"ဟုတ်ပါတယ်...hyungတို့ရှိတယ်လေ....jeonလွှတ်ကွာ...."
"ကဲပါ...နောက်မှသဲသဲကဲကဲလုပ်ကြပါ.....ထမင်းစားကြမယ်....yoongi ....hoseokကိုသွားကူပေးလိုက်ပါလား..."
"ဟုတ်ကဲ့...hyung...."
"Jimin...အိမ်ရှေ့စံ....ဒီမှာထိုင်ကြ...."
"ဟုတ်..."
ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့စားသောက်ခဲ့ကြတဲ့ ညစာလေးမှာ မိသားစုစုံစုံလင်လင်ရယ်.....
စားေသာက်ပြီးတာနဲ့....ခြံဝင်းထဲက ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာထိုင်ရင်း....နှစ်ယောက်သား ရယ်မောနေတဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ရင်း တစ်ချိန်ကအကြောင်းတွေပြန်နေတဲ့ seokjin....
Flash back...
"အိမ်ရှေ့စံ!!!!...."
ကျွန်တော်မျက်လုံးတောင် မယုံခဲ့မိတဲ့အထိဖြစ်ခဲ့ရတယ်....သူ့အဖေကုိ မသတ်ဖို့ တောင်းပန်နေခဲ့တဲ့ မိန်းကလေးဟာ အိမ်ရှေ့စံကို ထိုးလာတဲ့ဓားကိုဝန်ခံကာ အချစ်အတွက်အသက်ရနဲ့ရင်းပြီးသက်သေပြသွားခဲ့တာ....
"minna...သမီးလေး..."
"ခင်များသွားစမ်းပါ....လာမထိနဲ့...ခင်များလက်တွေက မသန့်ဘူး..."ဆိုကာ ဟိုလူကိုဖယ်ထုတ်ပြီး....ဓားတန်းလန်းနဲ့ ထိုမိန်းကလေးကုိပွေ့ကာ
"minna....minna...ဘာလု့ိ....ဘာလို့များ...."
"ကိုကို....ကိုကို...minnaကုိ စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်....အဖေ့ကုိလည်း ခွင့်လွှတ်ပေးပါ...."
စကားပြောနေတဲ့ကောင်မလေးကလည်း အားတင်းပြီးပြောနေတော့ သွေးတွေလည်းအလွနအမင်းထွက်နေခဲ့တာ...မျက်နှာမှာလည်းမျက်ရည်တွေဝဲလို့ တောင်းပန်ရှာသေးတာ...မသေခင်အချိန်ထိ သူမချစ်ကြောင်းလဲ ဖွင့်ဟခဲ့သေးတယ်...
"minna....အားတင်းထားလေ....မင်းဘာမှမဖြစ်ဘူးဟုတ်ပြီလား..."
"ကိုကုိ....minnaမရတော့ဘူးဆိုတာသိတယ်....အဖေ့ကုိခွင့်လွှတ်ပေးပါ.....ပြီးတော့...minna....minna...minnaကုိကုိ့ကုိ...တ..ကယ်....ချစ်...တာ...."
"Minna!!!!!..."
အိမ်ရှေ့စံလက်ပေါ်မှာ ထိုမိန်းကလေးဟာ နောက်ဆုံးချစ်တာဆိုတဲ့စကားအဆုံး သူမဟာချစ်သူအတွက် အသက်ပေးပြီး....ချစ်ပြသွားခဲ့တယ်....
Flash back end....
"Hyung...."
"ဟင်....hoseok ah...."
YOU ARE READING
မောင့်မူပိုင်သမားတော်💘
Fanfictionမောင့်ရောဂါက မောင့်မူပိုင်သမားတော်နဲ့မှ ပျောက်နိုင်မှာ... ________________________________ -zawgyi- ေမာင့္ေရာဂါက ေမာင့္မူပိုင္သမားေတာ္နဲ႕မွ ေပ်ာက္နိုင္မွာ...
^Ending^
Start from the beginning
