Love + Love [Normal Fiction]

part26(unicode)

"ရှင်နဲ့ မဆိုင်တာကို အသာနေစမ်းပါ"

"မနေနိုင်ဘူး မုန်းသွေး
မေမေခေါ်နေတာ မကြာဘူးလား
အခုချက်ချင်း အဲ့ဒီလူအပေါ်က
ဆင်းစမ်း"

    လူပေါ်ကနေ ကေလးကို ဆွဲချဖို့ သူမ
လုပ်နေတော့ ခဏတွင်းချင်း သိသြား
လေသော အသိ။ အတိတ္က မိန်းကလေး။
သူ့ရူးသွပ်ခဲ့ရလေသော ဝတၳုထဲက
ဇာတ်ကောင်နဲ့ တူလို့ လက်ထက်ယူခဲ့
မိတဲ့ မိန်းကလေး။ အသွေးမြတ်လျှံခြယ်၊
သို့မဟုတ် အေသြး။ ဦး ချစ်ရလေသော သွေး။

"စေ စေစေ ကေလးကို ခဏလောက် ခေါ်ထား
ပေးပါနော်၊ မင်း လာခဲ့ လာ"

"အို ရှင် ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ လွှတ်ပါ"

"ဝုန်း ဂျလုန်း"

        ဦးညှို့နက် အသွေးလက်ကောက်ဝတ်
ကို ဆွဲကိုင် ဆောင့်ဆွဲခေါ်ကာ အလုံပိတ်
အစည်းအဝေးအခန်းထဲ ခေါ်ဝင်သွားလေ
သည်။ ဝုန်း ဂျလုန်း မြည်သံကျယ်ကျယ်နဲ့
တံခါးကိုပင် ပိတ်ပစ်မိခဲ့ရင်း။

       အခန်းထဲရောက်လေတော့ ဦးညှို့နက်
တံခါးကို လော့ခတ်လိုက်ကာ ခပ်စွာစွာကြည့်
နေလေသော မိန္ကေလးအနား တိုးလျှောက်
သွားမိလေသည်။

"ရှင့်ကို ကြောက်နေမယ်များ ထင်နေလား"

"အဲ့ဒါ မင်းအပိုင်းလေ လွမ်းလိုက်တာကွာ"
"အို"

       အနားရောက်တာနဲ့ ချိုင်းအောက်
လက်လျှိုဝင်လို့ စွေ့ခနဲ့ ပွေ့ကာ စားပြဲ
ထက် တင်လို့ အတင်းအကြမ်း နမ်းလာ
လေသူ။ ဦးညှို့နက်။ အေသြး ကျောပြင်
က အဝတ်ကလေးတို့ စုတ်ပြဲကုန်သည်အထိ။

  အနမ်းတွေက နှုတ်ခမ်းထက်ကော ပါးပြင်
တွေပါ နယ်ချဲ့ရောက်ရှိနေသလို အေသြး
လည်တိုင်လှလှလေးတောင် မလွတ်။

"မုန်းတယ် ရှင့်ကို သိပ်မုန်းတယ် သြား"

"ဦးကေတာ့ မင်းကို ချစ်တယ် သွေး"
"မုန်း တယ်"

  "အော်ချင်သလောက်သာ အော်ပါကွာ
သားသားလေး မုန်းသွေးသာ သွေးရဲ့
သားသာဆို သားသားလေးက ဦးရဲ့
ရင်သွေးပေါ့နော်"

   အေသြး ပြန်မဖြေ။ ကြမ်းပြင်ကို ခေါင်းစိုက်
ကြည့်နေရင်းသာ။ ဦးညှို့ စိတ်မရှည်လေ
တော့ ငိုတော့မည့် ကေလးမေလးကို ပွေ့ဖက်
ထားလို့ သူ့ ရင်ခွင်ထဲ အဝအလင် ပေးငိုနေ
မိလေသည်။

အသွေးလည်း သည်းကြီးမည်းကြီး
ငိုယိုနေလေသည်။ ဦးညှို့နက်
အေသြး ခေါင်းကလေးကို ဖြဖြ ပုတ်
ပေးနေမိလေသည်။ ထို့နောက် ဦးညှို့နက်
ကျောပြင်အကျယ်ကြီးကို ပွေ့ဖက်လာလေ
သည့် အေသြး၏ လက်ကလေးတွေ။

  " ဦး တောင်းပန်ပါတယ် သွေးရယ်
အခု ဦး ပြန်လာပြီလေ နော်"

အေသြးစကား ပြန်မပြော။ မိနစ်အတော်ကြာ
သည်အထိ ဖက်ထားပြီးမှသာ အခန်းထဲက
ထွက်သွားမယ် ပြင်နေလေတော့ သူမေက်ာ
ပြင်က စုတ်ပြဲနေတဲ့ အဝတ်တို့ကြောင့် အပေါ်
ဝတ္ကို အေသအခ်ာ လိုက်ခြုံပေးမိလေသည်။

"ဦး အလွမ်းကြမ်းလို့ အခုလို ဖြစ်သွား
တာ တောင်းပန်ပါတယ်ကွယ်၊ ဒါပေမယ့်"

"အသွေးတို့ ခင်မင်ရင်းနှီးနေသူတွေလို
နှုတ်ဆက် ဆုံစည်းရတာ ဒီတစ်ခါ နောက်ဆုံး
ုဖြစ်ပါစေ သွားခွင့်ပြုပါ"

"အေသြး"
"ပြောပါ"
"ဦးတို့ တစ်ကပြန်စလို့ မရနိုင်ဘူးလားကွာ"လို့
    ပြောမိတော့ အေသြး တစ်ချက်တုံ့ပြန်ကာ
     အခန်းတံခါးဖွင့်လို့ ထွက်သွားလေတော့သည်။

  ဦးညှို့နက် ကြောင်လို့ ငိုင်လို့သာ
ကျန်နေခဲ့လေသည်။
 

အပိုင်း ၂၇မျှော်
blackclock/7:59pm-Nov19 2021

(အားပေးသူကျဲလာတော့
ရေးရတာ အားတော့ သိပ္မရွိ။
တစ်နေကုန် အလုပ်မှာပဲ စိတ်နှစ်
နေမိတော့တယ်။)