Love + Love [Normal Fiction]

part24(unicode)

"ကြံတာပေါ့"
"ဟင်"
"ဦးနဲ့ မခွဲခင် ဒီတစ်ရက် မင်းနဲ့
အပြတ်ကဲ ချင်လို့ နော်"
"ဟွန် အဟွန့် ဦးယားပါတယ် ဆိုနေ"
"ခ်စ္တယ္ကြာ"
"ခ်စ္တာ ချစ်လေလို့ ဦး မေးမွှေးငုတ်စိလေး
တွေက အတင်းယားတယ်လို့ဆိုနေ"

ပြောမရ။ ဦး ပွေ့ဖက်လို့ သွေး
ကိုယ်အနံ့ လိုက်နမ်းနေလေသည်။
အသည်းတယားယားနဲ့သာ သွေး
ချမာသာ အော်နေမိသည့်အဖြစ်။

အိပ်ရာပေါ် ဦးတစ်ပြန် သွေးတစ်ပြန်
အပေါ်အောက် တစ်လှည့်စီ တက္ခြ
နမ်းမိကြ၊ ကလိထိုးကြရင်း ခွဲခွာရမယ့်
အျဖစ္ကို မေ့လျော့သွားမိကြလေသည်။

မောလျချိန်မှ

"ဦး"
"ပြောလေ သွေး"

သွေး ဦးနဲ့ အချစ်ကစားရင်း မောတော့
ဦးလက်မောင်းပေါ် ခေါင်းအုံးအိပ်နေမိ
လေသည်။

"ဦး စိတ်ကြောင့် သွေးကို ခွဲထားမလို့လား ဟင်"
"ပြောရမလား အမှန်တိုင်း"
"အွန်း"
"ဦး သွေးကို မချစ်ပဲ လက်ထက်ခဲ့တာကြောင့်ပါ"
"ဟင်"

"ဦးဟာ ပုံမှန်စိတ် ပျောက်တစ်ချက်
ပေါ်တစ်ချက် ဖြစ်နေသူလေ အင်း
ဒီတော့ သွေးကို ဦးတကယ် ချစ်မချစ်
မေသခ်ာဘူး"

ဦး ပြောတော့ သွေး အိပ်ရာနံဘေး
အလိုလို ထ ရပ္မိသား ဖြစ်နေချေပြီ။

"ဦး သွေးကို အဆင့်တန်းတစ်ခုက မိန်းမ
တစ်ယောက်လို သတ်မှတ်ခဲ့တာပေါ့
တစ္ညတာ အသုံးတော်ခံစေဖို့သာ
ရည်ရွယ်ခဲ့တာပေါ့လေ"

"ဟင်း မင်း ဦးကို မုန်းတော့မလို့လားကွာ"
"ဟင့်အင်း မမုန်းပါဘူး"
"လာပါ ဦးအနားကို"
"တော်ပါပြီ ဦးရင်ခွင်က သွေးအတွက်
ထာဝရမွ မဟုတ္တာ"

"သွေး ဒါဘယ်လဲ"

ဦးညှို့နက် ခေါ်သော်လည်း မရ။ ဘောက်
ဆတ်ဆတ်နဲ့ ခြေဆောင့် ထွက်သွားလေသော သွေး။
ဦးညှို့နက် ခေါင်းထက်က ဆံစတို့ကို ထိုးဖြ
လို့အိပ်ရာအထက် ထိုင်နေလျက်သား ကျန်ခဲ့လေ
တော့ တဆစ်ဆစ်နာကျင်နေလေသည့် နှလုံးသား
ကို ဖိနှိပ်ထားမိလေသည်။

နာကျင်ရလေပြီ။
ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် တစ်သက်စာအတွက်
တစ္ခဏတာ ခွဲရခြင်းမို့။