"Im glad you're okay" he said but I just ignore him and didnt bother to glance at him at dirediretsong umakyat para magpahinga.

OKAY? I bet I will never be okay again.

ART'S POV

Hindi ko alam kung saan ko sya hahagilapin nakapatay ang phone nya. Ang bestfriend naman nya ayaw makisama para malaman kung nasaan sya. Wala naman sya sa mga magulang nya.

Sobra ang pag-aalala ko pati ang mga bata napuyat sa paghihintay sa kanya pero buti na lang napaliwanagan ko sila kung bakit wala ang mommy nila.

At nang masilayan ko sya pagpasok nya ng pintuaan namin nabunutan ako ng tinik at nawala ang pag-aalala ko.

Sigurado akong hindi sya basta basta aalis dahil hindi sya papayag na hindi kasama ang mga bata. And for some reason Im relieve about that thing.

But there something changed about her. I feel coldness in her. And she did not even put a glance on me.

Naglakad sya sa harapan ko para umakyat.
"Im glad you're okay" i said but there were no response from her and she continue going striaght to our room.

I know she needs space and I will give it to her but after that I will clear things to her.

BELLE'S POV
Gaya ng promise ko sa mga bata sinundo ko sila at nagpunta kami ng mall para magbonding. I need this to divert my attention and spend more time with my kids.

I'll just think about my twin's happiness even though it means spending my life with the guy who ruined me.

Pagkatapos naming maglibot at maglaro mag-iina umuwi na kami ng bahay mga 9pm na kami nakauwi okay lang kasi wala namang pasok ang mga bata kinabukasan.

Pagpasok namin sa bahay bigla na lang niyakap ni Art ang mga bata na parang ngayon lang nya ito nakita ulit.

"I thought you left and never coming back again. Daddy was so worried about you baby." He said with worries all over his face. Did he thought that I will hide again with the kids?

Pagkatapos nyang yakapin ang mga bata bigla naman nya akong niyakap at nagsalita.

"Kala ko umalis ka nanaman ulit at iniwan ako at hindi na babalik. You dont know how scared I was." He said while still hugging me. Hindi ako gumalaw sa pagkakayakap nya at nagsalita ng mahina para hindi marinig ng mga bata.

"Hindi ako aalis. Gustuhin ko man hindi pwede dahil sa mga bata" malamig kong sambit sa kanya at bumitaw na sya sa pagkakayap sa akin.

"Still thank you for staying" he sincerely said.

"That was the deal remember I need to be in this house for you not to take away my kids." Hindi ko sya tinitingnan habang nagsasalita.

"Rain, Winter go to your room na and change para matulog" utos ko sa mga bata.

"Yes mommy" sagot nila pareho at umakyat na sa kanilang kwarto. Susunod na sana ako sa kanila pero pinigilan ako ng mga kamay na humawak sa braso ko.

"Can we talk Belle? Please?" He said pleading.

"There's nothing to talked about everything is clear to me." I coldly said.

"No! There are alot of things that we need to fix Belle please cooperate with me" he frustrately said.

Tumawa ako ng pagak at humarap sa kanya.
"Alot? What kind of things Art? Separation? If that's the thing you want to talk about let us settle it then." I said with sarcasm with my voice.

"Thats not what I want to fix Belle. I want to fix things about us." -Art

"There's nothing to fix Art. Everything is beyond repair so if you'll excuse me I need to take care of my kids" binawi ko ang braso ko sa pagkakahawak sa kanya at dumeretso sa kwarto ng mga bata.

His Unwanted Wedding (ON-HOLD)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora