"Jimin...သမားေတာ္ေလး.
Jimin!!!"
စိတ္ဆိုးေနျပန္ၿပိီလားကြာ....
"အမ္...ဘာျဖစ္လို႔လဲ.....ေမာင္...."
အေတြးထဲေရာက္ေနတာ ေခၚသံၾကားမွပဲသတိကပ္မိတယ္....
"ဘယ္လိုေခၚလိုက္တယ္..."
ၾကားလား...ခင္မ်ားတို႔ၾကားလား...ေမာင္တဲ့ဗ်ာ...
"ဘာကုိလဲ...ဘာေခၚလို႔လဲ...."
ရွက္စရာႀကီးေလ...ေမာင္လို႔ေခၚရတာတစ္မ်ိဳးႀကီး......
"ၾကားလိုက္တယ္....ျပန္ေခၚကြာ...တစ္ခါပဲ...တစ္ခါပဲေနာ္....ေနာ္...ေနာ္လို႔...ေနာ္..."
[A\N-အဲ့လိုခြၽဲမယ့္ဘဲမ်ိဳးရွိလား...မရွိရင္မရွိဘူးမွတ္ပါ...အပ်ိဳႀကီးဇာတာကေလးတို႔..]
ခြၽဲေနတာတကယ္ ကေလးလိုပဲ တိုင္းျပည္ရဲ႕အိမ္ေရွ႕စံတဲ့ေလ....
"တစ္ခါပဲေနာ္..."
"အငး္...တစ္ခါပဲ..."
"ေမာင္...."
"မၾကားရဘူး...တိုးတိုးေလး...ျပန္ေခၚေပးေနာ္...ေနာ္....ေနာ္..."
"ေမာင္...."
"ၾကားေအာင္ေခၚေပးကြာ....တိုးတိုးေလးဟာကို...ျပန္ေခၚေပးဦးေနာ္...ေနာ္"
"ေမာင္...ေမာင္...ေမာင္...ေမာင္...ေမာင္....ေမာင္.....ေမာင္....ရၿပီလား..."
ၾကားရဲ႕သားတမင္လုပ္ေနတာ အျမင္ကပ္လု႔ိ...ထပ္ခါထပ္ခါေခၚလိုက္ေတာ့...ခ်စ္ရသူကယုန္သြားေလးေတြေပၚတဲ့အထိရယ္ျပန္တယ္...
[A\N-jiminေနာ္....တစ္minပဲရွိတယ္....လူသာမရွည္တာ...စိတ္လည္းမရွည္....လက္တစ္ဆစ္ရယ္....]
"ဒါမွေပါ့...ေမာင့္ၾကင္ရာေတာ္ရဲ႕...႐ႊတ္...မြ...မြ...."ဆိုၿပီး....မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး.ေနရာလပ္မက်န္နမ္းျပန္ေရာ
"ေတာ္ေတာ့...မ်က္ႏွာလည္းသရည္ေတြနဲ႕....ညစ္ပတ္ကုန္ၿပီ...."
"ညစ္ပတ္စရာေတြလုပ္ခ်င္ေနတယ္....ဘယ္လိုလုပ္မလုပ္.မထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး..."
ဆိုကာ...ခႏၶာေသးေသးေလးကိုေပြ႕လို႔....ဦးတည္ေနတဲ့ေျခအစုံဟာ အိပ္ခန္းဆီကို....
"Jeon....မရဘူး...ေအာက္ခ်ေပး...."
အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႕....အိ္ပ္ရာေပၚခ်ေပးၿပီး....ႏူတ္ခမ္းလာနမ္းတဲ့ခ်စ္ရသူ...
ႁပြတ္....
"Jeon...မကဲဲနဲ႕ေနာ္....hyungတို႔ေတြရွိတယ္...."
"ေမာင့္သမားေတာ္က ဘာေတြေတြးေနတာလဲ....ေျပာပါဦး..."
"အား...ဟား...မ....မလုပ္...မလုပ္နဲ႕....မေန....တတ္ဘူး....jeon...."
