SEN BENİMSİN Sebeb-i Aşk

İMKANSIZIMA YÜRÜYORUM

Lütfen dokunma bana Polat diyerek hıçkırarak ağlamaya başladı. Bir müddet sonra dayanamayarak dizlerinin üzerine yığıldı.

Ellerinin arasında kağıdı buruşturarak olanca gücüyle sıkıyordu. Elinde sıktığı o kağıdı karnına bastırmış olanca gücüyle haykırarak ağlıyordu.

Ben seni nasıl bu halde bırakırım. Söylesene güzelim ne oldu seni bu hale getiren şey ne? diyerek yere yığılmış karısına sarılmış ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

Barlas, Barlas yaşıyormuş oğlumuz yaşıyormuş Polat.

Polat bir anda kendisini geriye çekerek boş gözlerle Derya'ya bakıyordu. Ne demek istediğini ne yapmaya çalıştığını anlamaya çalışıyordu.

Sen ne diyorsun Derya bu, bu imkansız ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu? diye öfkelenerek ayağa kalktı.

Ben demiyorum diyerek Derya da arkasından kalktı ama hali perişandı. Ayakta duracak hali yoktu ama kağıtta yazanların umuduna tutunuyordu.

Bu olamaz Derya, o kağıtta ne yazıyor bilmiyorum ama biri senin aklınla oynamaya çalışıyor. Kim bilmiyorum ama yeniden bizi ayırmaya çalışıyor birisi.

Sen de lütfen o kağıtta yazanlara inanma hayatım. Tekrar bir yara daha almayalım.

Lütfen önce oku sonra karar verelim. Belki de yazanlar gerçektir diyerek elinde tortop olan kağıdı yalvaran gözlerle Polat'a uzattı.

Polat da derin bir nefes alarak inanmaya hazır bir şekilde kağıdı uzatan karısına bakıyordu. Tamam okuyacağım, bu kağıtta ne yazıyor bilmiyorum ama senin için yapacağım bunu.

Lütfen sen de toparla kendini yalan yanlış şeylere umut bağlama. Unutma biz kendi ellerimizle toprağa verdik oğlumuzu.

Cenazeden sonra gelen kağıtta da yazdığı gibi, onun emrinde bizi ayrı tutmaya çalışacak adamları var. Belki de olan sadece bu diyerek aldı kağıdı.

Merhaba Derya ve Polat Seyhanlı...

Size Seyhanlı diyorum çünkü siz ayrıyken bile beraber tutundunuz hayata. Evlilik sizin aşkınız için sadece bir prosedür.

Şimdi tüm bunları bırakırsak size yıllardır sırtımda yük gibi taşıdığım bir sırrı itiraf etmek istiyorum. Öncelikle söyleyeceğim şey için beni affedin.

Oğlunuz ölmedi...

Onu yıllar önce hayatta tutabilmek için öldü göstermem gerekti. Ama artık anne ve babasına kavuşmasının zamanı geldi.

Oğlunuz sizi bekliyor... Biliyorum inanması zor lakin gerçek. Bu hikayenin kalanını dinlemeniz ve kim olduğumu öğrenmeniz için sizi Assos'a bekliyorum.

Lütfen gelin hem oğlunuz Barlas hem de ben sizi aşağıdaki adreste bekliyor olacağız.

Bu delilik biliyorsun değil mi? Derya. Buna inanıp da o adrese gidecek değiliz beni anlıyorsun değil mi?

Evet tam anlamıyla bir delilik, belki de şuan şizofren olabilirim. Ama hayatımda tutunacak bir dala ihtiyacım var.

Hiç düşünmüyor musun gerçek olabilir diye. Belki bu hikayede bizim de göremediklerimiz vardır. Sen gelmek istemezsen anlarım ama ben gideceğim.

Ne olursa olsun sonunda ölüm bile olsa umuduma tutunacağım. Şimdi sana tek bir kere soracağım geliyor musun?

Of Derya ne kadar inanmasam da bana gelmekten başka yol bırakmıyorsun güzelim. O yüzden geleceğim ama ya çocuklar ne olacak?