အံတင္းတင္းႀကိတ္ကာ စိတ္အစုံဟာေဒါသေၾကာင့္ ဘာမွမျမင္နိုင္တဲ့အခါ....ကိုင္ထားတဲ့ဓားဟာ ထိုရဲ႕လက္ပင္းထက္ကေန ပြတ္ဆြဲသြားလိုက္တာ ေသြးေတြဟာ ေျမခခဲ့ၿပိီ

"အိမ္ေရွ႕စံ....ကြၽန္ေတာ္တို႔လာတာ ေစာင့္ေနပုံပဲ..."ဆိုကာ...အိမ္ေလးထဲထမင္းဝိုင္းကိုျပေတာ့....ျဖည္မဆည္နိုင္ျဖစ္ရျပန္တယ္.....jiminရယ္

"ကိုယ္ေတာ္ေနာက္က်ျပန္္ၿပီကြာ..."
ဆုိကာ တိတ္တိတ္ေလးေျပာၿပီးေနာက္....ျမင္းေပၚတက္ကာ နန္းေတာ္ဘက္ေျခဦးလွည့္ရျပန္တယ္...

"သြားမယ္ ဦးရီေတာ္ရဲ႕အိမ္ကို...."

"အိမ္ေတာ္မွာ မရွိေလာက္ဘူး....တျခားေနရာသြားေလာက္တယ္..."

"ဘယ္ကိုသြားနိုင္လဲ..."

"ေတာစပ္မွာ သူ႕ရဲ႕ပစၥည္းေတြဖြက္တဲ့ဂိုေထာင္ရွိတယ္...အဲ့ကိုသြားေလာက္တယ္...."

"သြားမယ္...jiminေမ်ာေနေတာ့မယ္...ျမန္ျမန္..."

"ဟုတ္..."

Jimin side....

Hoseokကိုဖမ္းမိၿပီး ခ်ဳပ္ထားတဲ့အခါ...ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ေခါင္းဟာရိုက္ခံရၿပီး....ေဝဝါးသြားကာ အေမွာင္အတိျဖစ္သြားတဲ့ေလာကႀကီးၿပိီးတဲ့ေနာက္....သတိျပန္ရလာတဲ့အခါလည္း ေလာကႀကီးဟာေမွာင္မွိက္ေနျပန္တယ္....လက္ေတြဟာေလေပၚေျမာက္လို္ ခ်ီထားခံရတယ္....ေျခေထာက္ေတြဟာလည္းအတူ....ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလုံးဟာလည္း....ႀကိဳးနဲ႕တုပ္ေႏွာင္ခံထားရမွန္းသိိခဲ့ရတယ္....

"ဟင္....အား.....က်စ္...က်စ္....နာလိုက္တာ...ေခါင္းကလည္း..."
အခန္းႀကီးဟာ....ေမွာင္မိုက္လို႔....အပ္က်သံေတာင္ၾကားရမည္မထင္....ထိန့္လန္စရာမို့္....ေၾကာက္လန့္ကာ ကူကယ္ရာကိုေခၚမိေတာ့တယ္...

"Hoseok ....ဟင့္...hyung....ဟင့္....hyungတို႔ဘာမွာလဲ...."

ထိုအခ်ိန္မွာ ၾကားလိုက္ရတဲ့အသံပိုင္ရွင္ေၾကာင့္

"ပါးစပ္ပိတ္ထားစမ္း...."

"ဟင္...ဘယ္သူလဲ....ဘာလို႔ဖမ္းထားတာလဲ....လႊတ္ေပး...ဘယ္သူလဲ...."
ေအာ္လို႔ပင္မဆုံးေသးဘူး...မ်က္လိုက္ရတဲ့မ်က္ႏွာပုိင္ရွင္ေၾကာင့္....ေခါင္းဟာထိုးကိုက္လာၿပီး..တစ္ခုခုကိဦးေႏွာက္က အသိေပးေနပုံ.....

မောင့်မူပိုင်သမားတော်💘Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon