SEN BENİMSİN Sebeb-i Aşk

AİT OLDUĞUM YANGIN

Her yangın bir yok oluşu sürükler peşinden. Hayallerimiz, aşkımız, sevdiklerimiz de dahildir bu yok oluşa.

Bazen alevler öyle bir sarar ki etrafımızı kendi sonumuzu ön göremeyiz. Eğer şanslıysak hasar almadan kurtulabiliriz yangınımızdan.

Ben kendi yangınımın kurbanı oldum... Canımı vermekten çekinmeyeceğim insanları acıya boğdum. Aslında onlar ile birlikte yok olduğumu fark edemedim.

Ben içine düştüğüm yangından kurtulamadığım gibi onları da peşimden sürükledim. Şimdi hatalarımı telafi etme zamanı, belki her şeyi düzeltemem ama onları mutlu edebilirim.

Eğer hala şansım varsa yeniden umut edebilirim...

---

Gerçekten gidiyor musun? Bunca zamandır sana ne zaman onlara dönmen gerektiğini söylesem itiraz ettin.

Biliyorum itiraz ettim, eğer bir hafta önce hatamı kendi gözlerimle görmesem yine düşüncelerim değişmezdi.

Bir hafta önce seni kendine getiren ne oldu Derya.

Polat...

Sühar her geçen gün daha da büyüyen korkuyla bir kere daha yüzleşti. Derya'nın dudaklarından dökülmüştü korkuları.

Demek onu gördüğünde aşk ile çarpmaya devam etti kalbin.

Şunu bilmeni isterim ki Sühar... benim kalbim o aşk ile ilk günden beri çarpıyor. Ben hiç Polat'ı sevmeyi bırakmadım.

Biz masalımızın yarım kalan sayfalarından ibaretiz sadece. Yaktık, yıktık, parçalandık ama sevmekten hiç vazgeçmedik.

Ama bilmeni isterim ki Polat'a olan aşkım değil dönmeme sebep.

Peki ya nedir?

Çocuklarım... Ben sadece bir gece onlardan ayrı kaldığımda çıldırdığımı düşündüm, ama Polat bunu üç yıldır yaşıyor.

İçinde benim yangınımdan daha büyüğü olduğunu fark edemedim. Ben yarama ilaç diye evlatlarımı bastım, peki ya Polat onun elinde ne vardı. Hiç.

Ben ondan hayatını, en değerli varlıklarını aldım. Evet onun hayatını aşk ile doldurdum ama hayallerini çaldım ondan.

Tek giden ben olsaydım belki daha kolay atlatırdı. Ben ondan çocukları ile geçireceği güzel günleri, hatta ilk kelimelerini, ilk adımlarını çaldım ondan.

Ama o da hayatını mahveden o kadını soktu hayatınıza. Senin yaşama sebebini çaldı o kadın.

Bak kendinde söylüyorsun benim yaşama sebebimi o kadın çaldı, Polat değil. O kadını da hayatımıza dahil eden o değildi.

Derler ya kader diye işte bizimki o mesele. Kaderimize karşı gelemedik ve o kadını üzerimize çektik, hayatımıza dahil ettik.

Polat'ın olanlarda hiçbir suçu yok.

Peki neden ondan kaçıp buraya geldin o zaman?

Sana ondan kaçtığımı söyleyen kim? Ben buraya gelirken kaçtığım şey kendimdim.

Sühar nasıl dercesine bakıyordu Derya'nın suratına. Söylediklerine bir anlam veremiyordu.

Kafan karıştı farkındayım. O kadın benden bebeğimi aldı bir de maharet gibi gönderdiği mektup ile açıkladı bunu bana.

Öldükten sonra bile yakamı bırakmayacağını ima etti. Bende bütün olanlardan hiç suçu olmadığı halde Polat zarar görmesin diye geldim.