"မသြားဘူး...မင္းမပါဘဲ...မသြားဘူး..."
"ေျပးလို႔ေျပာေနတာကြာ...တကယ္ပါဘဲ...က်စ္..."
ဒုကၡပါပဲ ကြၽန္ေတာ္ပထမဆုံးအႀကိမ္ အိမ္ေရွ႕စံကို ေမွ်ာ္မိတယ္....အိမ္ေရွ႕စံလာမွ သခင္ေလးလုံၿခဳံမွာ...
"Jiminသြား....မေန႕ကလာတဲ့လူဆီကိုသြား....ျပန္လွည့္မလာနဲ႕ ငါလိုက္ခဲ့မယ္....သြားေတာ့..."
ဓားေတြေရွာင္ရင္းတိမ္ရင္း....သူ႕ကိုေျပးဖို႔ေျပာေသးတယ္....ဒါေတာင္...
"မသြားဘူး..."ဆိုကာ....ႏွစ္ေယာက္လုံး ဓားကိုင္ရင္း ဝင္လာေသးတာ...
အႏုအယြေလးမို႔ ေႂကြက်မွာစိုးရတဲ့ခ်ယ္ရီပန္းေလးေတြဟာ ဓားကိုင္ကာ ကြၽန္ေတာ့္နားမွာ ခဏေလာက္ေတာ့ ပီတိျဖစ္မိေပမယ့္....စိတ္ပူမိတယ္ပြန္းပဲ့ရာေလးေတာင္ မရေစခ်င္တဲ့တစ္ဦးတည္းေသာ မိသားစုဝင္ေလးေတြ....
"မင္းနဲ႕အတူတူတိုက္မယ္....မင္းသြားမွသြားမယ္jung hoseokရဲ႕....."
"Hyungေရာပဲ..."
"သြားသတ္ပစ္လိုက္ သုံးေယာက္လုံး..."ဆိုတဲ့....ရထားလုံးေပၚက အယုတ္မာဆုံးလူသား....
ဓားတဝင္းဝင္းနဲ႕လူေတြဟာ အလယ္ကjiminတို႔သုံးေယာက္ရဲ႕ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာ.....ရထားလုံးေပၚမိန့္မိန့္ႀကီးထိုင္ကာ အမိန့္ေပးေနတဲ့လူရဲ႕ေဘးက မိန္းမဟာလည္း....အားနာသလိုမ်က္ႏွာမ်ိဳးနဲ႕....
က်ား~~က်ား...
ခရီးလမ္းကလည္း ဒီေန႕မွၾကန့္ၾကာေနသေယာင္....ျမင္းဟာေျပးေနပမယ့္....ရပ္ေနသေယာင္....စိတ္ထဲမွာလည္း...စိုးရိမ္မူဟာအလ်င္မးမရွိ....တစ္ခုခုကိုစိတ္ပူေနဟန္....ထြက္သြားတာထက္ ေဘးအႏၲရာယ္က်ေရာက္ေနတာကို ႏွလုံးသားကအလိုလိုသိေနပုံ....
"ကိုယ္လာေနတယ္...ခနေတာ့ေစာင့္ေပးပါ...ခဏေလးပါပဲ....က်ား....."
ခ်စ္ရသူအႏၲရာယ္ရွိတိုင္း.....တဆစ္ဆစ္နာလာတဲ့....ႏွလုံးသားကသတိေပးေနသလို.....
အေဝးေရာက္ေနရင္ေတာင္ ႏွလုံးသားကအလိုလို တရပ္စပ္ခုန္လာမ်ိဳးေပါ့....ခ်စ္ရသူအႏၲရာယ္ဟာ...ကိုယ့္အတြက္ အသုရာေခ်ာက္လို....
ေျပးေလမေရာက္ေလျမင္းေၾကာင့္ စိတ္အစုံဟာ ဒုန္းစိုင္းေျပးခ်င္စိတ္ကတဖြားဖြားရယ္....
YOU ARE READING
မောင့်မူပိုင်သမားတော်💘
Fanfictionမောင့်ရောဂါက မောင့်မူပိုင်သမားတော်နဲ့မှ ပျောက်နိုင်မှာ... ________________________________ -zawgyi- ေမာင့္ေရာဂါက ေမာင့္မူပိုင္သမားေတာ္နဲ႕မွ ေပ်ာက္နိုင္မွာ...
~~~29~~~
Start from the beginning
