alles. Toen we weer buiten waren liepen we weer terug, ik pakte de appel uit de tas 'Jij ook je appel?' 'Jaah lekker' zei Ash ik gooide de appel op maar hij ving hem niet en de appel rolde over de weg ik ging er achter aan en toen ik hem bijna had gilde Ashton 'Hope ga daar weg!!' ik werd naar voren geduwd door Ashton en hoorden niet lang daarna piepende autobanden en een harde knal 'NEEEE ASHTON' ik begon keihard te huilen en stond op rennend naar de andere kant van de auto die gestopt was.