"ေမာင္ဘာလုပ္လို႔လဲ.....ဟမ္....ယားလား...ယားလား...ဟမ္...."
[A\N-လိုရာဆြဲေတြး.က်န္းမာရးေမလုပ္္ၾကပါနဲ႕...ၿပီးေအာင္ဖတ္ပါဦး...]
"ယားတယ္...ဟား...ဟား...ကလိမထိုးနဲ႕ေတာ့...ကြာ.....ဟမ္း...ေမာလိုက္တာ..."
"လာ...ေမာသြားၿပီဆိုေတာ့....ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲ အိပ္စက္ေစ..."
ရင္ခြင္ထဲတိုးလာတဲ့ ခ်စ္စရာေသးေသးလုံးလုံးေလး..
"အိပ္မက္ဆုိးေတြမက္ေသးလား...ဟင္..."
"မမက္ေတာ့ပါဘူး...ေမာင့္မူကပုိင္သမားေတာ္ရွိတာပဲေလ....မမက္ေတ့ာဘူး...အိပ္ေတာ့ေနာ္...ခ်စ္တယ္....မြ...."
"ကိုယ္လည္းခ်စ္တယ္..."
ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာခ်စ္ရသူနဲ႕အတူ အိပ္စက္ရတဲ့ညတိုင္းဟာ....မက္တဲ့အိပ္မ္ကထဲ လိပ္ျပာဝဲလို႔....လွပတာေပါ့....
ခ်စ္ရသူရင္ခြင္ဟာ အဆုံးမွာကုိယ့္အတြက္ အလုံၿခဳံဆံ့းေနရာျဖစ္ခဲ့ၿပီ....
ကုိယ္ေတာ္ႏွလုံးသားဟာ မင္းကလြဲၿပီး....တျခားရွင္သန္ရာမရွိေတာ့ဘူး....
အိမ္ေရွ႕စံမို႔.....တြယ္တာခဲ့တာမဟုတ္ဘူး....jeonဆိုတဲ့ကေလးေလးကို အရင္သံေယာဇဥ္ရွိခဲ့တာ....အစအဆုံးဒီလူသားအတြက္ပဲ ျဖစ္တည္ခဲ့တယ္....ေနာင္လညး္ဒီလူသားအတြက္ပဲရွိေနဦးမွာ....ခ်စ္တယ္....အသက္ထက္ခ်စ္တယ္ jeno.....
ခ်စ္တယ္...အရမ္းခ်စ္တယ္.....ကိုယ္ေတာ္မင္းကိုကာကြယ္ေပးမွာ...ဘာအႏၲရာယ္မွာမရွိေစရဘူး...ခ်စ္တယ္....ေမာင့္မူပို္င္သမားေတာ္ရယ္....
အဆုံးသတ္မွာေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းေတြနဲ႕...ေသတပန္သက္တဆုံး...တြဲထားတဲ့လက္ႏွစ္စုံဟာ...ၿမဲၿမံစြာခရီးဆက္ေလၿပီ....
_____________××_____________
ဇာတ္သိမ္းခဲ့ၿပီ....အစကေနအဆုံးထိ ရွိေပးတဲ့တစ္ေယာက္ခ်ငး္ဆီကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္....voteေတြမန့္ေတြပးၿပီး ဖတ္ေပးတဲ့သူေတြေရာ...ဒိိီတိုင္းေလးဘဲဖတ္ေပးတဲ့သူေတြေရာေက်းဇူးပါရွင့္.....
Thank my readers,
💜Minna💜
YOU ARE READING
မောင့်မူပိုင်သမားတော်💘
Fanfictionမောင့်ရောဂါက မောင့်မူပိုင်သမားတော်နဲ့မှ ပျောက်နိုင်မှာ... ________________________________ -zawgyi- ေမာင့္ေရာဂါက ေမာင့္မူပိုင္သမားေတာ္နဲ႕မွ ေပ်ာက္နိုင္မွာ...
^Ending^
Start from the beginning
