Partners in crime. Back to work

29.

Nie, nie zapomniałam 🙃 ale randka Harry'ego i Yaira jest cudowna hihi

Harry wszedł do mieszkania Yaira znajdującego się w centrum Londynu. Był nim zaciekawiony, bo przecież nigdy tu nie był, ale szybko okazało się, że miał przed sobą piętrowy apartament, urządzony nowocześnie i całkowicie inny od dworskiego domu mężczyzny w Miami.

– Dlaczego nigdy wcześniej o nim nie wspomniałeś? Reszta w ogóle wie? – zapytał.

– Tak – odpowiedział Yair. – Ale nie mówię o nim, bo naprawdę rzadko tu bywam, poza tym każdy potrzebuje czasem jakiegoś azylu, o którym świat nie ma pojęcia, prawda?

– Tak, masz rację – potwierdził Harry, zdejmując z siebie marynarkę i odkładając ją na oparcie kanapy. 

Na razie rozglądał się uważnie, ale nie zauważył niczego, co zwróciłoby jego uwagę, nie widział nawet tej przyszykowanej przez mężczyznę kolacji, za to obracał w kieszeni małą fiolkę płynu, którą obdarował go Niall, a której będzie musiał użyć. Wiedział tylko, że Yair nie zaśnie po niej od razu, więc musiał wyczuć najlepszy moment.

Mężczyzna owinął dłoń wokół jego talii.

– Głodny, czy masz ochotę pozwiedzać? – zapytał, a Harry spojrzał na niego i uśmiechnął się.

– Okropnie głodny, na zwiedzanie wybierzemy się później – odpowiedział, muskając lekko wargi tamtego, po czym odsunął się. 

Yair zaśmiał się tylko, ale uwielbiał, kiedy Harry się z nim droczył, miał wtedy jeszcze większą ochotę zdobywać go i sprawić, żeby był tylko jego. Zaprowadził go do kuchni, gdzie przy kuchennej wyspie czekało na nich kilka rzeczy. Z początku planował skorzystać ze stołu w jadalni, ale potem doszedł do wniosku, że tu jednak będzie lepiej. Bardziej naturalnie i bez zbędnego dystansu. Odsunął młodszemu krzesło, a ten przysiadł na nim, czekając, co się wydarzy, za to Yair pokrzątał się trochę po kuchni i chwilę później postawił przed nim talerz.

– Mam nadzieję, że lubisz ostre jedzenie.

– Lubię wiele ostrych rzeczy – odpowiedział Harry, na co tamten uśmiechnął się od razu. – Krewetki, idealnie – dodał.

Yair nalał mu jeszcze wina i zajął miejsce na wprost niego, i Harry powoli zajął się swoim talerzem, rozmawiając z mężczyzną. Żaden z nich nie poruszał tematu Carli ani reszty chłopaków, po prostu mówili o wszystkim innym i jak najbardziej niezobowiązującym. Starał się wyczuć moment, chociaż nie miał pojęcia, jak w ogóle naleje Yairowi do kieliszka tego czegoś.

Po tym Yair przygotował im kolejne danie i właściwie Harry znowu zaczął mieć mały dylemat. Przydałby mu się taki mężczyzna, który potrafił gotować i do tego jeszcze tak smacznie jak Yair. Było miło obserwować go w kuchni i czekać, aż poda do stołu, zamiast ciągle samemu użerać się ze wszystkim i robić za kurę domową. Może jednak nawet po tym wszystkim powinien dać mu szansę?

– Naprawdę dobrze gotujesz – odezwał się, kiedy spróbował tarty. 

– Dziękuję, ale mam dla ciebie jeszcze deser – zaśmiał się Yair, na co Harry uśmiechnął się przebiegle. 

– Deser? – zapytał. – Jestem naprawdę ciekawy. 

No dobra, flirtował trochę z Yairem, ale o to właśnie chodziło, żeby zamydlić mu oczy, prawda? A wczuwał się w tę rolę coraz bardziej, im bliżej było do dwudziestej drugiej. Co prawda spędzili sporo czasu na siedzeniu, rozmawianiu, popijaniu wina i jedzeniu, ale wyznaczona przez Nialla godzina zbliżała się nieuchronnie. Zerknął na wiszący w kuchni zegar, kiedy upił łyk wina po rewelacyjnym deserze przygotowanym przez Yaira i naprawdę był w stanie oddać mu swoje serce za takie pyszności serwowane codziennie, nie spodziewał się jednak, że do dwudziestej drugiej zostało mu już tylko pół godziny.