•Game Over•

თავი 16

^მხოლოდ ისვიცი, რომ ნამდვილი სიყვარული ყველას უნდა ეწვიოს, ადრე თუ გვიან.^

•••

დილას ნათელ, მზიან კედელს შევცქეროდი, ვფიქრობდი გუშინდელ დღეზე და ვდარდობდი. აუხსნელი იყო ჯონგუკის საქციელი. მიჭირდა ამოხსნა რატომ მოიქცა ასე ჩემთან და ამის მიუხედავად რატომ იყო მოასთან რომელიც ჩვენ შორის ქვის კედელივით ჩამდგარიყო.

როგორ უნდა ამეხსნა რას ვგრძნობდი ჯომგუკის მიმართ არვიცი. მიჭირს რაიმეს ახსნა ან თუნდაც აღიარება, სასაცილოა ახლანდელი ჩემი მდომარეობა. თავს გამოყენებულად ვგრძნობ, გული გახლეჩილია ყელში კი დიდი ბურთიმაქვს გაჩხერილი, რომელიც მაშინვე ტირილს დამაწყებინებს როგორც კი პირს გავაღებ სალაპარაკოდ, ამის კი ყველაზე მეტად მეშინია. სხვა ადამინების წინ ტირილი ჩემთვის სირცხვილის ტოლფასია მაგრამ მიჭირს შევიკავო მაშინ, როცა ჯეოინი ჩემს წინ დგას. მისი ხმა...ეს უფრო მანდომებდა ტირილს მის წინ და მისი მკლავები...მინდა ოცდაოთხისაათი მის მკლავებში მოქცეული ვიყო და მშვიდად მეძინოს გაუნძრევლად. ესარის ბედნიერი ცხოვრება და არა ერთი ოთახიდან ბავშვი ტიროდეს რომელიც წაიქცა, გარედან ვიღაც მითვალთვალებდეს, ჩემს ერთადეთ სიყვარულს ვიღაც ალქაჯი დასტრიალებდეს თავზე. ეს არარის ბედნიერება.
•••

ბავშვის ოთახიდან ტირილის ხმა შემომესმა, სწრაფად წამოვდექი ლოგინიდან და ოთახიდან გავედი. ესესიყო კარები შევაღე და იქ კარებთან მდგომი სივუ დამხვდა რომელიც მთელი გულით ტიროდა და საწყალი სახით მიყურებდა.
მაშინვე ჩავიმუხლე და ჩემი პატარა გულში ჩავიკარი, თავზე ფერება დავუწყე იმის მიზნით, რომ შევძლებდი დამემშვიდებინა.

⁃ ჩემო პატარა რატომ ტირი? დამშვიდდი და დედას უთხარი რაგჭირს კარგი?. გავუღიმე და ჩემს კალთანში ჩავაჯინე, რომელიც ჯერ კიდევ არ შორდებოდა ჩემს ყელს.
⁃ დეე...გთხოვ მითხარი რა ასე ხომ ვერ დაგეხმარები სივუ... ხელებზე ჩემი ხელები მოვათავსე და ცრემლები თვალებიდან მოვწმინდე. სრულიად ინსტიქტურად შუბლზე ვაკოცე რამაც ჩემი თვალების ფართოდ გახელა გამოიწვია. საშინლად ცხელი იყო მისი შუბლი, მაშინვე წამოვხტი და ლოგინზე დავაწვინე კარადიდან მისი ტანსაცმელი გამოვიღე და ჩაცმას შევუდექი.