Love + Love [Normal Fiction]

part26(unicode)

      "ဟင် သားမုန်းသွေး"
"ကေလးကို ကျွန်တော် ခဏခေါ်ထားပါရစေ"

"ရှင် ရှင်က အော် ဟို ဟုတ်ကဲ့"

  ကေလးအား ချီပွေ့ထားသူကို စေစေ မှတ်မိတာ
မို့ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ။ မုန်းသွေး
လေးကပါ အိမ်မှာနဲ့မတူ။ မတူထူးလို့ ပြုံးရွှင်
နေလေတော့ စေစေ သူေဋ္ဌးဖြစ်နေသော ထိုလူ
ကို ဦးညွတ်လိုက်မိသည်။ သေချာကြည့်လေလေ
မြင်ဖူးလေလေမို့ ထိုလူကိုကြည့်ငေးလိုက် ပြန်
စဉ်းစားလိုက်ကြည့်နဲ့သာ အချိန်ကုန်သွားရလေ
သည်။

    ထို့ကြောင့် အစည်းအဝေးပြီးနောက်
သားသား မုန်းသွေးကြောင့်လားမသိ။
လုပ်ငန်းကိစ္စက အဆင်ပြေချောမွေ့ခဲ့လေ
သည်။

   "ဒီကေလးကို ကျွန်တော် နေ့တစ်ပိုင်း
လောက် ခေါ်ထားလို့ ရနိုင်မလားဗျ၊ ကျွန်တော်
ဒီကုမ္ပဏီ ပိုင်ရှင် အစစ်ပါ"

"ဟို ဟို သူေဋ္ဌးကို စေစေ ယုံပါတယ်၊
လေယာဉ်ကွင်းတုန်းက ပြောခဲ့မိတာတွေ
အတွက်လည်း တောင်းပန်ပါတယ်၊
ကေလးကို စေစေ ချစ်ရုံပဲ ခ်စ္တာပါ
ကလေးနဲ့ အတူနေခင်တယ်ဆိုရင် ကေလးအေမကို
ခွင့်တောင်းရဦးမယ် ရှင့်"

"အော် အဲ့သလိုလား ဆောရီး 
တလွဲတွေးမိထားတာအတွက်"

"ရပါတယ် ဟို လာပါ သူေဋ္ဌး
မမ အပြင်မှာ ရောက်နေပြီ
ပြောတယ် ၊ သားသားတောင်
အေမဆီ သွားမှာဆိုလို့ လွှတ်
ပေးလိုက်တာရယ်"

"ကောင်းပါပြီ"

  စကား မရှည်လိုတော့။ ဦးညှို့နက်
သူ့နှလုံးသားရဲ့ ရင်ခုန်သံတွေကို မြန်ဆန်
စေတဲ့ ကလေးနဲ့ ထိုကလေးမိခင်ကို တွေ့
ချင်လွန်းနေလေပြီ။

"မမ"

"ဟင် စေစေ ဟယ် သား၊
လာ လာစမ်း မေမေ့ဆီကို လာ"

"ဟာ ဟာ ဟေး မိန်းကလေး ဖြည်းဖြည်းပါ
ကေလးကို ဦး အပိုင်ခေါ်ထားမှာ မဟုတ်ပါဘူး
အခုတောင် ခွင့်တောင်းရုံပါ ကလေးနဲ့ လည်ဖို့
ပတ်ဖို့"

"မုန်းသွေး မင်း မလာဘူးလား"

"ဟုတ်ကဲ့ မေမေ"

"နေဦး သားသားလေး ဦးဦး ရှိတယ်
ဒီမွာ ကေလးကို ဆက္ဆံတာ
ခက်ထန်လွန်းမနေဘူးလားဗျာ"