"လႊတ္စမ္း....ငါအိမ္ေရွ႕စံဆိုတာ မသိေရာ့လား...လႊတ္စမ္း...ဒီေန႕မင္းတို႔ေသေန႕ပဲ....."
ဓားကိုဆြဲထုတ္ကာ အားလုံးကိုယွဥ္ၿပိဳင္ကာ ခ်စ္ရသူအတြက္တိုက္ခိုက္ေတာ့တယ္....ဓားတစ္ခ်က္ေဝွ႕လိုက္တိုင္း...လူတစ္ေယာက္အသက္ဟာ...ဓားေပၚခခဲ့ၿပီ....အိမ္ေရွ႕စံဝတ္႐ုံျပာေလးမွာလည္း..ေသြးေရာင္လႊမ္းေနၿပီ....ေဒါသအစုံဟာ ဘာမွမျမင္နိုင္ေလာက္ေအာင္....အခ်စ္စြမ္းအားႀကီးမားခဲ့တာ...
လူအားလုံးဟာ ဂိုေထာင္ထဲအလဲလဲအကြဲကြဲနဲ႕ အသက္ဆိုတာတစ္ေယာက္နဲ႕မွ်မဆိုင္သည့္အလား...အသက္မဲ့စြာ....
"အိမ္ေရွ႕စံ..."
ဂိုေထာင္ထဲကထြက္လာတဲ့ အိမ္ေရွ႕စံမ်က္ႏွာေတာ္ဟာ...ေသြးေအးေနတဲ့ ဝံပုေလြလိုပဲ...ရက္စက္ဖို႔ကိုအဆုံးထိသြားဖို႔...ဆုံးျဖတ္ထားပုံ....ဝတ္႐ုံေတာ္ဟာေသြးလႊမ္လို႔....မ်က္ႏွာမွာလည္း..ေသြးေတြေပေနခဲ့တာ..သားသတ္သမားပမာ....မ်က္လုံးေတြဟာ တည္ၿငိမ္လို႔....ေရျပင္ညီအေနအထားမွာ....
"ျမင္းယူလာခဲ့...."တဲ့ေလ..
ဘယ္သြားမလို႔လဲ မေမးရဲ.....အိမ္ေရွ႕စံမ်က္ဝန္းေတြဟာ ေသြးလိုနီရဲၿပီး မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနခဲ့ၿပီ....
ျမင္းယူလာေပးၿပီးတာနဲ႕....ျမင္းဇတ္ႀကဳိးကို တစ္ဖက္နဲ႕ကိုင္ကာျမင္းႏွင္ေလၿပီး...တစ္ဖက္မွာေသြးတစ္စက္စက္က်ေနတဲ့ ဓားတစ္ေခ်ာင္း....
"Min yoongi shii...သခင္ေလးကိုသူတို႔တျခားေခၚသြားၾကၿပီ....အထဲမွာမရွိေတာ့ဘူး..."
"အဲ့ဒါေၾကာင့္ကုိ အိမ္ေရွ႕စံျမင္းနဲ႕ထြက္သြားၿပီ...အခုပဲလိုက္ၾကမယ္..."
"ေကာင္းၿပီ...jinhyung...ကြၽန္ေတာ္နဲ႕သြားမယ္.."
"ခင္မ်ားေနရာသိတယ္မို႔လား...အေရွ႕ကသြား..."တဲ့ေလ..
သူစိမ္းဆန္လိုက္တာ....နာမည္အျပည့္စုံေခၚတုန္းကတစ္ခါ...အခုတစ္ခါ ခင္မ်ားတဲ့...နာလိုက္တာဗ်ာ...ခ်စ္ရတာကြၽန္ေတာ္ကအသိဆုံး...သူေလးသိဖို႔လည္း...ကြၽန္ေတာ္မဝံ့ရဲေသးပါဘူး...ဖခင္အတြက္ပဲအခ်စ္ကိုစေတးကိုဆုံးျဖတ္ခဲ့ၿပီးသားပါ ေနၾကာေလးရယ္....
အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕ျမင္းဟာ အေရွ႕ကေျပးသြားတဲ့ လွည္းနားမွီခါနီးေနၿပီ....
"သခင္ႀကီး...အိမ္ေရွ႕စံလိုက္လာပါၿပီ..."
"သြား....တားထားလိုက္....မရရင္အျပတ္ရွင္းလိုက္...က်န္တာငါရွင္းမယ္..."
YOU ARE READING
မောင့်မူပိုင်သမားတော်💘
Fanfictionမောင့်ရောဂါက မောင့်မူပိုင်သမားတော်နဲ့မှ ပျောက်နိုင်မှာ... ________________________________ -zawgyi- ေမာင့္ေရာဂါက ေမာင့္မူပိုင္သမားေတာ္နဲ႕မွ ေပ်ာက္နိုင္မွာ...
^Ending^
Start from the beginning
