Kidnapt

30

ik kan ze dit niet aandoen denk ik, ik heb het al meegemaakt...dan kan ik dat vast nog wel een keer. liever ik dan hun...

ik loop terug naar de auto en er gaan allemaal gedachtes door me heen, " goed zo kirsten kom maar hier heen, loop maar door". ik blijf door lopen maar me voeten voelen als lood aan de grond bij elke stap die ik zet.

"laat ze gaan alstjeblieft" zeg ik tegen meneer bos en de tranen schieten in mijn ogen. meneer bos doet de blinddoek van hun hoofd af en ik zie inderdaad mijn andere vriendinnen daar bewusteloos liggen. "tja kirsten, goed dat je terug kwam want je weet wat er anders ging gebeuren" ik kijk hem aan en loop langzaam naar hem toe.

op dat moment zie ik Maud wakker worden!! ik kijk naar haar en probeer te gebaren dat ze heel erg stil moet zijn! "wat doe je?!" zegt meneer bos, hij kijkt op dat moment naar Maud en ik schreeuw" RENNEN MAUD!" Maud springt in de benen en rent hard weg. "MAUD KOM TERUG NU!" schreeuwt meneer bos, "NEE MAUD NIET STOPPEN BLIJF DOOR RENNEN!" ik zie Maud harder en harder rennen totdat ze in de verte verdwijnt.

"VERDOMME!!!" schreeuwt meneer bos en kijkt dan met de aller boze blik die die heeft naar mij... "kirsten, kirsten, kirsten... wat ben jij de lul nu" en hij loopt grijzend mijn kant op, "HET MAAKT MIJ NIET UIT, ZOLANG ZIJ HULP KAN HALEN!" schreeuw ik heel erg hard.

"stap in de auto" zegt die. ik doe niks, ik blijf stil staan en zie dat meneer bos Marit in de auto legt..in de kofferbak. "NU KIRSTEN NU!" ik schrik en stap snel in de auto voordat hij mij erin Kan gooien.. ik kijk nog achterom om te kijken of ik Maud zie..op dat moment hoor ik Marit in de kofferbak wakker worden...

beetje vaag deel denk ik voor jullie maar het volgende deel wordt beter! veel lees plezier nog! ;)