"တောင်းပန်ပါတယ်....."
အုတ်ဂူဖြူဖြူေရှ့....ပန်း၊သေရည်၊အစားအသောက်အချို့ယူလာကာ...နှစ်တို်င်းလာတွေ့နေကြပါ....
"သခင်လေးပြန်ကြမယ်လေ.....jin hyungမျှော်နေတော့မယ်....သွားကြရအောင်...."
"အင်းပါ...သူ့ကိုနူတ်ဆက်လိုက်ဦးမယ်..."
"မြင်းနားမှာပဲစောင့်နေမယ်နော်..."
"ကောင်းကောင်းနေရစ်ခဲ့ပါ....နောက်နှစ်ကျမှာ လာတွေ့ပါ့မယ်..."
အဖြူရောင်အုပ်ဂူလေးရှေ့မှာ ခေါင်းငုံဦးညွတ်လို့....ဂါဝရပြုပြီးပြန်ထွက်သွားတဲ့သခင်လေးကုိ အဖြူရောင်ဝိညဥ်ဖြူးလေးက ကြည့်ပြီနူတ်ဆက်နေတာ သခင်လေးတစ်ယောက်မသိနိုင်ပေမယ့်ပေါ့....
အချစ်ကကြောက်စရာကောင်းတယ်....ဝမ်းနည်းမူ ပင်ပန်းမူတွေရှိနေတာတောင်...ချစ်ရတဲ့သူအတွက် ကုိယ့်အသက်ပေးပြီး ချစ်ပြဖို့ ဝန်မလေးခဲ့ဘူး......
ကုိယ့်အတွက်နာကျင်ခဲ့ရလည်း...မမူခဲ့ဘူး...ကိုယ်ကချစ်နေရတာကုိ....မတတ်နိုင်ဘူး...နှလုံးသားကဒီလူအတွက် ရှင်သန်နိုင်မှတော့...သေဆုံးပေးဖို့လည်း...နောက်မတွန့်ခဲ့ဖူးဘူး.....ချစ်တယ် တစ်မိုးအောက်လူသား jeon jungkook....
မြင်းလေးနှင်ကာ အိမ်ရောက်လာခဲ့တော့....ထမင်းဝို်င်းပြင်ဆင်နေတဲ့ jin hyung....
"ပြန်လာပါပြီ...."
အသံပေးလိုက်တေ့ာ...
"ပြန်လာကြပြီလား....ခြေလက်ဆေးလိုက်....ထမင်းစားကြမယ်...."
"ဟုတ်ကဲ့...hyung..."
"ကုိယ်တော်တို့အတွက်ရော...ပါရဲ့လားjin hyung..."ဆိုပြီး...ထွက်လာခဲ့တဲ့ အသံပုိင်ရှင်ဟာ ကျွန်တော်ချစ်ရသူလူသားပေါ့
"Jeon..."
"အင်း....သမားေတာ်လေးက မောင်တို့လာမှာ မသိဘူးလား...."
"သိတယ်လေ....ဒါပေမယ့်..."
"ဘာဒါေပမယ့်လည်း..."ဆိုကာ တစ်ကိုယ်လံုး သူ့ဘက်ပါအောင် လှည့်ပြီး.ရင်ခွင်ထည့်ထားတဲ့သူ့ကြောင့်...ဘေးလူတွေကုိ ရှက်မိတယ်....
"လွှတ်လေ...လူတွေရှိတယ်နော်...မရှက်ဘူးလား..."
"ရှက်စရာလား...မင်းကမောင့်ရဲ့ကြင်ရာတော်ပဲလေ....ဟင်..."
YOU ARE READING
မောင့်မူပိုင်သမားတော်💘
Fanfictionမောင့်ရောဂါက မောင့်မူပိုင်သမားတော်နဲ့မှ ပျောက်နိုင်မှာ... ________________________________ -zawgyi- ေမာင့္ေရာဂါက ေမာင့္မူပိုင္သမားေတာ္နဲ႕မွ ေပ်ာက္နိုင္မွာ...
^Ending^
Start from the beginning
