Black roses // The umbrella academy

7. Why Allison?

*Tęsknię Five za naszymi wspólnymi wygłupami...
*Tęsknię za wspólnymi nocami pod gwiazdami...
*Tęsknię za naszymi rozmawami...
*Tęsknię za tym, jak nazywałeś mnie różyczką...
*Tęsknię za tym, że cię kochałam...

*Miesiąc później*

Olivia nadal nie mogła się pogodzić ze stratą Five'a. Nie dość, że się z nim pokłóciła, to do tego on jej nienawidzi. Dziewczyna postanowiła, że jednak wyjdzie z pokoju. Nie mogła wiecznie skrywać swojego bólu i rozpaczy. Była godzina 7.45, a odziwo białowłosa, nie była jeszcze na porannej kawie. Nie miała na nią ochoty, bo gdy piła ten gorący napój, odrazu przypominał jej się on - Five Hargreeves. Ten sam, którego zraniła swoją głupotą i nieodwzajemnionym uczuciem. Dziewczyna po długim przygotowaniu, wyszła ze swojej nory i skierowała się do jadalni. Przy stole siedział tylko Klaus. Dziewczyna usiadła na swoim miejscu i uderzyła czołem o stół, a dźwięk uderzenia rozniósł się po pomieszczeniu.

- Co się stało, Oliv? - zapytał zmartwiony loczek

- To wszystko moja wina. - powiedziała nadal trzymając głowę na stole

- Aaa. Więc chodzi ci o rozmowę z panem "jestem najmądrzejszy i wkurwiam wszystko co żyje" - rzekł lekko się śmiejąc

- Nie mów, że nie słyszałeś. - powiedziała odrywając głowę od stołu

- W sumie racja. Było słychać was na końcu domu. - rzekł

W tej samej chwili przyszedł Five i Vanya. Brunet patrzył na białowłosą morderczym spojrzeniem i usiadł naprzeciwko dziewczyny. Vanya natomiast usiadła obok Olivii. Po kilku minutach przyszła reszta rodzeństwa, a chwilę po nich ojciec.

Po skączonym posiłku, Olivia jak najszybciej skierowała się do swojego pokoju, by nie widzieć Five'a. Nadal była zła na siebie, że go zraniła i nic nie mogła z tym zrobić. Jedynymi osobami, z którymi chciała rozmawiać był Klaus i Vanya. Gdy była już w swoim pokoju, usiadła na łóżku po turecku, oparła łokcie o kolana i patrzyła przed siebie, gdzie było lustro.

- Dlaczego ja taka jestem? - zapytała siebie nie odrywając wzroku od lustra - Dlaczego go skrzywdziłam? Dlaczego Allison mi to zrobiła? - dodała

Po chwili ciszy uświadomiła sobie bardzo ważny szczegół.

- Właśnie. Dlaczego ona to zrobiła? - zapytała znowu

Wstała, wyszła z nory i skierowała się do pokoju mulatki. Zapukała, a gdy usłyszała ciche 'proszę', weszła do środka i zamknęła za sobą drzwi. Spojrzała na siostrę, która siedziała przy swoim biurku. Patrzyła prosto w jej brązowe oczy. Po chwili czarnowłosa wstała i podeszła do Olivii. Bez chwili namysłu przytuliła siostrę, co bardzo zszokowało białowłosą.

- Przepraszam Oliv. J-ja nie chciałam. - powiedziała, mocniej przytulając dziewczynę

Olivia przez chwilę nie oddawała odcisku, ale po chwili również ją przytuliła i stały tak przez kilka minut.

- Dlaczego? - zapytała Olivia - Dlaczego, Allison?

- P-przepraszam. Nie w-wiem co mną kierowało. Byłam zła na ciebie, że chronisz Vanyę. I-i że sie z t-tobą przyjaźni, a ze m-mną nie. - odpowiedziała cicho płacząc

- All, spójrz na mnie. - rzekła, a mulatka popatrzyła się na siostrę - Wcale nie musiałaś być zazdrosna. Z chęcią byśmy z tobą pogadały. - powiedziała, trzymając ręce na ramionach ciemnoskórej

- Przepraszam Oliv. Nie chciałam zniszczyć twojej przyjaźni z Five'em. - rzekła po chwili co sprawiło pojawienie się łez u bialowlosej

- Nic się nie stało. - odpowiedziała i wyszła z pokoju siostry

Białowłosa szybko skierowała się do swojego pokoju. Gdy już tam się znalazła, zaczęła cicho płakać. Wiedziała, że nie uratuje już swojej przyjaźni z Five'em, więc otarła łzy z policzków. Podeszła do lustra i się w nim przejrzała.

- To przeze mnie. To nie twoja wina, Five...

słowa: 552