Silahlı Melekler | *ASKIYA ALINDI*

Serum

Test odasının önünde beklerken kapı açılıyor ve bir kız beni içeri alıyor. Benden en fazla 2 yaş büyük. 

"Otur" diyor kız koltuğu göstererek. Toplu saçları ve sarı elbisesiyle tam bir dostluk kızı.

"Adım Evanlyn. Testini ben yapacağım."

Dostluk kızı olmasına şaşmalı. Çok kaba bir kız

Yavaşça koltuğa oturup bekliyorum.

Evanlyn "Hemen dönerim" diyerek odadan çıkıyor.

Odayı incelemeye başlıyorum. Tam karşımda bir ayna var. Ayna dışında odanın duvarları simsiyah. Hemen yanımda da bir bilgisayar var. Tam ekranına bakmak için eğilirken Evanlyn elinde mavi bir sıvıyla içeri giriyor. Bir keresinde annem bunlardan bir şişe eve getirmişti. Ne olduğunu sorunca sadece tehlikeli olduğunu söylemişti.

"Fazla meraklısın ha?" deyip dalga geçiyor kız.

Ona ters ters bakarken o bana hiç aldırış etmeden omuz silkiyor ve serumu uzatıyor.

Birşey söylemesine gerek kalmadan içiyorum ve gözlerimi kapatıyorum.

Gözlerimi tekrar açtığımda gördüğüm şey.. Karanlık. Sonsuz karanlık. Birden ışıklar açılıyor ve annem ile babamı görüyorum. Bir ateş çemberinin ortasında, elleri ve ayakları bağlı halde yardım istercesine bana bakıyorlar.

Birden kanımı donduran o sesi duyuyorum

"Ya onlar, ya sen."

Düşünmeye vaktim olmadığını kavradığımdan hemen harekete geçip aileme doğru yöneliyorum, ben koştukça alevler büyüyor. Hayır, koşamıyorum. Çamura batıyorum. Bakışlarımı tekrar ateş çemberine çevirdiğimde, bu sefer kardeşlerimi görüyorum. Üzerime doğru yürüyüp bağırmaya başlıyorlar;

"Seni asla sevmedik."

Belime kadar çamura battığımı hissediyorum.

"Sen olmasan annem ve babam sadece bizi seveceklerdi."

Omuzlarıma kadar.

"Bizi."

Çamura gömülüyorum ve herşey kararıyor.