"Jimin...သမားတော်လေး.
Jimin!!!"
စိတ်ဆိုးနေပြန်ပြိီလားကွာ....
"အမ်...ဘာြဖစ်လို့လဲ.....မောင်...."
အတွေးထဲရောက်နေတာ ခေါ်သံကြားမှပဲသတိကပ်မိတယ်....
"ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်..."
ကြားလား...ခင်များတို့ကြားလား...မောင်တဲ့ဗျာ...
"ဘာကုိလဲ...ဘာခေါ်လို့လဲ...."
ရှက်စရာကြီးလေ...မောင်လို့ခေါ်ရတာတစ်မျိုးကြီး......
"ကြားလိုက်တယ်....ပြန်ခေါ်ကွာ...တစ်ခါပဲ...တစ်ခါပဲနော်....နော်...နော်လို့...နော်..."
[A\N-အဲ့လိုချွဲမယ့်ဘဲမျိုးရှိလား...မရှိရင်မရှိဘူးမှတ်ပါ...အပျိုကြီးဇာတာကလေးတို့..]
ချွဲနေတာတကယ် ကလေးလိုပဲ တိုင်းပြည်ရဲ့အိမ်ရှေ့စံတဲ့လေ....
"တစ်ခါပဲနော်..."
"အငး်...တစ်ခါပဲ..."
"မောင်...."
"မကြားရဘူး...တိုးတိုးလေး...ပြန်ခေါ်ပေးနော်...နော်....နော်..."
"မောင်...."
"ကြားအောင်ခေါ်ပေးကွာ....တိုးတိုးလေးဟာကို...ပြန်ခေါ်ပေးဦးနော်...နော်"
"မောင်...မောင်...မောင်...မောင်...မောင်....မောင်.....မောင်....ရပြီလား..."
ကြားရဲ့သားတမင်လုပ်နေတာ အမြင်ကပ်လု့ိ...ထပ်ခါထပ်ခါခေါ်လိုက်တော့...ချစ်ရသူကယုန်သွားလေးတွေပေါ်တဲ့အထိရယ်ပြန်တယ်...
[A\N-jiminနော်....တစ်minပဲရှိတယ်....လူသာမရှည်တာ...စိတ်လည်းမရှည်....လက်တစ်ဆစ်ရယ်....]
"ဒါမှပေါ့...မောင့်ကြင်ရာတော်ရဲ့...ရွှတ်...မွ...မွ...."ဆိုပြီး....မျက်နှာတစ်ခုလုံး.နေရာလပ်မကျန်နမ်းပြန်ရော
"တော်တော့...မျက်နှာလည်းသရည်တွေနဲ့....ညစ်ပတ်ကုန်ပြီ...."
"ညစ်ပတ်စရာတွေလုပ်ချင်နေတယ်....ဘယ်လိုလုပ်မလုပ်.မထိန်းချုပ်နုိင်တော့ဘူး..."
ဆိုကာ...ခန္ဓာသေးသေးလေးကိုပွေ့လို့....ဦးတည်နေတဲ့ခြေအစုံဟာ အိပ်ခန်းဆီကို....
"Jeon....မရဘူး...အောက်ချပေး...."
အခန်းထဲရောက်တာနဲ့....အိ်ပ်ရာပေါ်ချပေးပြီး....နူတ်ခမ်းလာနမ်းတဲ့ချစ်ရသူ...
ပြွတ်....
"Jeon...မကဲဲနဲ့နော်....hyungတို့တွေရှိတယ်...."
ESTÁS LEYENDO
မောင့်မူပိုင်သမားတော်💘
Fanfictionမောင့်ရောဂါက မောင့်မူပိုင်သမားတော်နဲ့မှ ပျောက်နိုင်မှာ... ________________________________ -zawgyi- ေမာင့္ေရာဂါက ေမာင့္မူပိုင္သမားေတာ္နဲ႕မွ ေပ်ာက္နိုင္မွာ...
^Ending^
Comenzar desde el principio
